Na een Spaans avontuur onder leiding van Karel Fraeye trachtte James Amasihohu een doorbraak te forceren bij KV Oostende, maar blessures en de coronapandemie strooiden roet in het eten. Via Cyprus belandde de geboren Kortrijkzaan in Noord-Macedonië, op zoek naar… een profiel op Transfermarkt. In afwachting van een nieuwe club in België traint hij nu mee met Free Pro Players FC. De 23-jarige flankaanvaller doet zijn verhaal bij Door Fans Voor Fans.

James, op Transfermarkt staat RSC Anderlecht als je eerste jeugdclub vermeld. Was dat effectief je eerste club?

“Neen, ik ben begonnen bij de U8 van FCV Dender EH. Van Dender ben ik naar Anderlecht gegaan. Daarna heb ik twee jaar bij KAA Gent gezeten en vervolgens ook twee jaar bij Lierse SK”.

Als ik goed kan rekenen, betekent dat jij het faillissement van Lierse in 2018 van dichtbij hebt meegemaakt.

“Dat klopt. Ik zat bij de beloften en had er een profcontract ondertekend. Ik had er normaal gezien moeten doorbreken, maar dat is dus niet gebeurd”.

Vervolgens zit je een paar maanden zonder club, waarna je een contract ondertekent bij het Spaanse Juventud Sexitana. Had de club toen al een Belgische link?

“Mijn trainer was inderdaad Karel Fraeye. De club, gelegen in Almuñecar, op een uurtje rijden van Málaga, speelde toen op het zesde niveau in Spanje. Ik ben met de club naar het vijfde niveau gepromoveerd. Het is mijn manager die me naar daar heeft gestuurd. Hij vertelde me dat Karel Fraeye daar trainer was, en die kende ik natuurlijk – hij heeft in België toch een paar goede teams gecoacht”.

“Ik moet evenwel toegeven dat ik niet op de hoogte was van het feit dat de club slechts op het zesde niveau speelde. Ik wist toen nog niet veel af van het buitenland. Ach, het was uiteindelijk wel een mooie ervaring. Ik mocht veel meespelen en had er zelfs drie Belgische ploegmaats, een van Sint-Truiden en twee van Brussel . Een van hen heeft zelfs nog bij de jeugd van PSV gespeeld (allicht Jenthe Weygers, red.)”.

Een andere oud-speler van Juventud Sexitana, Vidal Soladio, vertelde me ooit dat hem een mooie transfer naar België was beloofd als hij in Spanje zou tekenen. Hebben ze jou dat ook beloofd?

“Ze hadden me beloofd dat ik een test zou kunnen krijgen bij het beloftenelftal van een Spaanse eersteklasser, zodat ik met die ploeg op het derde niveau zou kunnen uitkomen. Dat is uiteindelijk wel nooit doorgegaan”.

Kennelijk niet, want in de zomer van 2019 tekende je bij KV Oostende, waar je bij de beloften begon.

“Dat was via een vriend die met de coach had gesproken. Ik wilde weg uit Spanje, want ik wilde echt niet nóg een jaar op zo’n laag niveau spelen. De coach belde me toen op om te zeggen dat ik mocht komen voor een test, en twee weken later was het in orde. Ik mocht bij de beloften aansluiten, met de bedoeling om door te groeien. Ik kreeg snel een kans: na de eerste competitiewedstrijd mocht ik meteen een paar keer meetrainen met het eerste elftal. Ik mocht ook meespelen in vriendschappelijke wedstrijden. Een halfjaar later is helaas de coronapandemie uitgebroken”.

Dat heeft je ontwikkelingen bij Oostende vast geremd?

“Dat ook, ja. Er was natuurlijk ook mijn zware enkelblessure. Dat heeft alles geremd. In mijn tweede seizoen liep ik dan weer een blessure op aan de lies, waardoor ik onder het mes moest. Ik heb heel dat seizoen niet gespeeld”.

Uiteindelijk ben je toch op de radar gekomen van een Cypriotische ploeg, Digenis Morfou. Hoe is die club jou op het spoor gekomen?

“Dat was via een Belgische manager die zag dat ik al een jaar niet gespeeld had. Ik moest weer eens wat matchen beginnen spelen, zei hij. Dat was een goede optie om weer in het ritme te komen”.

Opnieuw een buitenlandse club… schrok jou dat niet af, na jouw passage in Spanje?

