Een profcontract heeft hij vroeger al gehad, in een profcompetitie speelde hij wel nog nooit. Dat laatste is weliswaar een kwestie van tijd, want geen kniesoor die geloof dat Lokeren-Temse zijn voorsprong op de nummer drie van Eerste nationale nog weggeeft. Twee dagen voor het duel tegen het KSK Heist van zijn tweeënhalf jaar jongere broer Fré zochten we Sam op in het Stationsbuffet in… Aarschot voor een lange babbel over verleden, heden en toekomst. Drie jaar geleden duwde hij even de pauzeknop in en ging hij op Malta werken, medio 2022 reikte ex-ploegmaat Jo Christiaens hem de hand en hielp hij Van Aerschot aan de weg terug. Volgende halte (behoudens ongelukken): Eerste klasse B.

We moeten het eens hebben over het goede seizoen van Lokeren-Temse hebben, Sam. Maar eerst even focussen op het duel van vanavond. Tegen jouw ex-club KSK Heist, maar vooral tegen jouw jongere broer Fré, die daar sinds het seizoen 2016/17 in doel staat.

“Ik hoop nu eindelijk eens te kunnen scoren tegen hem. Als aanvaller in onze vierde of vijfde wedstrijd tegen elkaar… Ik lokte als speler van Thes Sport wel al eens een strafschop uit tegen hem.
Een penalty die misschien geen penalty was, een beetje dubieus. Maar ja, dat zeg je op dat moment natuurlijk niet. Fré pakte de strafschop, maar het was een ploegmaat van mij die miste.”

Fré is precies wat standvastiger qua parcours dan jij. Het is zijn achtste seizoen bij de eerste ploeg van Heist, terwijl jij in die periode wel bij wat clubs passeerde. Da’s prima natuurlijk, ieder schrijft zijn eigen verhaal.

“Ik als aanvaller, hij als doelman. Hij niet de grootste: 1m83, 1m84… Dan kom je toch vier à vijf cm te kort voor de absolute top. Jammer, want desondanks springt hij zeer hoog en is hij voetballend echt wel goed. Linkervoet, rechtervoet… Zo ging het er vroeger steeds aan toe in de tuin: ik in de goal en hij altijd maar voetballen. Jawel, in het begin van mijn jeugdopleiding was ik keeper én veldspeler. Dat was zo tot bij de U10 of U11, toen besloot ik om er volledig voor te gaan als veldspeler. Ik zat toen al bij KV Mechelen. Maar kijk, als wij ooit eens met tien komen te staan en er zijn geen wissels meer, dab zou ik graag eens in de goal staan. Dat is me nog nooit overkomen in het volwassenvoetbal.”

We geven het door aan jouw trainer Hans Cornelis. Maar wacht, KV Mechelen. We gaan eens even jouw jeugdparcours overlopen. Is er daarvoor nog een buurtclub geweest?

“Jazeker, ik ben begonnen voetballen in Begijnendijk, een dorpje in de buurt van Aarschot, de stad waar ik ben opgegroeid. Dan ben ik naar KV Mechelen geweest, daar ben ik drie jaar gebleven. Daarna was er vijf jaar OH Leuven. Uiteindelijk ben ik naar Lierse SK gegaan, waar Fré op dat moment al een tijdje zat.”

“Via de U19 nationale elite ben ik overgestapt naar KSK Heist, dat toen in Tweede klasse speelde. Ik heb daar meegetraind met de A-kern, maar doordat mijn transfer in de winterstop heeft plaatsgevonden kwam ik sowieso niet in aanmerking voor officiële speelminuten in het eerste elftal. Tenzij ik een contract kreeg, maar dat was geen optie. Een halfjaar later ben ik naar KSV Schriek gegaan.”

Stop de klok. Schriek, dat was de eerste club in jouw zogenaamde seniorencarrière, zo vond ik terug in de krantenarchieven. We schrijven het jaar 2014.

“Het exacte jaartal weet ik niet meer, maar het was alleszins op mijn achttiende. Daar ben ik in de eerste ploeg beginnen voetballen in Eerste provinciale. Ik was toen meteen omringd door mature voetballers die in hogere reeksen hadden gespeeld. Sven Van Vlasselaer bijvoorbeeld, of Hans Somers die nog voor Trabzonspor speelde. Steven Dillien, die het in het zaalvoetbal tot de nationale ploeg schopte. Tom Verelst, ex-keeper van KV Mechelen.

