Germinal Ekeren, als we het woord Germinal in de mond nemen denken we spontaan aan Germinal Beerschot. Maar voor Germinal Beerschot werd opgericht was er KFC Germinal Ekeren, een stukje verloren gegane geschiedenis, die wij hier even voor u oprakkelen:
Het begin
KFC Germinal Ekeren, opgericht in 1920, schreef in het begin van haar bestaan niet echt geschiedenis. Het sloot zich zelfs niet aan bij de KBVB. Het speelde 20 jaar bij de socialistische voetbalbond. ‘Huh? Wat?’, denkt u wellicht. Wel, naast de KBVB hebben we nog voetbalbonden in België, allen enkel op amateurclubs gericht. Ze organiseren bekers en toernooien of zelfs competities. De grootste “kleinere” voetbalbond is de Koninklijke Vlaamse Voetbalbond, waar ongeveer 27.000 leden bij aangesloten zijn en zo’n 665 voetbalploegen. Vroeger waren voetbalploegen ook politiek getint en hadden we een Liberale, Katholieke en Socialistische voetbalbond. Bij die laatste was Germinal Ekeren tot 1940 aangesloten. De dag van vandaag bestaan die 3 voetbalbonden niet meer, de KVV wel. Maar waarom bestaat er in godsnaam een KVV als er een KBVB is? Simpel. Er waren rond de start van de 20ste eeuw veel kleine voetbalbondjes, zoals de Antwerpse, of de Limburgse. Die ondergingen verschillende evoluties. In de jaren 70 kwamen die verschillende instanties samen tot de KVV. Zoals eerder vermeld was Germinal Ekeren lid van de socialistische voetbalbond tot 1940. Vanaf 1940 tot 1942 was het lid van de Vlaamsche voetbalbond (voorloper KVV) om zich dan uiteindelijk aan te sluiten bij de KBVB.
Dat Germinal Ekeren socialistisch was, is vrij duidelijk. Ze waren niet alleen aangesloten bij de socialistische voetbalbond, maar speelden ook met gele en rode kleuren. Tevens is “Germinal” de 7de maand in de Franse Kalender (ten tijde van de revolutie). Germinal stond in die tijd symbool voor de Socialistische Beweging.
Germinal’s weg naar de top
In 1952 speelde FC Germinal Ekeren voor het eerst in haar bestaan in de vierde klasse, waar het twee seizoenen verbleef. Het schommelde tussen provinciaal en 4de klasse. In de jaren tachtig deed Germinal Ekeren wat KFCO Beerschot-Wilrijk nu doet, over de link tussen beiden later meer. Germinal speelde van 1981 tot 1984 in vierde klasse, van 1984 tot 1988 in de derde klasse, in het seizoen 1988/89 in het tweede hoogste niveau om dan vervolgens vanaf 1989 in eerste klasse te spelen. Vanaf dan was de trein vertrokken, want in het seizoen 91′-92′ behaalde KFC Germinal Ekeren de 5de plaats en zo dus Europees voetbal.
Germinal in Europa
In 1991 speelde Germinal één ronde, een heen- en terugwedstrijd tegen het Schotse Celtic. In Schotland eindigde de wedstrijd op een 2-0-overwinning voor Celtic, thuis eindigde de wedstrijd op 1-1, zoals u in onderstaand filmpje kan zien.
In 1995 kon Ekeren zich plaatsen voor de groepsfase van het Intertotovoetbal, het speelde tegen het Zwitserse FC Aarau, tegen het Roemeense U Cluj, het Faeröerse HB Tórshavn en het Noorse Tromsø IL.
Germinal eindigde in het seizoen 95′-96′ op een derde plaats en had zo weer een Europees ticket beet, maar werd in Europa uitgeschakeld door het Oostenrijkse Grazer AK. Germinal won met 3-1 thuis, maar ging op verplaatsing met 2-0 de boot in. Aangezien Grazer op verplaatsing scoorde mochten de Oostenrijkers een ronde verder, het Europees verhaal van Germinal zat er alweer vroegtijdig op. In 1997 ging Ekeren wéér Europa in. Dit keer als bekerwinnaar. Ekeren speelde in haar geschiedenis (voor de fusie) drie keer de finale, waarvan Germinal 1 keer de beker de lucht in mocht steken. Na verlengingen tegen RSC Anderlecht werd het 4-2.
Zo kwalificeerden de Antwerpenaren zich dus voor de “Beker der Bekerwinnaars”. Het won in de eerste ronde tegen het Servische (toen Joegoslavische) Red Star Belgrado. In de tweede ronde moest geel-rood haar meerdere erkennen in VfB Stuttgart.
In 1999 speelde Ekeren nogmaals Europees, nadat het weer 3de werd. Het won tegen FK Sarajevo. maar verloor in de volgende ronde tegen het Zwitserse Servette FC.

Germinal Ekeren wordt Germinal Beerschot
Eind twintigste eeuw kreeg Germinal problemen met haar stadion, er moest een licentie behaald worden. Om die licentie te kunnen behalen moest het Veldwijckpark uitgebreid worden. Die uitbreiding kon niet op steun rekenen van een paar omwonenden (mogen we ze verzuurd noemen?). Volgens de buren zorgde het stadion voor hinder en lag het in natuurgebied. Uitbreiden was onmogelijk, want de buren stapten naar de rechtbank.
