Het verhaal van Novatus Dismas lijkt wel een sprookje. In november 2020 versierde de Tanzaniaan een transfer vanuit zijn thuisland naar Maccabi Tel Aviv, dat hem uitleende aan stadsgenoot Beitar Tel Aviv om hem speelminuten te gunnen. Dismas zakte met de club naar het derde niveau, maar toch versierde hij een transfer naar Zulte Waregem, waarmee hij… ook degradeerde. En toch hoorde Miroshi dinsdag de Champions League-hymne vanop de eerste rij, als speler van Shakhtar Donetsk. Van de Jupiler Pro League rechtstreeks naar de Champions League: het is mooi, maar geen primeur. Wij deden een greep uit het lijstje van buitenlandse spelers die de Tanzaniaan voorafgingen.

Jani Viander (1998): van KV Kortrijk naar HJK Helsinki
Jani Viander maakte in 1997 de overstap van FC Jazz naar KV Kortrijk. Het was het eerste buitenlandse avontuur van de Finse doelman, die bij de Kerels even de geblesseerde Kurt Vandoorne verving maar nooit echt uitgroeide tot een vaste waarde. In 1998 haalde regerend landskampioen HJK Helsinki hem terug naar zijn geboorteland. Daarmee bereikte hij in het seizoen 1998/99 de groepsfase van de Champions League, weliswaar nadat Tommi Koivistoinen in doel stond in de kwalificatiewedstrijden tegen FC Jerevan en het FC Metz van Danny Boffin en (de tegen HJK niet in actie gekomen) Gunther Van Handenhoven. Koivistoinen stond ook in doel in de eerste groepswedstrijd tegen PSV, daarna mocht Viander in doel staan tegen Kaiserslautern (0-0-gelijkspel), Benfica (2-0-winst) en opnieuw Kaiserslautern (5-2-verlies).

Viander kwam later in zijn carrière nog een paar keer in contact met België. Op 18 augustus 1999 speelde hij een helft mee in het oefenduel tussen Finland en België waarin Branko Strupar zijn interlanddebuut maakte, vier jaar later trainde hij een tijdje mee met SK Beveren in de hoop een contract te versieren op de Freethiel. Zo ver kwam het uiteindelijk niet. Viander stond als speler op de loonlijst van onder andere Bolton Wanderers, Stoke City, Plymouth FC en Brentford FC, weliswaar zonder al te veel te spelen. Bij die laatste club is hij al tien jaar actief als keeperstrainer bij de jeugd.

Lukáš Zelenka (2001): van KVC Westelo naar Sparta Praag
Het verhaal van de grote terugkeer. RSC Anderlecht had Lukáš Zelenka in 1997, het jaar waarin hij achttien werd, weggeplukt bij Sparta Praag. De Tsjechische middenvelder, die wel eens het grootste Tsjechische talent van zijn generatie werd genoemd, kon geen doorbraak forceren in het Astridpark, waarna paars-wit hem in 1999 voor anderhalf jaar uitleende aan Westerlo. Op 8 april 2000 gaf Zelenka teken van leven door de 2-0 te scoren in de 5-0-zege van de Kemphanen tegen Anderlecht. Zelenka liep na zijn goal uitdagend naar de Anderlecht-bank en wees naar zijn rugnummer elf, wellicht om toenmalig Anderlecht-assistent Franky Vercauteren op stang te jagen – het klikte niet echt tussen Zelenka en Vercauteren. Die laatste kon dat gebaar inderdaad maar weinig kon appreciëren.