“Ik heb me goed geamuseerd bij Schriek, mijn periode daar hing ook samen met mijn studententijd. Maar na twee jaar prikkelde het toch om hogerop te klimmen. Ik stapte over naar KAC Betekom, opnieuw een club uit de buurt. De club zakte in mijn debuutseizoen uit Derde klasse amateurs, dus van een goed seizoen kan ik niet echt spreken, ook al heb ik toen wel redelijk wat goals gemaakt. Ik kon opnieuw rekenen op interesse van clubs uit de buurt, in dezelfde reeks of nog een stapje hoger. Ik wilde echter nóg hoger gaan.
Iemand heeft er toen voor gezorgd dat ik bij Oosterzonen heb kunnen tekenen. Daar had ik opníeuw een goed seizoen met redelijk wat goals, in Eerste klasse amateurs ditmaal.”

Dan komt Eerste klasse B, dat toen al een paar jaar bestond, stilaan kijken. Maar het liep anders.

“In de winterstop was ik bezig met clubs uit Nederland. MVV uit de Keuken Kampioen Divisie was een optie. Maar op het verkeerde moment heb ik mijn kruisband verrokken. Het was niet al te ernstig, maar ik was toch vijf à zes weken out. Die mogelijke overgang naar Nederland is toen wat afgesprongen. Geen probleem natuurlijk. Op het einde van het seizoen heb ik weer samengezeten met mijn makelaar om te zien wat de opties waren. KSK Heist kwam opnieuw in beeld, ook Thes Sport en Beerschot waren opties. Ik heb toen als jonge gast voor de centen gekozen.

Thes Sport, uit industriegemeente Tessenderlo.

“Daar zaten inderdaad wel wat centen. Mijn makelaar zei: als je kiest voor groeiende club, kun je meegroeien (Thes Sport was in 2018 voor het eerst naar Eerste klasse amateurs gepromoveerd, red.). Ik heb daar wel geen al te goede start gemaakt. In mijn eerste week kwam ik meteen drie keer te laat op training, en het speelde niet in mijn voordeel dat ik al bekend stond als een enfant terrible dat de regels niet altijd volgde. Te mijner verdediging: ik werkte toen ook nog bij de pakjesdienst van de post, stond heel vroeg op, sliep in de middag, en ik heb de pech gehad dat ik die week een paar keer mijn wekker niet gehoord heb. Ik heb mijn excuses aangeboden, ben desondanks even naar de B-kern gevlogen, maar toen zei de voorzitter tegen de trainer: die jongen moet toch weer zijn kans krijgen. En zo geschiedde.

En toen keerde je terug naar stamnummer 3970, dat wel niet meer KFC Oosterzonen was.

“Ondanks het feit dat ik geen topjaar had gehad bij Thes Sport, kon ik een profcontract ondertekenen bij Lierse Kempenzonen. Het was het jaar voor de promotie naar Eerste klasse B, weliswaar na een seizoen waarin de club vierde laatste eindigde. Dankzij de corona promoveerde de club naar Eerste klasse B. Als ze een paar plaatsen later waren geëindigd, waren ze allicht gedegradeerd, want ik dacht dat degradatie toen voorrang had op promotie.”

“Maar goed, het was sowieso zonder mij geweest, want eind januari 2020 werd mijn contract er ontbonden. Er waren daarna opties voor mij in Italië, maar daar kwam de corona toen net extreem op. Toen heb ik besloten om er even mee te stoppen, om het voetbal even links te laten liggen. Er is nog even KFC Houtvenne geweest – nóg een club uit de buurt –, maar toen kwam de tweede coronagolf.”

Speelde daar toen niet nóg een Sam Van Aerschot? Ik ben zijn naam een paar keer tegengekomen.

“Dat klopt! Die woont ook in Aarschot, we kennen elkaar heel goed. Ik heb nog met mijn naamgenoot gespeeld bij de jeugd van Lierse. Hij is een centrale verdediger, ik een aanvaller. Als je onze namen ingeeft in Google, krijg je soms zijn foto bij mijn profiel en omgekeerd. Heel gek.”

We wijken af. Je duwde na Lierse Kempenzonen de pauzeknop in.

“Ik ben toen als game presenter gaan werken in Malta. Ik werkte mee aan online uitzendingen van Unibet, zonder dat er spelers fysiek bij mij konden. Kaartjes delen, balletje op de roulette zetten… Ik deed dat drie dagen per week, de overige vier dagen was ik vrij. Ik had echt het gevoel dat ik met vakantie was. Malta was een fantastische ervaring. Ik leerde er verschillende nationaliteiten kennen, van Brazilianen tot Zweden.”

