Ook zonder de vleugels van Marc Brys deed Issame Charaï het prima als trainer. De Antwerpenaar ging in november 2022 voor het eerst in meer dan tien jaar los van zijn leermeester aan de slag als coach en boekte meteen succes bij zijn eerste opdracht als hoofdcoach: de Marokkaanse beloften pakten afgelopen zomer op de Afrika Cup onder 23 in eigen land. Charaï zal komende zomer evenwel op de buis moeten kijken naar hoe zijn jongens het er vanaf brengen op de Olympische Spelen in Parijs.

Om de woordspeling in de titel te begrijpen, moeten we terug naar het begin van de spelerscarrière van Charaï. De Merksemnaar leerde de voetbalstiel op de pleintjes en sloot zich pas heel laat aan bij een club. Op een dag werd de twaalfjarige Charaï aangesproken door jongens die wél in clubverband voetbalden, zo vertelde hij ooit in de OHL-Podcast van Koen & Ruben. Charaï ging zich op een dag aanbieden bij de dichtsbijzijnde club, Berchem Sport. Kom op zaterdag maar eens testen, kreeg hij als antwoord. En zo kwam Charaï op de zogenaamde mierenhoop terecht: dat waren jongens die niet aangesloten waren bij de club, maar op zaterdagochtend op een veldje konden trainen. De beteren zouden ze daar dan uitpikken. Na drie weken was het al zover voor Charaï, die vervolgens heel snel doorstroomde naar de eerste ploeg.

In het Ludo Coeckstadion ging het er zo stormachtig aan toe dat Charaï zijn gemiste jaren clubvoetbal meteen inhaalde. In het seizoen 2000/01 dwong Berchem Sport, dat in het seizoen daarvoor vierde was geworden in Vierde klasse maar om administratieve redenen naar Eerste provinciale werd gestuurd, een snelle terugkeer naar het nationale voetbal af. Op dat moment kwam Marc Brys, die clubicoon Ante Tolic kwam vervangen aan het hoofd van de club, in het leven van Charaï. Onder zijn leiding werd Berchem Sport kampioen na een verpletterende 1-6-zege bij SK Lebbeke. In april 2003 dwong Berchem Sport in principe een derde promotie op rij af, maar geel-zwart kreeg geen licentie voor Tweede klasse en moest dus op het derde niveau blijven. De Armeense voorzitter Vasken Cavatti gijzelde de club hoe langer hoe meer, waardoor een heleboel spelers het hazenpad kozen.

Zowel Brys als Charaï zetten in 2003 een stap hogerop. De trainer kon aan de slag bij Germinal Beerschot, waarmee hij in 2005 de Beker van België won. De 21-jarige Charaï koos voor Lierse SK, dat net vijfde was geworden onder Emilio Ferrera. Via Verbroedering Geel belandde hij in 2006 bij KV Mechelen, waamee hij in zijn debuutseizoen naar Eerste klasse promoveerde. Twee jaar later beukte hij ook met STVV de deur naar de hoogste divisie open, ditmaal als kampioen. Na latere passages bij KVK Tienen en Verbroedering Geel-Meerhout zette Charaï in 2012 op z’n 30e een punt achter zijn spelerscarrière.

Verhuisfirma

Het is daar dat de paden van Brys en Charaï elkaar opnieuw kruisten. Brys ging aan de slag bij de Saoedische eersteklasser Al-Faisaly en vroeg zijn voormalige speler mee als assistent. “Dat de trainer voor wie ik het meeste respect heb, me als zijn assistent wil, is ongelooflijk. Ik heb als voetballer heel veel geleerd van Marc, nu zal ik als trainer nog meer van hem leren”, reageerde Charaï destijds. Dat hij de Arabische taal machtig was, zal ongetwijfeld een belangrijke troef geweest zijn.

