Een kleine week na het ontslag van Stijn Vreven depanneerde Michiel Jonckheere in de laatste wedstrijd van KV Oostende van het kalenderjaar 2023. Het werd 0-0 tegen RSCA Futures, de beloftenploeg van de ex-club van zijn vader. Tegen zijn eigen ex-club, Zulte Waregem, pakte hij in de eerste wedstrijd van 2024 na een knotsgekke slotfase de volle buit. Een afscheid op een hoogtepunt, gezien zijn vertrek naar de jeugd van Club Brugge – nog een ex-club van hem? Hopelijk mogen we het zo stellen, gezien de onzekerheid over het voortbestaan van KVO.

Michiel Jonckheere is geboren in een bad van voetbal. Zijn vader Kris speelde destijds bij KRC De Panne, Anderlecht, KV Oostende en SK Roeselare. Zijn moeder Katrien Belligh is de zus van Hans Belligh, die jarenlang in Derde klasse uitkwam met KV Oostende en in de jaren ’90 ook meer dan 150 wedstrijden in Eerste klasse speelde in het shirt van KSK Beveren. Hilde, de zus van moeder Katrien, trouwde dan weer met Kurt Bataille, huidig assistent van KV Oostende en vader van Jelle (Antwerp) en Niels (KSV Bredene). Patricia, de zus van Katrien en Hilde, stapte óók in het huwelijksbootje met een KVO-legende: Guy Ghysel, die verschillende petjes droeg in de meer dan drie decennia die hij in het Albertparkstadion (of later de Versluys Arena) rondliep. Zijn zoon Jens haalde de eerste ploeg van KV Oostende, terwijl zijn andere zoon Lars er dan weer in een jeugdlichting zat met onder andere Igor Vetokele en Niels Coussement.

Ook Michiel Jonckheere was geen onbekend gezicht in de Diaz Arena toen hij er in 2022 jeugdtrainer werd bij de U18. Van 2011 tot 2020 had hij het shirt gedragen van De kustboys. Zijn jeugdopleiding was hij in een andere badstad begonnen: bij het KRC De Panne waar papa Chris nog gespeeld had. Lekker handig als inwoner van De Panne. Op een duiveltjestornooi in Oostduinkerke trok hij evenwel de aandacht van Club Brugge, waarna hij in 1998 op z’n achtste het… blauw-zwart van De Panne inruilde voor het bekendste blauw-zwart van het land. Daar speelde hij samen met onder andere Robbe Van Ruyskensvelde, Tom Vandenbossche (die weliswaar allebei van 1989 zijn) en Kristof D’haene. Bij de nationale jeugd deelde hij de kleedkamer met onder andere Omar El Kaddouri, Dimitri Daeseleire, Cédric Ciza en Jonathan Heris.

Veteranen

In maart 2008 trad Jonckheere voor het eerst aan met de beloften van Club Brugge: op bezoek bij FC Brussels liet beloftencoach Nicky Keirsmaekers hem een kwartier voor tijd invallen. Bij de Brugse beloften speelde Jonckheere samen met jongens als Brecht Capon, Yves Lenaerts en Thibaut Van Acker, maar soms ook ‘veteranen’ als Wesley Sonck, Koen Daerden of Philippe Clement. Daerden stond mee op het veld toen de blauw-zwarte beloften in oktober 2008 de stadsderby tegen Cercle Brugge wonnen na een goal van Jonckheere in het slotkwartier. Een jaar later scoorde hij onder het toeziend oog van Adrie Koster een hattrick in het 3-3-gelijkspel tegen de beloften van KAA Gent. Jonckheere mocht snuffelen aan het A-team, maar een doorbraak zat er door de zware concurrentie op zijn posities niet in. “Hij zal iets meer geduld moeten hebben”, sprak beloftencoach Keirsmaekers toen hij Jonckheere samen met Cleber Sonda, Jared Jeffrey en Thibaut Van Acker onder de loep nam in Het Nieuwsblad.

In het voorjaar van 2010 werd Jonckheere in de pers gelinkt aan STVV, dat toen onder Guido Brepoels aan een uitstekend seizoen bezig was. Later zou blijken dat ook KSV Roeselare en Heracles Almelo interesse toonden. In mei 2010 maakte Jonckheere evenwel de overstap naar Zulte Waregem, waar hij een tweejarig contract met optie op een extra jaar ondertekende. “Pas tijdens recente contractbesprekingen vernam ik van Zulte Waregem-manager Mannaert dat ze mij acht keer hadden gescout”, vertelde Jonckheere destijds. Essevee vond destijds makkelijk de weg naar het Brugse hinterland, want met Kevin Roelandts, Thomas Matton en Bart Buysse liepen er in de zomer van 2010 enkele jongens rond in het Regenboogstadion die er niet in slaagden om helemaal door te breken in het Jan Breydelstadion. Moest het in Waregem ook niet lukken, dan kon Jonckheere zich nog altijd richten op zijn studies communicatiewetenschappen die hij in Gent was begonnen. “Dat velletje papier wil ik absoluut behalen, want het profvoetbalbestaan is van korte duur en ook heel broos”, vertrouwde Jonckheere Het Laatste Nieuws toe.