“Ik ben ondertussen natuurlijk wel blijven sporten, via mijn werk had ik bijvoorbeeld een fitnessabonnement. Maar ondertussen had ik wel zoiets in mijn hoofd van: in België liggen de competities toch stil, waarom dan niet gewoon genieten van mijn leven en zoiets doen. Maar plots was de coronagolf gedaan, met de nodige inentingen kon je weer beginnen reizen. Het begon op een bepaald moment te prikkelen om weer te gaan voetballen. In Malta had ik wel de kans gehad om mij aan te sluiten bij eersteklasser Gzira United. Het zou mooi geweest zijn, want de club nam deel aan de Conference League-voorrondes, dan had ik nu Europees voetbal op mijn cv staan. Maar ik zou er niet genoeg verdiend hebben om te stoppen met werken, en Unibet combineren met het voetbal was te moeilijk geweest.”

En toen schoot een oude bekende jou ter hulp.

“Ik nam contact op met KSK Heist, de club waar mijn broer speelde maar ook de club waar Jo Christiaens, mijn ex-ploegmaat van bij Oosterzonen en Thes Sport, trainer was. Ik wil herbeginnen, zei ik, maar ik heb wel twee jaar stilgelegen. Dat was geen probleem voor Jo. Ik kan een profiel als jou altijd gebruiken, ook al. Je mag alle tijd nemen die je nodig hebt om er weer in te komen, en dan zien we wel, was zijn antwoord. Daarop ging Heist akkoord met een contract op basis van minuten. Ik moest vijf keer in de basis staan om een semi-profcontract te krijgen. Dat was redelijk snel het geval. Vervolgens heb ik verrassend genoeg een heel goed seizoen gedraaid. Daarna is Lokeren-Temse gekomen, al was er opnieuw buitenlandse interesse. Van Dalkurd FF ditmaal.

Juist, dat is die Zweedse derdeklasser waar jouw makelaar Yasine Vande Wiele goede contacten heeft. Senne Vits speelt er ook, Samuel Asoma versierde van daaruit zelfs een transfer naar een Zweedse eersteklasser.

“Ik ben met Yasine naar Zweden afgereisd. Een tiental dagen heb ik er meegetraind, om te toetsen of het wel zou klikken met de trainer en de groep. Dat was het geval, maar ik heb het zesmaandencontract dat ze me aanboden niet ondertekend. Het was ook iets speciaals: de club moest zeker zijn van promotie, wat uiteindelijk niet eens gebeurd is. Komt daarbij dat er ik Zweden volgens kalenderjaar wordt gespeeld, en niet zoals hier met seizoenen gespreid over twee kalenderjaren. Als je dan in de winter opeens zonder club zit… Neen, ik heb uiteindelijk voor zekerheid gekozen, een profcontract van twee jaar bij Lokeren-Temse. Nu ben ik ook zeker van Eerste klasse B. Tenzij we het nog weggeven, maar dat is al quasi mathematisch onmogelijk.”

“Ach, eigenlijk ben ik nog niet tevreden van mijn seizoen. Ik vind dat ik nog meer goals en assists mag verwachten van mezelf (Van Aerschot zit aan drie goals, red.). Ik werk hard en doe voor de rest weinig verkeerd. Nu ja, ik vind het wel wat jammer dat ik bij Lokeren-Temse niet als middenvelder speel, maar als linksbuiten. Ik ben opgeleid op de posities 6 en 8, maar met ouder worden ben ik doorgeschoven naar de 10 en 11. omdat ik toch wel vrij explosief ben. Niet met maximumsnelheid, maar toch qua acties en lef. Misschien krijg ik volgend seizoen wel mijn kans op het middenveld. Het liefst speel ik op de 8 of 10, box-to-box, zodat ik zowel aanvallend als verdedigend kan meedoen in het stuk”.

Vroeger was je een enfant terrible, zeg je zelf. Hoe moet ik dat zien?

“Goh, mijn haren wit verven enzo. Je bent twintig jaar, je maakt alle goals van je team, je bent belangrijk, en er komen makelaars van alle kanten… Dat maakt je een beetje gek, en als jonge gast weet je niet altijd hoe je daarmee moet omgaan. Ik had wat streken gekregen, ben te hard van stapel gelopen. Ik ben te hard beginnen denken dat ik hét ging worden. Als ik toen iemand had gehad die me met mijn voeten op de grond had gehouden, dan stond ik nu misschien al veel verder. Dan had ik het voetbal destijds misschien nooit zo op pauze gezet. Als ik nog eens een voormalige jeugdtrainer van mij tegenkom, zegt die steevast: jij had altijd in Eerste klasse kunnen voetballen.”