Al-Faisaly eindigde in het seizoen 2012/13 elfde op veertien clubs in de Saudi Pro League. Brys en zijn team mochten aanblijven, wat een hele prestatie is in het trainerskerkhof dat Saoedi-Arabië is – dat is althans de algemene perceptie. Zijn tweede seizoen mocht Brys evenwel niet uitdoen: in december 2013 werd hij op de keien gezet door de club uit Harmah. Een paar maanden later ging Brys aan de slag bij reeksgenoot Al-Raed, maar Charaï paste voor een nieuwe job als assistent: de jonge dertiger koos ervoor om de versnelde trainerscursus voor ex-profvoetballers te volgen en… een verhuisfirma uit de grond te stampen.

Brys en Charaï vonden elkaar uiteindelijk terug in België, toen eerstgenoemde medio 2016 terugkeerde naar het Kiel. De missie was duidelijk: KFCO Beerschot Wilrijk zo snel mogelijk naar Eerste klasse B brengen. Daar hadden Brys en zijn team – waar voortaan ook keeperstrainer Bram Verbist deel van uitmaakte – slechts een jaar voor nodig. Nog eens een jaar later konden de Ratten de Jupiler Pro League al ruiken toen het in de terugwedstrijd van de promotiefinale misliep tegen Cercle Brugge.

Bonusnummer

Toen Marc Brys na twee seizoenen op het Kiel zijn tenten opsloeg bij STVV, nam hij zijn vaste team – naast Charaï en Verbist nu ook fysiektrainer Bart Van Lancker – mee naar Limburg. Ook Oud-Heverlee Leuven kende in 2020 de voorwaarde om op de diensten van Brys te kunnen rekenen. Toen OHL in de zomer van 2022 zijn derde opeenvolgende seizoen in de Jupiler Pro League voorbereidden, vierden Brys en Charaï het tinnen jubileum van hun samenwerking in de dug-out, die weliswaar een paar keer op pauze had gestaan. Het ging er dan ook emotioneel aan toe toen Charaï in november 2022 zijn vleugels uitsloeg om bondscoach te worden van de Marokkaanse beloftenploeg.

Op z’n 40e kon Charaï eindelijk beginnen als hoofdtrainer. Meteen een buitenlandse klus op zijn cv, tien jaar na de passage bij Al-Faisaly. Alhoewel, buitenland… Met Benjamin Bouchouari, Mehdi Boukamir, Bilal El Khannouss, Zakaria El Ouahdi, Elias Mago en Ibrahim Salah selecteerde hij zes jongens met een Belgische achtergrond voor de Afrika Cup voor beloften in eigen land – Ismaël Saibari, ex-jeugdspeler van onder andere Anderlecht en Genk, zullen we het bonusnummer noemen.

Op 8 juli 2023 zette Charaï een belangrijke stap in zijn trainerscarrière door de Afrika Cup voor beloften te winnen met zijn Marokkaanse ploeg. De prestatie kreeg wereldwijd allicht meer aanzien dan normaal door de halve finale van de Marokkaanse A-ploeg op het WK in Qatar een dik halfjaar eerder. Was Frankrijk op dat WK nog het eindstation voor Marokko, dan was Frankrijk in de zomer van 2023 ook een nieuwe toekomstdroom voor de natie, want als eindwinnaar van de Afrika Cup voor beloften kreeg de ploeg van Charaï automatisch een ticket voor de Olympische Spelen 2024 in Parijs.

Marokko zal weliswaar zonder Charaï naar Parijs afreizen, want eind februari werd de Merksemnaar op de keien gezet. De geruchten dat bondscoach Walid Regragui de voetbalbond daarom zou gevraagd hebben na een meningsverschil, moeten nog hardgemaakt worden. Hoe dan ook: de Olympische Spelen, op het einde van de 19e eeuw weer in het leven geroepen dankzij de inspanningen van Pierre de Coubertin, zal Charaï ondanks zijn inspanningen niet gehaald hebben. Het zou mooi geweest zijn, Charaï en zijn Marokkaanse beloften in Parijs, op een boogscheut van het Cimetière du Père-Lachaise. Daar werden in het begin van de 19e eeuw de resten van ene Jean de La Fontaine naartoe gebracht. U kent hem vast wel, de schrijver van de fabel De krekel en de mierenhoo… euh, De krekel en de mier.