KRC Genk kan in feestmodus plaatsnemen aan de kerstdis: de Limburgers boekten in hun voorlaatste wedstrijd van het kalenderjaar een 2-0-zege tegen RSC Anderlecht. Daardoor blijven ze minstens tot Kerstmis alleen op kop, maar heeft Genk zowaar ook een clubrecord beet: nooit eerder won de club negen competitiewedstrijden op rij. Geen kniesoor die erom zal malen, maar bij de drie eerdere reeksen met acht thuiszeges op rij in de competitie zat er telkens een ‘smetje’ uit een andere competitie tussen, en dat is eigenlijk bij deze recordreeks niet anders…

Acht competitiezeges op rij in 1998/99: in Génk bleef het rapport perfect
In het seizoen van de eerste landstitel opende Genk de competitie met een 2-0-nederlaag bij Lokeren, maar dat maakten de jongens van Aimé Anthuenis een week later goed door Lierse SK, dat dat seizoen de Beker van België zou winnen, met 3-1 te verslaan. Het werd het begin van een mooie traditie, want in september gingen ook Standard Luik (2-1), Eendracht Aalst (2-0) en KV Kortrijk (3-1) onderuit in het Thyl Gheyselinckstadion. Ook de twee thuiswedstrijden in oktober werden winnend afgesloten: op 4 oktober 1998 zorgde invaller Ferenc Horváth tegen KSK Beveren voor de enige goal, op 25 oktober werd het 3-0 tegen KVC Westerlo. Zelfde verhaal in november: op 8 november werd het 3-2 tegen Germinal Ekeren, op 21 november werd Lommel SK mede dankzij een vierklapper van Branko Strupar met 6-0 ingeblikt. De winstreeks werd pas op 6 december 1998 afgebroken: Genk kwam tegen KRC Harelbeke tweemaal op voorsprong, maar bleef mede door een strafschopmisser van Strupar steken op een 2-2-gelijkspel. Een klein halfjaar later verzekerde Genk zich in het Forestiersstadion van Harelbeke weliswaar van zijn eerste landstitel.

In de periode tussen 30 augustus en 6 december 1998 boekte Genk ook een 6-2-bekerzege tegen het Zultse VV van trainer Francky Dury, dat enkele jaren later zou worden herdoopt tot Zulte-Waregem. Ook in deze wedstrijd kon Aimé Anthuenis rekenen op een vierklapper. Op 27 augustus versloeg Genk in eigen huis ook de Albanese club FK Apolonia: 4-0 werd het in de terugwedstrijd van de Europacup II-voorronde. Op 1 oktober 1998 volgde een 5-0-zege tegen het iets meer gerenommeerde MSV Duisburg, al vond die ‘thuiswedstrijd’ wel plaats in het Koning Boudewijnstadion. Dat was ook het geval voor de heenwedstrijd van de tweede ronde, waarin Genk ‘slechts’ 1-1 gelijkspeelde tegen RCD Mallorca. In het eigen Thyl Gheyselinckstadion bleef Genk het in voornoemde periode dus perfect doen, maar aangezien de Limburgers in het najaar van 1998 ook even thuis waren in het Koning Boudewijnstadion, kunnen we helaas niet spreken van een 100%-succesreeks in alle competities.

Acht competitiezeges op rij in 2015/16: een helft tegen tien Buffalo’s biedt geen soelaas
Bijna dag op dag negen begon Genk aan zijn tweede reeks van acht thuiszeges op rij in de competitie. Een 3-0-derbyzege tegen STVV, er zijn minder mooie momenten om eraan te beginnen voor Genkies. De wedstrijd ging weliswaar vooral de geschiedenis in als die waarin toenmalig Genk-speler Sandy Walsh met zijn handen de eindscore uitbeeldde, een gebaar dat Edmilson Junior maar matig kon appreciëren. De marge was die dag groter dan in de twee thuiswedstrijden van januari, toen Genk met 2-1 en 1-0 won van respectievelijk Zulte Waregem en KV Kortrijk. Ook die 2-1-zege tegen Zulte Waregem bleef in het collectieve geheugen hangen, ditmaal door de omhaal van de debuterende Nikolaos Karelis die Genk zo in de slotminuten van de reguliere speeltijd aan de zege hielp.

