Genk presteert wisselvallig in de competitie, Standard raakt punten kwijt door externe aangelegenheden. Beide clubs hadden dus een driepunter nodig met het oog op Play-Off 1.

Genk begon hevig aan de wedstrijd en Colley scoorde al na 3 minuten met een staalharde kopbal. De eerste 10 minuten waren voor de thuisploeg, maar dan nam Standard het roer over.

Castagne zag sterretjes toen Edmilson met het leer begon te toveren. De Belgische Braziliaan trapte een perfecte voorzet naar de 16, (wie anders dan) Orlando Sá scoorde de gelijkmaker.

Vlak na de 1-1 konden we een grote kans voor Genk noteren. Samatta kon een snelle counter niet afronden. Erop en erover dachten ze in het kamp van de uitploeg, bij Genk kregen ze de hoekschop van Kosanovic niet weg en Belfodil zorde voor een Luikse voorsprong in twee tijden: 1-2.

Dit was misschien wel de beste eerste helft van het seizoen in België, met twee ploegen in een 4-4-2-formatie. Ruststand: 1-2. In de tweede helft kon Genk niet even scherp startten als na het eerste fluitsignaal, Standard controleerde de wedstrijd.

Genk geraakte niet meer in de match, tot Mbenza een iets te stevige schouderduw verkocht. Iedereen verwachtte een uitbrander of, heel misschien, een gele kaart, maar het werd een rode versie van het karton. Vreemde beslissing, zeker als je in het achterhoofd houdt dat Bailey in de eerste helft geen kaart kreeg voor een slag.

Genk moest nu wel komen, ze hadden een halfuur de tijd om te profiteren van de scheidsrechterlijke dwaling, maar Hubert keepte een erg goede partij. In minuut 77 was het dan toch zover. Samatta kopte raak, 2-2.

Genk probeerde in de slotfase nog door te duwen en kon nog een penalty krijgen, maar het bleef 2-2. De rode kaart was een kantelmoment, Standard heeft recht tot klagen.