Was die afrekening van Zelenka, die ongetwijfeld deugd deed, wel slim, wetende dat hij nog tot 2003 onder contract lag bij Anderlecht? Feit is wel dat Zelenka, die op 27 mei 2001 met bekerwinst afscheid nam van Westerlo, in de zomer van 2001 door Anderlecht werd verkocht aan Sparta Praag. Terug naar afzender, maar niet per se met een onvoldoende, want zijn seizoen 2000/01 was op zijn minst degelijk te noemen. De beloning was navenant: met regerend landskampioen Sparta Praag speelde Zelenka, die in oktober 2001 zijn 22e verjaardag vierde, mocht hij in het eerste seizoen bij de grote jongens van Sparta meteen tien Champions League-wedstrijden spelen. Weliswaar negen keer als invaller, maar de duur van zijn invalbeurten varieerde wel, van een handvol minuten tegen Bayern München en Feyenoord tot tweemaal een halfuur tegen Spartak Moskou, en in de laatste wedstrijd in de eerste groepsfase zelfs bijna een helft tegen Bayern München. In de tweede groepsfase speelde hij tegen Real Madrid en Panathinaikos ook telkens bijna een volledige helft, en op 27 februari 2002 speelde hij in de tweede ontmoeting tegen Panathinaikos zelfs 90 minuten. Opgeteld speelde Zelenka dat seizoen bijna drie volledige wedstrijden in de Champions League.

Toen Zelenka in januari 2008 zijn comeback maakte bij Westerlo, had hij 29 Champions League-wedstrijden op zijn teller staan. In de seizoenen 2004/05 en 2005/06 sneuvelde hij met Sparta Praag in de groepsfase, in 2003/04 had hij een groep met Chelsea, Beşiktaş JK en Lazio Roma overleefd. Een groep met Chelsea erin overleven, dat is Vercauteren in 2005/06 niet gelukt.

Cyril Théréau (2006): van Sporting Charleroi naar Steaua Boekarest
Sporting Charleroi dat een speler wegplukt uit de Championnat National, dat is hit or miss. Brice Jovial van AS Cannes, daar mag u zelf over oordelen, maar Cyril Théréau werd een schot in de roos. Op de openingsspeeldag zweeg zijn kanon nog tegen Lierse, op de tweede speeldag kopte hij Charleroi op Sclessin naar een 1-2-zege. Ook op de derde speeldag scoorde hij in een 2-1-zege, al scoorde Stijn De Smet pas na het doelpunt van Théréau de eerredder voor Cercle Brugge. Op de vierde speeldag ging Charleroi met 2-1 onderuit bij KAA Gent, ondanks een openingsgoal van… Cyril Théréau. Het vertrek van François Sterchele was snel vergeten.

Op 31 augustus 2006 was Théréau alweer weg op Mambourg: Steaua Boekarest, dat in de Champions League-voorrondes de maat had genomen van ND Gorica en… Standard, trok de portefeuille open en haalde de toen 23-jarige Fransman voor zo’n 700.000 euro vroeger dan verwacht weg bij de Carolo’s. Het Belgisch voetbal bleef verbaasd achter, Théréau’s mond viel vast ook open van verbazing toen hij de Champions League-loting volgde: naast Dynamo Kiev en Olympique Lyon, toen de absolute grootmacht in zijn thuisland, kreeg Steaua Boekarest ook Real Madrid voor de kiezen. Théréau speelde mee in alle zes de groepswedstrijden, maar kon geen enkele keer scoren. Dankzij de 1-4-overwinning van Steaua in Kiev op de openingsspeeldag – de enige zege van de Roemenen in deze campagne – mochten Théréau en co na Nieuwjaar verderdoen in de UEFA Cup, waar Sevilla FC meteen een definitief einde maakte aan hun Europees parcours.

Van de UEFA Cup gesproken: in het shirt van RSC Anderlecht, dat hem in 2007 terug naar België haalde, zorgde Théréau op 19 december 2007 voor een opvallend moment door tegen Getafe een bal… die op de grond lag proberen vooruit te koppen.

