We schrijven 28 september 1966. Het decor is de Europacup II, ook wel bekend als de Beker voor Bekerwinnaars. Nadat ze eerder al Valur Reykjavik (1-1 en 8-1) hadden opgerold en ook de heenwedstrijd van de eerste ronde tegen Apollon Limassol (5-1) een walk in the park bleek, konden de Rouches rustig toeleven naar de terugwedstrijd tegen de Cyprioten. Zeker omdat die niet op Cyprus, maar gewoon één provinciehoofdstad naar het westen plaatsvond.

In België een Europese uitwedstrijd spelen tegen een niet-Belgische ploeg, het is weinigen gegeven. Vandaag precies 58 jaar geleden lukte het Standard echter, weliswaar om een niet zo fraaie reden.

In de loop van de jaren ’60 kenden de Grieks-Turkse conflicten op het Zuid-Europese eiland verschillende van hun vele dieptepunten. Dat bleef niet zonder gevolgen voor de plaatselijke voetbalteams. In de jaargang 1963/64 werd de Cypriotische competitie vroegtijdig gestaakt, en in de jaren nadien mochten de Europese duels enkel in het buitenland plaatsvinden.

Dat gebeurde in de praktijk telkens in een stadion in de buurt van de thuishaven van de tegenstander. Zo ‘ontving’ APOEL in 1965 Werder Bremen in het Hamburgse Volksparkstadion, in het kader van de Europacup I, en mocht Apollon Limassol de Luikenaars één jaar later dus verwelkomen in Namen.

De match op het tweede Europese toneel vond plaats in het Stade Communal de Jambes, het stadion met atletiekpiste dat sinds kort opnieuw de thuisbasis is van Union Namur. Zo’n 5.500 toeschouwers zakten af naar het terrein.

Terwijl Standard toen al aan zijn 24e en vervolgens 25e Europese partij toe was, was dat overigens de allereerste internationale campagne van Apollon. Sindsdien passeert de club wel vaker de revue in de UEFA-competities. Aan het eind van de 20e eeuw, toen in de UEFA Cup, bleek ze opnieuw een maatje te klein voor een Belgische opponent. Moeskroen ging toen met de kwalificatie lopen.

Hoe het Standard dat jaar verder verging in Europa? Meer dan behoorlijk. De troepen van Milorad Pavic schopten het tot de halve finale, waarin ze tweemaal hun meerdere moesten erkennen in het grote Bayern München – de latere winnaar van het toernooi. Nadat hij in eigen huis al de 2-0-zege van zijn team had ingeleid in de heenmatch, liet ene Gerd Müller op Sclessin een hattrick noteren.