Het is weer tijd voor de (voor vele voetbalfans) oersaaie interlandperiode. Het Nederlands elftal zal in deze periode aantreden tegen Frankrijk en Wit-Rusland. Danny Blind, bondscoach van het Nederlands elftal, heeft weer een lijstje spelers bij elkaar geraapt die het voor ons voetbalminnend land moeten gaan doen. Niet voor de eerste keer begrijp ik sommige keuzes van de bondscoach totaal niet.

Luuk de Jong was op voorhand opgeroepen door Blind, maar hij heeft een blessure opgelopen afgelopen weekend waardoor hij niet mee kan spelen. Blind heeft dus zijn oudere broer Siem de Jong opgeroepen. Daar kan ik met mijn gedachten echt niet bij. Blind heeft zelf gezegd dat hij alleen spelers oproept die week in week uit spelen bij hun club. Dan maak je je Blind zijnde nu toch gewoon compleet belachelijk. Siem de Jong speelde afgelopen zaterdag pas zijn eerste volledige wedstrijd. Toch roept Blind hem als vervanger van Luuk de Jong op.

Daarnaast roept hij ook Memphis Depay op als vervanger van de eveneens geblesseerde Berghuis. Daar heb je het weer. Ook Memphis speelt nooit bij zijn club, Manchester United. Hij is daar vaste tribuneklant en mag met geluk de bank warmhouden. Toch heeft Blind hem opgeroepen voor het Nederlands Elftal. Dat zou allemaal niet zo een probleem zijn, wanneer Blind niet gezegd zou hebben dat hij alleen basisspelers op zou roepen.

Blind zet zichzelf dus met zijn eigen woorden voor schut. Het meest opzienbarende eraan is nog dat hij het totaal niet in de gaten lijkt te hebben. Hij blijft onbegrijpelijke keuzes maken. Zo zou het me niks verbazen als Blind de volgende interlandperiode Michel Breuer op zou roepen. Als extra rots in de branding, wanneer we ooit voor staan.

Stan Damen