Roberto Rosales (2010): van KAA Gent naar FC Twente
Ik ga naar FC Twente en ik neem mee… Roberto Rosales. Dat is wat Michel Preud’homme in 2010 dacht toen hij de Belgische vicekampioen KAA Gent inruilde voor de Nederlandse landskampioen FC Twente. Voor hetzelfde geld was het nooit zo ver gekomen, want in 2007 dong naast Gent ook RSC Anderlecht naar de hand van de toen achttienjarige rechtsback van Caracas FC, die via ex-speler Dirk De Vriese werd aangebracht. Paars-wit zou in april van dat jaar zelfs rond geweest zijn met de toenmalige kersverse Venezolaanse international, maar de deal sprong af vanwege de twijfels rond zijn rechterenkel. Even later liep hij een paar weken stage bij KAA Gent en versierde hij uiteindelijk een contract in het Jules Ottenstadion.

In zijn eerste halve seizoen was Rosales vooral de back-up van Guillaume Gillet, maar die vertrok tijdens de winterstop naar… Anderlecht. Vanaf februari 2008 kwam hij veel meer aan spelen toe bij de Buffalo’s. Op 18 mei 2008 speelde hij ook een volledige wedstrijd mee in de bekerfinale tegen… u raadt het al. Michel Preud’homme, die in 2008 de opvolger van Trond Sollied was in Gent, had het wel voor de Venezolaan: in het begin van het seizoen 2009/10 ontbrak hij even wegens een meniscusoperatie, maar zodra hij weer inzetbaar was schoof Preud’homme vervanger Kenny Thompson weer naar links om Rosales weer op de rechterflank te laten schitteren. Zelf verkoos de rechtsback Preud’homme boven Sollied, zo blijkt uit een artikel in Sport/Voetbalmagazine. “Sollied praatte minder. Hij observeerde graag op training. Een echt gesprek heb ik met hem nooit gehad. Met Preud’homme is er meer persoonlijk contact”, sprak hij in maart 2010.

Rosales groeide hoe langer hoe meer uit tot een van de smaakmakers van de competitie. Op het einde van het seizoen 2009/10, waarin Gent vicekampioen werd en de Beker van België won, kon de Venezolaan rekenen op interesse van Benfica en Twente. De interesse van de Nederlandse club dateert al van voor de officiële intrede van Preud’homme in Enschede. “Spelers van Gent zijn voor ons niet haalbaar”, sprak Twente-voorzitter Joop Munsterman in mei 2010 nog, maar uiteindelijk trok Rosales toch naar de Nederlandse kampioen, waar hij het vertrek van Ronnie Stam naar Wigan Athletic moest opvangen.

Rosales miste in de Champions League-groepsfase geen minuut, in de laatste groepswedstrijd kopte hij de 2-2 binnen in het 3-3-gelijkspel tegen Tottenham Hotspur. Twente eindigde derde in zijn groep en stroomde zo door naar de Europa League, waar de club twee rondes overleefde. Opnieuw zes wedstrijden dus, al miste Rosales wel de terugwedstrijd van de kwartfinale tegen Villarreal. Het kalf was toch al verdronken na de 5-1-nederlaag in de heenwedstrijd.

Mikhail Sivakov (2012): van Zulte Waregem naar BATE Borisov
Eveneens een verhaal van de grote terugkeer. Sivakov had in januari 2019 een transfer versierd van BATE Borisov naar Cagliari Calcio – een halfjaar nadat hij Anderlecht een gigantische kater had opgeleverd – maar daar kwam hij nauwelijks aan spelen toe. Na uitleenbeurten aan Piacenza Calcio en Wisła Kraków nam Zulte Waregem hem in augustus 2011 op definitieve basis over van Cagliari. De toen 23-jarige Wit-Rus had zijn polyvalentie mee: hij was niet alleen inzetbaar als middenvelder, maar ook als centrale verdediger. Dat eerste was wel handig, want Khaleem Hyland was kort daarvoor weggeplukt door regerend landskampioen Genk.

