In een fusieland als België is het al een hele prestatie om als fusiekampioen bestempeld te worden. Sporting Club Gent had wellicht nooit gedacht dat het ooit die weg zou opgaan toen het in 1975 het levenslicht zag onder het stamnummer 8275. De club, getooid in geel-zwarte kleuren, was maar dertien jaar oud toen ze in 1988 opging in fusieclub Sporting Ganda Sparta, dat zelf al het product was van een fusie. De huwelijkspartner van Thor Ganda Sparta was geen onbesproken blad: in 1980 had Sporting Club Gent immers SK Ledeberg opgeslokt. Het aantal clubs dat uiteindelijk terechtkwam in fusieclub KFC Olympia Gent, dat in 2015 de boeken neerlegde, is nauwelijks op twee handen te tellen.

Sporting Club Gent kon in de dertien jaar van zijn bestaan nooit verder springen dan Vierde provinciale. De club versierde dan maar op een andere manier een plekje in de geschiedenisboeken van het Gentse voetbal: op de Warmoezeniersweg, waar ze vroeger speelden, bouwde KAA Gent later zijn jeugdcomplex. Maar hey, verleden? Sporting Club Gent is springlevend! De 2.0-versie weliswaar, die in 2023 boven het doopvont werd gehouden.

Voorlopig bestaat Sporting Club Gent weliswaar enkel uit jeugdelftallen, een eerste elftal is er niet. “We zijn als een jeugdacademie. Het is wel de bedoeling dat er op een dag een eerste ploeg komt, om de jongens te laten doorstromen. In plaats van mannen van 25 à 30 jaar te halen, krijgen die doorgestroomde jongens dan een kans eenmaal ze zestien of zeventien jaar”, aldus Murat Köylü, die naast stichter en voorzitter en trainer is, binnenkort allicht zelfs met een UEFA B-diploma. De eerste ploeg zou er binnen een dikke twee jaar kunnen staan. “Dan zijn die groepen van dertien-, veertienjarigen oud genoeg voor de doorstroming”, verduidelijkt Köylü.

Sporting Club Gent is wel degelijk een geestelijke opvolger van de in 1988 verdwenen club, bevestigt de Gentenaar met Turkse roots. “Dat is hier een club geweest in Gent, ja. De oprichter van de oorspronkelijke club, die inmiddels overleden is, heb ik nog gekend. Twee jaar geleden heb ik met hem gepraat, en hij heeft me toen gezegd dat we zijn naam van toen mochten gebruiken. We hebben ook hun kleuren overgenomen: zwart en geel. Op ons logo prijkt een Vlaamse Leeuw, dat is tevens ook onze bijnaam”, aldus Köylü, die alvast op de goedkeuring kan rekenen van een aantal oudgedienden. “Ik ben wel al mensen tegengekomen die nog voor het oude Sporting Club Gent gevoetbald hebben. Ze vinden het wel wijs dat de naam terug is.”

Jeugd

Van een mooie cohabitation gesproken: FC Dracuna Gent, dat eveneens in 2023 boven het doopvont werd gehouden, ging ook van start in de Dracenastraat – geen typfout. “We bieden weliswaar niet helemaal hetzelfde aan”, verduidelijkt Köylü. “Dracuna biedt voetbal aan voor de jeugdcategoriëen U8 tot en met U12, wij voor U12 tot en met U15”.

Sporting Club Gent wilde van meet af aan de sociale kaart trekken. “We zijn de goedkoopste club van Gent, het lidgeld bedraagt 250 euro per jaar. Elders betaal je makkelijk 400 euro. Ik had het liever op 150 euro per jaar gehouden, maar dat was helaas niet mogelijk. Het veld afhuren alleen al kost 600 euro per maand, en sponsors zijn er nog niet bij de vleet. Maar hoe dan ook: bij ons mag elk kind komen testen en voetballen. Als ze talent hebben, mogen ze zeker komen, maar anders ook. Elk kind moet z’n kans krijgen. Naar een testdag gaan en horen dat je niet goed genoeg bent om te mogen voetballen, dat is niet goed voor een kind van elf of twaalf jaar.”

“Het is ook wel de bedoeling om de kinderen te blijven volgen, niet alleen op voetbalvlak maar ook wat betreft de thuissituatie enzo. Het is niet zo dat als iemand op een dag een transfer hogerop versiert, we hem definitief uitzwaaien. Je moet weten dat er kinderen bij zijn die geen optimale thuissituatie hebben, en die zullen we nooit laten vallen. Iedereen blijft welkom.”

Geen erkenning

Hoe nobel die iedereen-mag-erbij-instelling ook is, Sporting Club Gent is daar niet per se uniek mee. De club van Köylü onderscheidt zich trouwens ook nog op een ander vlak, ditmaal iets minder positief. Als enige club van Gent is Sporting Club Gent immers niet erkend door Elk Talent Telt, een sociaal-sportieve samenwerking tussen alle Gentse voetbalclubs met een jeugdwerking die in 2014 in het leven werd geroepen. De club wordt ook niet erkend door de stad Gent. Dat heeft volgens Köylü te maken met zijn persoonlijk verleden.

“Van 2017 tot 2020 werkte ik mee aan een project tegen armoede, waarbij kinderen gratis konden sporten. Vanaf het derde jaar werkten we met het UiTPAS-systeem, waardoor de kinderen een beperkt bedrag moesten betalen. Voor 40 van de 50 kinderen was dat geen probleem, maar een paar kinderen konden dat niet in orde brengen. Wij hebben hen dat geld voorgeschoten, deels cash. Dat is allemaal een groot probleem geweest. Toen ik Sporting Club Gent wilde laten erkennen, kreeg ik te horen: sorry, dat gaat niet omdat u in het bestuur zit. Ik heb stappen ondernemen om die dingen uit het verleden recht te zetten, maar ik krijg geen antwoord meer.”

Wachtlijsten

Köylü is ondanks die paar beperkingen best trots op wat hij op een jaar tijd al verwezenlijkt heeft. “Er is weinig reclame gemaakt rond de club, veel mensen weten niet eens dat de club vorig jaar werd opgericht. Toch tellen we vijftig aangesloten leden. De U14-categorie telt twintig kinderen, bij de U12 en U13 hebben we er elk vijftien. Qua etniciteit zitten we met een stevige mix: naast Belgische kinderen zijn er ook kinderen van Afrikaanse, Bulgaarse, Turkse of Surinaamse origine.”

“Ik vond het belangrijk om deze club uit de grond te stampen. Iedereen moet een kans kunnen krijgen, en de wachtlijsten zijn overal zo lang. Ik heb van een paar ouders de vraag gekregen of er ook meisjesploegen komen. Als er voldoende vraag blijft komen, waarom niet? Ik ben trouwens momenteel ook projecten in Duitsland, Engeland en Turkije op poten aan het zetten, wie weet kan ik de jeugd van Sporting Club Gent daar laten voetballen. Het kan de Gentse jeugd alleen maar ten goede komen.”