Het is nog niet te laat. Stan Braem, jouw huidige ploegmaat bij Lokeren-Temse, klom van Vierde provinciale op naar Eerste klasse A. Het kan allemaal.

“Ja, maar Stan is toch vrij jong he? 24 of 25 jaar? (25 jaar, red.) Speciale jongen, Stan, met een mooi verhaal. Ik denk dat hij bijna in elke reeks topschutter is geweest. Hij mocht in het begin van het seizoen niet altijd starten bij ons, maar hij scoorde wel vaak toen hij inviel. Hij heeft uiteindelijk zijn kans gekregen en is blijven scoren. Hij moet nu een van onze topschutters zijn, samen met Gil Van Moerzeke en Simon Vermeiren.”

Simon Vermeiren, de man die met tig clubs al promoveerde. Straks ook met Lokeren-Temse?

“Hij deed het al met Beerschot, Oosterzonen, Lierse Kempenzonen… Bij Oosterzonen heb ik hem juist gemist, bij Lierse Kempenzonen hebben we wél samengespeeld.”

Hoe verklaar je de dip van de club sinds begin deze maand? Jullie pakten 1 op 9, terwijl de club voordien nog ongeslagen was in de competitie.

“We hadden alles gewonnen, enkel tegen La Louvière en Jong Gent hadden we gelijkgespeeld. Maar ja, we wisten natuurlijk dat we dat niet zouden kunnen volhouden. Een seizoen zonder puntenverlies, dat is quasi onhoudbaar. Die eerste nederlaag, die moest er wel eens komen, en dat was dan tegen de Antwerp-beloften. Alles wat in de heenronde wel meezat toen het wat minder ging, viel plots tegen. Je komt op achterstand en krijgt een domme tweede goal tegen… We slaagden er maar niet in om de weerbaarheid voor de dag te leggen zoals voorheen.”

“In Charleroi, opnieuw tegen een beloftenploeg, leek dan plots wat twijfel de kop op te steken. Op dat slecht, drassig veld hadden we eigenlijk gelijk moeten spelen, dat zou een correcte score geweest zijn. Maar ook daar weer een domme goal tegen door een kleine, individuele fout die eigenlijk niet gemaakt mocht worden. En dan opniéuw tegen een beloftenploeg, Jong KAA Gent. De beste uit de reeks, een derby bovendien. Je komt 0-2 achter, maar dan laat je zien dat je dat kunt rechtzetten (het werd nog 2-2, red.). Dat heeft ons goede moed gegeven voor Heist. Hopelijk zijn we nu gelanceerd en laat La Louvière nog wat steken vallen. Als we hen uitgerekend tijdens ons inhaalduel eind maart kunnen voorbijsteken, zou dat fantastisch zijn. We moeten alleszins zo snel mogelijk die promotie in de wacht slepen, en dan kunnen we nog altijd uitmaken wie kampioen wordt. Hopelijk wij, want het is altijd leuker om te zeggen dat je als kampioen bent gepromoveerd.”

De wedstrijd tegen Jong Gent heeft even stilgelegen, heb ik gezien?

“De jongens uit Breda, die een sterke vriendschapsband hebben met Lokeren-Temse, konden niet lachen met onze 0 op 6 en 0-2-achterstand tegen beloftenploeg. Of zij dat Bengaals vuurwerk op het veld hebben gegooid? Dat moet nog blijken uit camerabeelden, maar als je bivakmutsen aanhebt… Het zal het bestuur alleszins een aardige cent kosten, wie weet moeten we zelfs een paar wedstrijden zonder supporters spelen, want vorig seizoen zijn er ook dingen gebeurd in Tweede nationale.”

Hopelijk moet jullie kampioenenwedstrijd niet achter gesloten deuren worden gespeeld… “Er zijn nu alvast drastische maatregelen genomen: er zijn geen vlaggen en tifo’s toegelaten tegen Heist, en de abonnees mogen slechts één iemannd meenemen. De supporters zullen geen sfeer meer maken zolang de zaak niet is opgelost. De trainer heeft alvast aan de spelers gevraagd om niet tussen te komen.”

Klinkt minder fijn allemaal. Laten we afsluiten met een positieve noot: er is weinig kans dat jullie dit nog weggeven.

“Inderdaad, en met acht à negen goede versterkingen kunnen we dan proberen een plekje in de middenmoot te versieren. Je weet nooit wat er kan gebeuren, afhankelijk van het competitiesysteem.”