Vorig jaar was het de finale van het belangrijkste voetbaltoernooi van Europa en misschien wel van heel de wereld: Real Madrid tegen Atlético Madrid. Destijds hield de Madrileense volksclub goed stand tegen De Koninklijke, maar kon het na verlengingen niet voorkomen dat grote broer Real voor de 11de keer de beker met de grote oren binnenrijfde. Ook gisteren waren Los Blancos, met in het bijzonder superster Ronaldo, een maatje te sterk voor “die andere club” uit Madrid, waardoor ze nu met één been in de finale staan.

3 mei. Eindelijk is het zover, de halve finales van de Champions League worden op gang getrapt. In het kolkende Estadio Santiago Bernabéu zitten meer dan 80.000 supporters klaar om hun club voorbij aartsrivaal Atlético te loodsen, op weg naar misschien wel de 12de Champions League-trofee. Iedereen weet wat er op het spel staat, en vooral de spelers hebben moeite met het bewaren van de kalmte in de spelerstunnel. Na het horen van de Champions League-hymne, die zoals gewoonlijk uit volle borst overstemd wordt door fluitconcerten, is het prachtige Atleti yo te amo even te horen in het overvolle stadion. Het is duidelijk: ook zij geloven erin.

De wedstrijd begint explosief. Na een relatief kalme eerste vijf minuten, de periode die Simeone vreesde, lijkt Atletico het in de achterhoede op orde te hebben. Dat blijkt echter al snel schijn te zijn. Nog binnen de 8 minuten voetbalt Real een aantal grote kansen bij elkaar en na ongeveer 10 minuten is het al raak: na een mislukte voorzet kan Carvajal de bal toch voor de goal brengen, waarna uitgerekend Cristiano alleen maar hoeft binnen te koppen. De 1-0 staat al op het bord, er staat Atlético een zware avond te wachten.

Vanaf dan krijgt Real nog een aantal grote kansen. Toni Kroos trapt zoals gewoonlijk fenomenale hoekschoppen, waarvan er een precies op het hoofd van Varane terechtkomt. Hoe Oblak de kopstoot nog kon redden was een mirakel. Het volgende mirakel volgt al snel. Na ongeveer 25 minuten krijgt Atlético uit het niets een enorme doelkans, waarbij Gameiro verzuimt af te drukken. Tot aan de rust blijft het vooral Real dat de klok slaat. Modric probeert het nog eens met een schot uit de tweede linie en een fantastische omhaal van Benzema mist het doel. We gaan dus rusten met een tussenstand van 1-0.

Na de rust is het hetzelfde liedje. Real krijgt opnieuw grote kansen en speelt mooi combinatievoetbal. Het leunt achteruit en lijkt comfortabel met de voorsprong. Ondanks deze defensieve houding van Real, lukt het Atléti niet om bij het doel te komen, en het is Real dat opnieuw kansen krijgt. Na 74 minuten krijgt Atlético dan ook het deksel op de neus. Klunzig verdedigen van Godin en Filipe Luis leidt tot een kans voor Ronaldo, die de bal uiteraard fantastisch binnenschiet. 2-0 staat op het scorebord.

Real blijft vanaf dan dominant, en een derde doelpunt hangt in de lucht. Wat er in minuut 85 gebeurt, verwondert dan ook niemand. Na een mooie solo van wonderkind Asensio valt de bal opnieuw voor de voeten van CR7, die de bal alleen maar hoeft binnen te tikken. De eindstand, 3-0, staat vanaf dan op het bord. Real Madrid staat met een been in de finale en kan volgende week met een gerust hart naar Vicenze Calderon afreizen.