“Neen, zeker niet. Ik was het buitenland al gewoon, ik wist hoe ik daarmee om moest gaan. Maar ik heb natuurlijk wel op voorhand gekeken hoe die club was en hoe ze werkten. Uiteindelijk bleken ze correct te werken. Ze betaalden altijd op tijd, ik had een huis, ik kreeg twee keer per dag eten. Alles klopte gewoon. Anders zou ik trouwens niet gegaan zijn. Bij andere clubs uit die reeks gebeurde het wel eens dat je moest wachten op je loon, dat bleek uit ervaringen van andere Belgen en Fransen uit de competitie. Maar ik zat toevallig bij een ‘goede’ club uit de reeks, waarbij dat niet gebeurde”.

“In Cyprus merkte ik nauwelijks dat ik in een lagere competitie actief was (het derde niveau, red.). Het was er goed leven. Ik ging naar buiten, naar het strand… Er was altijd iets te doen daar. Het was een leuke ervaring in Cyprus”.

Nadat jouw halfjaarcontract in Cyprus afgelopen was, trok je naar Noord-Macedonië. Hoe is dat gegaan?

“Een manager had me opgemerkt tijdens een wedstrijd in Cyprus. Hij had zichzelf voorgesteld en vertelde me dat hij vooral contacten had in Noord-Macedonië. Hij legde me uit dat als ik een goed seizoen zou spelen in Noord-Macedonië, hij me naar een stabielere ploeg zou kunnen brengen. Hij overtuigde me van het feit dat ik visibiliteit nodig had. Een passage in de Noord-Macedonische hoogste divisie zou me een profiel op Transfermarkt opleveren, wat bij contractonderhandelingen toch altijd wat meer geloofwaardigheid biedt”.

Transfermarkt mocht al na een halfjaar een binnenlandse transfer op jouw profiel bijschrijven: afgelopen winter stapte je over van FK Pobeda Prilep naar FK Skopje. Transfervrij, of is er een transfersom betaald?

“Ik had een contract van een jaar ondertekend bij Pobeda Prilep, maar in januari had ik normaal gezien een transfer moeten maken naar een Spaanse derdeklasser. Voor die overgang had ik mijn contract bij Pobeda Prilep verbroken. Door bepaalde redenen is die transfer uiteindelijk niet doorgegaan: de club wilde bepaalde documenten niet op tijd geven, waardoor alles in het water is gevallen. Ondertussen was ik wel vrij, en toen is er een andere club uit de reeks op de proppen gekomen”.

Jouw transfer heeft in ieder geval voor een gekkigheid op jouw cv gezorgd. In het seizoen 2022/23 ben je in feite tweemaal gedegradeerd, want zowel FK Pobeda Prilep als FK Skopje tuimelden uit de hoogste divisie.

“Met Pobeda Prilep waren we nochtans goed aan het seizoen begonnen, maar in januari is iedereen weggegaan. Vraag me niet waarom. De ploeg zette daarna een hele slechte reeks neer. Skopje was dan weer goed bezig toen ik daar aankwam, maar in de degradatiematch (een barragewedstrijd tegen stadsgenoot FK Vardar Skopje, dat derde was geëindigd op het tweede niveau, red.) zijn we helemaal de mist in gegaan. Ik weet nog altijd niet wat er toen gebeurd is. Normaal hadden we in de reeks moeten blijven, maar dat is jammer genoeg niet gebeurd”.

En toen liep jouw halfjaarcontract bij Skopje af. Bij wie lag de keuze om niet verder te gaan met elkaar?

“De club wou mijn contract verlengen, ze wilden dat ik bleef. Vooral mochten we in de hoogste divisie gebleven zijn. Maar ik wou sowieso niet in Noord-Macedonië blijven. Ik was daar vooral naartoe gegaan voor dat Transfermarkt-profiel. Een paar goede dingen tonen van mezelf en dan een club hogerop vinden”.

Hogerop, is dat dan België? Waar mik je nu op?

“Mijn doel is een ploeg in België vinden. Daar ben ik momenteel ook mee bezig, maar ik moet nog een paar zaken afwachten. Ik mikte aanvankelijk op Eerste klasse B, maar dat wordt een beetje moeilijk. Ik ga wel sowieso voor een club in Eerste nationale. Ik ben een vrije speler, dus dat zou wel goed moeten komen”.

En intussen?

“Ik train individueel of met een persoonlijke coach, en ik ga af en toe eens lopen. Ik train ook mee met Free Pro Players FC. Dat is een goed project, ideaal om fit te blijven”.

James Amasihohu
Jeugdclubs: FCV Dender EH, RSC Anderlecht, KAA Gent, Lierse SK
Clubs: Juventud Sexitana (2019), KV Oostende U21 (2019-2022), Digenis Akritas Morfou (2022), FK Pobeda Prilep (2022), FK Skopje (2023)