Sivakov depanneerde hier en daar en sloot het seizoen 2011/12 toch af met zestien officiële wedstrijden, Zijn enige goal scoorde hij in de Beker van België tegen Standard, dat uiteindelijk met 1-2 kwam winnen aan de Gaverbeek dankzij een laat strafschopdoelpunt van Ignacio González. In de zomer van 2012 haalde BATE Borisov hem toch weer naar het oude nest: eerst op huurbasis, een halfjaar later definitief. Sivakov vierde dat met een nieuwe Champions League-deelname, nadat hij in het seizoen 2008/09 al eens aan het kampioenenbal had deelgenomen – ten koste van Anderlecht, u weet het vast nog wel. Toen heetten de tegenstanders Real Madrid, Juventus en Zenit Sint-Petersburg, ditmaal Bayern München, Valencia en Lille. Ook pittig, maar al iets haalbaarder. BATE Borisov sprokkelde zes punten – met dank aan een stuntzege tegen Bayern München – en stroomde door naar de Europa League, waar Sivakov moest toekijken hoe Fenerbahçe het met één doelpuntje in twee wedstrijden haalde van de Wit-Russen. In de Champions League had hij dat seizoen slechts één wedstrijd gemist, de laatste groepswedstrijd waarin Bayern München wraak nam voor zijn nederlaag in Wit-Rusland.

Behrang Safari (2013): van RSC Anderlecht naar FC Basel
De man van de spiegelbeeldcarrière: Malmö-Basel-Anderlecht-Basel-Malmö. Het aantal Champions League-wedstrijden op zijn teller is net geen spiegelbeeld: 23 keer mocht de Zweed met Iraanse roots de hymne van het kampioenenbal meezingen – en dan tellen we zijn 24 kwalificatiewedstrijden nog niet mee. Slechts twee keer deed hij dat in het shirt van Anderlecht: bij de 1-0-zege van paars-wit tegen Zenit Sint-Petersburg op 6 november 2012, de eerste thuiszege van Anderlecht in de Champions League sinds 2003, en een tweede keer in Málaga. Telkens als vervanger van de geblesseerde Olivier Deschacht. Safari was een van de elvendertig linksachters die de concurrentiestrijd met Deschacht verloren in het Astridpark, al was hij wel een van de beteren uit het rijtje.

In het 2-2-gelijkspel tegen Málaga deed Safari de netten trillen, maar zijn doelpunt werd (al dan niet onterecht) afgekeurd. Wie weet wat was er mogelijk geweest als Anderlecht in La Rosaleda helemaal over Málaga was geklommen. Anderlecht eindigde dat seizoen evenwel laatste in zijn poule, net als FC Basel in het seizoen 2008/09. In zijn daaropvolgende deelnames met Basel had Safari meer geluk: in 2010/11 en 2013/14 eindigde hij derde in de groep, in het seizoen 2014/15 stroomde Basel zelfs door naar de knock-outfases, ten koste van Liverpool en Ludogorets. In de achtste finale was FC Porto een maatje te groot voor de Zwitsers.

Enoch Kofi Adu (2014): van Club Brugge naar Malmö FF
Begin december 2012 werd een Brugs bod op Enoch Kofi Adu nog afgewezen door FC Nordsjælland, maar in januari 2013 vond Club Brugge dan toch een akkoord met de Deense club. De 22-jarige Ghanese verdedigende middenvelder, naar Europa gehaald door OGC Nice, was met Nordsjælland net laatste geëindigd in een Champions League-groep met Juventus, Shakhtar Donetsk en Chelsea.

De komst van Adu werkte het vertrek van Niki Zimling naar Mainz in de hand. Toch was Adu in zijn eerste halve seizoen maar bij momenten basisspeler. Tegen Gent en Genk mocht hij meteen 90 minuten spelen, maar na de 1 op 6 in dat tweeluik ging trainer Juan Carlos Garrido opnieuw sleutelen. Op de slotspeeldag speelde hij nog een uur mee tegen Lierse, in Play-off 1 kwam hij vervolgens pas vanaf speeldag vijf weer echt in het verhaal voor.