Rechts centraal

Broos. Beter had Jonckheere het niet kunnen zeggen. De viervoudige Trainer van het Jaar werd in oktober 2010 zijn trainer, nadat Bart De Roover sneller dan verwacht zijn koffers had moeten pakken in het Regenboogstadion. De zomer van 2010 was die van de grote levensvragen aan de Gaverbeek: wat na Francky Dury? Niet De Roover, zo bleek, want de vijfvoudige Rode Duivel zong het maar twaalf speeldagen uit. Laat dat 0-0-gelijkspel tegen het Lierse van Aimé Anthuenis, dat De Roover de kop kostte, nu net de eerste officiële wedstrijd zijn met Jonckheere in de wedstrijdselectie. Overbelasting van de heup (opgelopen in de tweede oefenwedstrijd tegen Izegem op het veld van Nieuwpoort), peesontsteking aan de knie: de jonge twintiger werd niet gespaard in zijn debuutseizoen bij Essevee.

Bij de beloften van Zulte Waregem onderhield Jonckheere een goed contact met trainer David Gevaert, die hem op een geliefkoosde positie liet spelen – rechts centraal op het middenveld in een driehoek met punt naar achteren. In tegenstelling tot De Roover, die hem liever op de rechterkant liet spelen. “Probleem is dat ik veel naar binnen knijp als ik op de flank sta. Ik ben wel redelijk snel en kan een man passeren, maar daar haal ik niet mijn beste rendement”, legde Jonckheere uit aan Krant van West-Vlaanderen naar aanleiding van de clash tussen Zulte Waregem en Club Brugge op 15 oktober. De eerste ploegen, welteverstaan. Een paar dagen later deed Jonckheere mee in de beloftenversie, die Zulte Waregem met 0-2 won nadat… Jonckheere op het uur vanop de strafschopstip de score opende.

Clubiconen keren terug

Nicholas Tamsin, een Bruggeling die in mei 2010 werd weggeplukt bij KV Turnhout – Tamsin en Jonckheere werden destijds samen aangekondigd – en tijdens die bewuste Lierse-Zulte Waregem zijn eersteklassedebuut maakte, was in december 2010 zeer te spreken over trainer Broos. “Hugo steekt veel tijd in jongeren als Michiel en mezelf. Dat geeft het tikkeltje extra om er elke training keihard tegenaan te gaan. Ik voel me goed”, vertelde Tamsin toentertijd aan Het Nieuwsblad. Het jeugdproduct van Cercle Brugge speelde dat seizoen weliswaar negen competitiewedstrijden – in Play-off 2 kreeg hij zesmaal op rij 90 minuten van Broos –, terwijl Jonckheere op het einde van het seizoen nog steeds met lege handen stond. Jonckheere was weliswaar niet heel het seizoen fit, maar er waren ook meer dan genoeg wedstrijden waarin hij op de bank zat.

KV Oostende bood Jonckheere in juni 2011 een reddingsboei – what’s in a name – door hem een tweejarig contract met optie aan te bieden. De sportief manager die Jonckheere naar het Albertparkstadion lokte was… nonkel Guy Ghysel. Ook vader Chris zat op dat moment nog bij de club: hij maakte op ongeveer hetzelfde moment de overstap van de dug-out van de U19 naar die van de beloften. Niet om met zijn zoon Michiel te werken, want die kreeg van Frédéric Vanderbiest meteen zijn kans bij het eerste elftal: op bezoek bij… FC Brussels kreeg hij meteen een basisplaats. Twintig maanden later werden Jonckheere en co kampioen in Tweede klasse na een 1-0-zege tegen KAS Eupen. Na de promotie schommelde zijn speeltijd – in 2014 was er zelfs even sprake van een uitleenbeurt aan KSV Roeselare –, maar uiteindelijk trok Jonckheere toch als een clubicoon de deur van de Versluys Arena achter zich dicht. En clubiconen, die komen terug: na twee seizoenen bij KV Kortrijk keerde de 32-jarige Jonckheere terug als trainer van de U18. Assistent van Vreven uiteindelijk, om dan op 14 januari 2024 te besluiten met een levensbelangrijke 3-2-zege tegen Zulte Waregem. Alsof het zo moest zijn.