Germinal Ekeren zag geen andere oplossing dan te gaan fuseren met buur Beerschot VAC, dat in acute geldnood zat. Het kwam tot een fusie en de Ekerenaars moesten voortaan naar hun ploeg gaan kijken op het Kiel. De naam werd veranderd naar Germinal Beerschot Antwerpen, met als kleuren paars en wit. Er was wel een geel-rode band aan de armen op Ekeren te “herdenken”. Door de oplossing konden zowel Beerschot als Ekeren in 1ste klasse blijven spelen. Op korte termijn een goede zaak denkt u dan, maar van Germinal Beerschot is al lang geen sprake meer. De ploeg draaide enkele seizoenen mee en speelde de bekerfinale, maar dat was het ook wel. Germinal Beerschot werd failliet verklaard. De supporters van de “Ratten” stapten massaal over naar KFCO Wilrijk, dat haar naam veranderde in KFCO Beerschot-Wilrijk. Het huidige “Beerschot” is ondertussen dicht bij een “terugkeer” naar het hoogste niveau.
Toen Germinal Ekeren nog Germinal Ekeren was, versloeg het Antwerp met 2-8 op hun eigen Bosuil, zoals je in onderstaand filmpje kan zien.
Ging Ekeren kapot onder de fusie?
Als je het mij vraagt wel ja. Germinal Ekeren verloor haar eigenheid en haar traditie. Maar er was ook geen andere optie als Ekeren nog in eerste wou spelen door de (verzuurde?) buren. Misschien moest er gezocht worden naar een ander stadion en niet naar een fusie, maar de oplossing lag voor het grijpen en dat was fuseren. Germinal ging volledig op in Beerschot, traditie ging verloren. Een terugkeer van de Ekerenaars zit er wellicht niet in, Germinal en haar traditie herdenken dat kunnen we wél.
Als laatste willen we u onderstaand beeldmateriaal niet weerhouden:
Het probleem was niet dat ze het stadion niet mochten vergroten. Het probleem was dat er tribunes stonden zonder de juiste vergunningen en dus moest het stadion grotendeels afgebroken worden.
Dus is de club op zoek gegaan naar een oplossing. Een fusie met RAFC was in eerste instantie de bedoeling en deze was zo goed als rond. Tot Eddy Wauters er in de eindfase de stekker uit trok. ( Later hebben de mensen van Ekeren hun revanche genomen door Wauters buiten te gooien op Antwerp)
Uiteraard kwam dit Beerschot goed uit, want ze waren op sterven na dood. Zij namen het cadeau uit Ekeren wel aan…een schuldenvrij stamnummer…maar dit was ook geen kang leven beschoren…
LikeLike
hey Carl, ik heb met jou broers nog gespeeld. Marnix en .. andere ben ik vergeten 🙂
Ik was goalie bij de miniemen, kadetten en juniors, goude tijden!
Onze coach was ene Verschueren, oudere man.
Anyway, Germinal was mijn team, en nog steeds.
Denk er met veeeel plezier aan terug! 🙂 D. Dierickx
LikeLike
Persoonlijk nooit met Beerschot willen fuseren
LikeLike
Mijn geheugen laat me in de steek, maar ik denk dat ik in het seizoen 83-84 met John van abbeny als trainer mee in de kern van de kampioenen ploeg zat
LikeLike
Beste, ik heb hier een artikel,van de wedstrijd Germinal tegen Tubantia Borgerhout uit 1981 teruggevonden , uitslag 2-1, waarin stond dat het stadion van Germinal tot de nok gevuld was. Was toen een topaffiche in vierde klasse. Enig idee welke capaciteit het stadion van Germinal in die tijd had ?
Mvg
Bert
LikeLike
Heb het artikel hierboven over de geschiedenis van Germinal Ekeren met aandacht en nostalgie gelezen. Zelf ben ik begin de jaren negentig vanuit een andere regio van het land in Ekeren, in de buurt van het Veltwijckstadion komen wonen. Ik ben niet echt een voetbalfanaat of -kenner; ik ging dus ook niet wekelijks naar het voetbal, maar herinner me de vele (vooral) zondagen dat het zoeken was naar parking; ook fijn om nu als ik naar de filmpjes kijk, dat het typische geluid van de claxon die slechts in Ekeren schalde, opnieuw te horen klinken.
Enkele keren ben ik wel gaan kijken. Zo zag ik o.a. de afscheidsmatch van Simon Tahamata, over een icoon gesproken! Ook was ik erbij toen “we” Anderlecht op den Heyzel met een geweldige remonte de beker uit de handen speelden.
Ik heb wel mijn bedenkingen bij het benoemen van de buren als “verzuurd”. Ik vind dat niet netjes van de schrijver om zijn frustratie op deze wijze te laten kennen. Kent de schrijver deze mensen? Wellicht niet. Ik wel, toch enkele van hen. Deze milieubewuste mensen die protest aantekenden tegen het feit dat het bestuur zonder (de juiste?) vergunningen begonnen is met het bouwen van een stadion in een parkgeboed, hebben slechts de wettelijke mogelijkheden benut. Ik heb respect voor Jos Verhaegen & co en wat zij hebben gerealiseerd, maar de wet dient te worden nageleefd en de natuur heeft zijn rechten!
Ook heb ik de fusie met Beerschot als oplossing om uit de impasse te geraken erg betreurd! Waren en geen andere ploegen in het Noorden van Antwerpen? Kapellen bijv.? Maar ja, het is gelopen, zoals het is gelopen, en dat is oké zo. Intussen zullen we het met onze mooie herinneringen moeten blijven doen.
Paul
LikeLike