Vijf wedstrijden op rij een volledige wedstrijd op het veld in Play-off 1, dat deed het beste verhopen voor het seizoen 2013/14. Het draaide echter uit op een teleurstelling voor de Ghanees: in het begin van het seizoen speelde hij nog 90 minuten tegen Zulte Waregem en 88 minuten tegen Waasland-Beveren, maar daarna waren zijn invalbeurten vaak goed voor slechts een handvol speelminuten. In februari 2014 liet Club Brugge de Ghanees dan ook op huurbasis naar Stabæk vertrekken. In de zomer van 2014 nam Malmö FF hem definitief over van blauw-zwart. Met de Europacup I-finalist van 1979 speelde hij twee seizoenen op rij Champions League-voetbal: in het seizoen 2014/15 eindigde hij laatste in een groep met Atlético Madrid, Juventus en Olympiakos Piraeus, in het seizoen daarop waren Real Madrid, Paris Saint-Germain en Shakhtar Donetsk de betere ploegen in de poule. Adu miste telkens geen enkele wedstrijd.

Junior Kabananga (2015): van Cercle Brugge naar FC Astana
Junior Kabananga is een van de zovele buitenlandse jeugdspelers die via een achterpoortje bij RSC Anderlecht terechtkwamen. Paars-wit liet de speler van de Congolese club FC Etanchéité in de tweede helft van het seizoen 2009/10, alvorens hem in juni 2010 een profcontract aan te bieden. Eerder had hij ook getest bij Sporting Charleroi, tevergeefs. Kabananga, die bij de beloften vlot de weg naar doel had gevonden en op het einde van het seizoen de titel had veroverd in de beloftencompetitie, mocht in de zomer van 2010 mee op zomerstage met het eerste elftal.

In de eerste helft van het seizoen 2010/11 gunde Ariël Jacobs hem geregeld een handvol minuten in het eerste elftal, in de bekerwedstrijd tegen Westerlo kreeg hij zelfs een basisplaats. In zijn vijfde invalbeurt in de Jupiler Pro League vond hij voor het eerst de weg naar de netten: een paar minuten nadat hij Víctor Bernárdez was komen aflossen deblokkeerde hij de wedstrijd door de 2-1 te scoren tegen… Charleroi, waarna Jonathan Legear en Matías Suárez nog voor een 4-1-eindstand zorgden. In januari 2011 haalde Germinal Beerschot hem op huurbasis binnen om het scoringsprobleem op te lossen, maar door blessureleed kon de Congolees slechts drie officiële wedstrijden spelen voor de Ratten. Eenmaal hersteld droeg hij in het seizoen 2012/13 het shirt van KSV Roeselare, opnieuw als huurling van Anderlecht. Kabananga deed de netten vijf keer trillen in Tweede klasse.

In juli 2013 nam Cercle Brugge de 24-jarige Congolees definitief over van Anderlecht. Kabananga, die op een goed woordje van zijn ex-coach Sergiy Serebrennikov kon rekenen, koos zijn moment uit om zijn eerste competitiedoelpunt voor Cercle te scoren: in de 2-0-derbyzege tegen Club op de dertiende speeldag. In zijn eerste seizoen in de Jupiler Pro League met de Vereniging scoorde hij vijf keer, in het seizoen daarop acht keer. Het leverde hem een transfer op naar FC Astana, waar hij behoorlijk meer kon verdienen dan in België. En Kazachstan mag dan wel de Jupiler Pro League niet zijn, Kabananga werd er wel meermaals landskampioen, en in zijn debuutseizoen speelde hij er wel Champions League-voetbal tegen Benfica, Galatasaray en Atlético Madrid. Tegen de eerste twee ploegen leverde hij een assist af.

Martin Milec (2017): van Standard Luik naar NK Maribor
De woorden Standard, Maribor en Champions League zullen een Genk-supporter niet snel tevreden maken. Dat laatste dient wel gecombineerd met Maribor, een verwijzing na de pijnlijke uitschakeling tegen de Sloveense club in de Champions League in 1999. Martin Milec, die zijn profcarrière begon bij NK Aluminij maar vrij snel een transfer versierde naar de Sloveense recordkampioen, was toen zeven jaar oud.

