Deze week is het weer zo ver: De strijd om de dennenappel brandt weer los! Diverse amateurclubs kunnen zich proberen te gaan meten met de profs. Dat kan soms tot leuke wedstrijden leiden, maar vaak laat het klassenverschil zich wel zien. Is de beker nog wel aantrekkelijk genoeg? Er wordt gesteld dat dit “de snelste weg naar Europa” is, omdat men in relatief weinig wedstrijden zich kan verzekeren voor de Europa League. En tóch hangt er iets om dit toernooi heen. Wat precies? Dat zal ik u uitleggen in onderstaande tekst.

Om te beginnen wordt de finale altijd gespeeld in de Rotterdamse Kuip. Dit is de laatste jaren gebruikelijk, tenzij Ajax en Feyenoord zich plaatsen voor de finale. Toen ineens moest de eindstrijd over twee wedstrijden beslist worden, want de aartsrivalen kunnen kennelijk niet met een traditie breken. Dat noem ik een regelrecht zwaktebod van de KNVB, omdat de situatie vooraf bekend is.

Die traditie is dus al eens gebroken omwille van de fans. Als je dan tóch met tradities wilt breken moet je de eindstrijd op neutraal terrein laten afwerken op een plaats tussen de twee finalisten in. Maar dan krijg je weer te maken met het veiligheidsaspect, onwillige burgemeesters en lokale politici, die hun stad door de fans op voorhand al afgebroken zien worden. Lastige materie, maar een oplossing lijkt mij wel om een nationaal stadion te bouwen, waar ook het Nederlands Elftal hun interlands gaat spelen én dus jaarlijks de bekerfinale gespeeld kan worden. Desnoods bouw je dat in Zeist. Geen gezeur meer van bovenstaanden en een traditie rijker naar voorbeeld van het aloude Wembley in Londen, Engeland.

Dan het opzet. Ook daar is de laatste jaren flink aan gesleuteld. Clubs die Europese verplichtingen hadden werden in de eerste ronden vrijgesteld van bekerwedstrijden. Natuurlijk klinkklare onzin. Moet je in Engeland eens mee aankomen. Naast de FA Cup is er daar ook nog een League Cup en vroeger ook nog een Milk Cup, waar alles en iedereen aan meedeed. De KNVB-beker heeft daarmee zijn glans verloren en wordt door de toonaangevende clubs beschouwd als een veredeld trainingspartijtje. Uitschakeling betekent immers dat je alles op de competitie zou kunnen gaan richten…

Ik hoor u denken; hoe wil hij het dan hebben? Eigenlijk heel simpel: Begin het toernooi met 512 teams. Alle profclubs en de beste amateurteams van het land. Gooi alle registers open en loot vanaf die eerste ronde zonder beschermde status. De toppers kunnen elkaar al in een vroeg stadium tegenkomen, maar dat is nu juist de charme van een bekertoernooi. Na negen ronden komt de beste toch wel boven en krijg je geen gezeur dat men “door een makkelijke loting” in de finale is gekomen. En altijd de laagst geklasseerde team thuis laten spelen. Leuk voor de fans van de amateurs natuurlijk. Bij een gelijkspel volgt een replay bij de ander, dus krijgt het uitteam het thuisvoordeel. Geen verlenging, maar direct strafschoppen als de tweestrijd nog niet beslist is na 180 minuten. Zó krijgt het toernooi aanzien, naar Engels voorbeeld. En goed voorbeeld doet goed volgen.

Zelfs in het land waar “hooliganism” is uitgevonden koestert men deze traditie en valt dit goed te organiseren. In een land waar er een ambitie is om ooit een WK te kunnen en mogen organiseren zou dit toch geen probleem hoeven zijn. Met ingang van dit seizoen probeert men de aansluiting van amateurs naar profs al te verkleinen door een tweede en derde divisie in het leven te roepen, straks ondergaat het jeugdvoetbal een metamorfose, dus waarom zou men niet stiekem al denken aan een nieuwe en blijvende opzet van het bekertoernooi? Ideeën genoeg, zo lijkt het, maar ook haalbaar? De toekomst zal het ons gaan leren; wordt ongetwijfeld vervolgd…
André van der Voort