In de zomer van 2014 versierde Milec een transfer naar Standard, dat toen best wel een nieuwe rechtsback kon gebruiken na het vertrek van Daniel Opare naar FC Porto. Een miljoentje voor een 22-jarige Sloveense rechtsback, het was de gok waard. Bovendien had Milec al kennis gemaakt met het Belgisch voetbal: zowel in 2011 als in 2013 werd Maribor in de Europa League uitgeloot tegen een Belgische club, respectievelijk Club Brugge en Zulte Waregem. Op de Gaverbeek werd Milec kort voor het uur uitgesloten na een tweede gele kaart.

Milec bewees op Sclessin waarom de club in hem geloofd had. Zijn prestaties waren degelijk, op zijn professionalisme viel niets aan te merken. In zijn tweede seizoen schommelde hij meer tussen bank en basis dan in zijn debuutseizoen, waardoor de club hem in januari 2016 uitleende aan Roda JC. Nadien werd het huurcontract met een seizoen verlengd. In 2017 liet Standard hem definitief terugkeren naar NK Maribor. In anderhalf seizoen speelde hij er toch 51 officiële wedstrijden in alle competities.

Milec maakte net op tijd zijn comeback bij Maribor, want het seizoen 2017/18 is vooralsnog het laatste seizoen waarin Maribor het hoofdtoernooi van de Champions League haalde. Milec, tegenwoordig nog steeds actief bij de club, kwam in actie tegen Spartak Moskou, Feyenoord en Sevilla FC. De rechsback miste enkel de laatste groepswedstrijd tegen Feyenoord.

Abdoulaye Seck (2022): van Antwerp FC naar Maccabi Haifa
Abdoulaye Seck maakte een jaar na de langverwachte promotie van Antwerp naar de Jupiler Pro League zijn opwachting op de Bosuil. The Great Old nam de toen 26-jarige verdediger toen over van de Noorse eersteklasser Sandefjord Fotball, dat hem als tweedeklasser was gaan wegplukken bij reeksgenoot Hønefoss BK. Seck speelde in zijn eerste seizoen op de Bosuil slechts drie officiële wedstrijden, maar in het seizoen 2019/20 veranderde dat door het vertrek van Jelle Van Damme en de zware blessure van Junior Pius. Dertien competitiewedstrijden plus drie Europese kwalificatiewedstrijden en drie bekerwedstrijden (inclusief de finale tegen Club Brugge) maakt negentien officiële wedstrijden. Dat is natuurlijk nog niets in vergelijking met het seizoen 2020/21, toen hij 45 officiële wedstrijden speelde, Het is het seizoen waarin Antwerp een Europa League-groep met Tottenham, LASK en Ludogorets overleefde, pas op de laatste speeldag van de Champions Play-offs voor het eerst kon winnen, en in de achtste finale van de Beker van België een koekje van eigen deeg kreeg tegen Club Brugge.

In het seizoen 2021/22 raakte Seck net niet aan zijn honderdste officiële wedstrijd voor Antwerp. In februari 2022 won hij met Senegal de Afrika Cup, al kwam hij door een blessure niet aan spelen toe in Kameroen. Die honderdste officiële wedstrijd voor Antwerp kwam er nooit, want na vier seizoenen mocht de verdediger vertrekken op de Bosuil. Seck vertoefde zelfs even in de B-kern en zette uiteindelijk zijn koffers neer in Israël, meer bepaald bij landskampioen Maccabi Haifa. De club had zich op dat moment al voorbij Olympiakos Piraeus, Apollon Limassol en Rode Ster Belgrado geworsteld in de Champions League-voorrondes, waardoor de club voor de derde keer in zijn bestaan mocht deelnemen aan de groepsfases. De club verloor vijf van zijn wedstrijden, alleen thuis tegen… Juventus pakte het de volle buit. Seck werd samen met Tjaronn Chery topschutter van Maccabi Haifa in de Champions League-campagne van 2022/23, met dank aan zijn twee goals in de 7-2-nederlaag tegen Paris Saint-Germain.