Vóór de 3-2-zege tegen Club Brugge op 28 februari 2016 – opnieuw vrij krap, ondanks een 3-1-voorsprong – was er op 13 februari een 6-1-zege tegen Waasland-Beveren. In de laatste thuiswedstrijd van de reguliere competitie, op 13 maart, nam Genk met 4-1 de maat van KV Oostende. Een kleine maand later, op 8 april, kwam de kustclub opnieuw naar de Cristal Arena, ditmaal in het kader van Play-off 1. Zorgde Sébastien Siani in maart in de blessuretijd nog voor de eerredder, dan won Genk ditmaal met 4-0. Om het clubrecord van de achtste thuiszeges op rij in de competitie te evenaren trokken de Limburgers op 20 april 2016 hun smoking aan: de tegengoals van Ruud Vormer en Thomas Meunier verdoelezen het wat, maar na 73 minuten stond Genk zowaar 4-0 voor tegen Club Brugge na goals van Wilfred Ndidi, Alejandro Pozuelo, Club-speler Meunier en Jere Uronen. Nummer negen kwam er niet: Leon Bailey kopte Genk op het kwartier op voorsprong, maar Laurent Depoitre kopte niet veel later de 1-1 binnen en Renato Neto verzilverde in de blessuretijd nog een strafschop, veroorzaakt door Genk-doelman Marco Bizot. De Buffalo’s hadden nochtans een helft met tien gespeeld na een rode kaart voor Kenny Saief kort voor de rust.

Genk evenaarde in de periode tussen 19 december 2015 en 24 april 2016 zijn clubrecord van acht competitiezeges op rij, maar een perfect rapport kon het niet afleveren. Op 2 februari 2016 speelden de Limburgers in eigen huis immers 1-1 gelijk tegen Standard Luik in de terugwedstrijd van de halve finale van de Beker van België. Genk moest een 2-0-nederlaag uit de heenwedstrijd goedmaken en nam een goede start: rond de twintigste minuut mikte Nikolaos Karelis eerst tegen de lat, maar in de rebound voorbij Victor Valdés. Nog geen tien minuten later doorprikte Adrien Trebel evenwel de Genkse bekerdroom

Acht competitiezeges op rij in 2022/23: Antwerp waarschuwde een maand eerder al
Alsof het zo moest zijn. Uitgerekend tegen KAA Gent, de club die hen in 2016 stokken in de wielen had gestoken om het clubrecord te verbreken, begonnen de Limburgers op 18 september 2022 aan een nieuwe recordreeks. Bryan Heynen, die in het seizoen 2015/16 zijn profdebuut had gemaakt in het shirt van Genk, klopte weliswaar pas kort voor affluiten de 1-0 binnen tegen Gent. Het begin van een mooie reeks, al was Genk een week al aan een andere mooie reeks begonnen: de 1-2-zege bij Union was het begin van een knappe 30 op 30, die helaas voor Wouter Vrancken en co gevolgd werd door de WK-break. Beide mooie reeksen overlappen elkaar dus deels.

Zitten in beide paketten: een 2-1-zege tegen KV Kortrijk op 8 oktober, een ruime 6-1-zege tegen KVC Westerlo op 18 oktober, 3-1-winst tegen KV Mechelen op 28 oktober en een Onuachu-show tegen Sporting Charleroi – de Nigeriaan zorgde voor alle Genkse goals in de 4-1-zege van Genk tegen de jongens van interim-trainer Frank Defays, die na het ontslag van Edward Still de dug-out warmhield voor oude bekende (van zowel Charleroi als Genk) Felice Mazzu.

Aan de reeks zonder puntenverlies kwam op Boxing Day een einde, ten voordele van de pas bij KV Kortrijk gearriveerde Bernd Storck – ook een oude bekende van Genk natuurlijk. In eigen huis bleef Genk in de competitie weliswaar doorstromen. Op 8 januari 2023 wiste Carlos Cuesta al snel de openingstreffer van Hans Vanaken uit, waarna Paul Onuachu en Bryan Heynen voor een start in mineur voor Scott Parker bij Club Brugge zorgden. De Engelsman kon Wouter Vrancken na affluiten niet meteen feliciteren, want de toenmalige Genk-trainer was in de eerste helft al weggestuurd door scheidsrechter Lawrence Visser na protest. Zo komt het dat het onder gelegenheidstrainer Kevin Van Dessel was dat Genk een week later een 1-0-zege boekte tegen Zulte Waregem.

Op 29 januari 2023 won de leider tegen de hekkensluiter: 4-0 werd het tegen RFC Seraing. Zouden er na die zege alarmbellen zijn afgegaan? Dit was de achtste competitiezege op rij in eigen huis, en op 12 februari zou Antwerp over de vloer komen. Een maand eerder was The Great Old al met 0-3 komen winnen in de Cegeka Arena, toen voor de Beker van België. In de competitie werd het ‘slechts’ 0-1, ondanks het overwicht van Genk, dat een bal op de paal en de lat mikte en een bal van de doellijn zag worden weggehaald. Negen competitiezeges op rij in eigen huis, het leek maar niet te willen lukken voor Genk.

In de bekerwedstrijd op 11 januari, waarin Vincent Janssen al na drie minuten de score opende, had Genk het weliswaar lastiger. Nog voor de rust had Ritchie De Laet er 0-2 van gemaakt, de goal van Michel-Ange Balikwisha in de 50e minuut had Antwerp helemáál in een zetel geplaatst. De achtstefinalewedstrijd tussen Genk en Anderlecht vond trouwens ook plaats tijdens de winstreeks tussen 18 september 2022 en 12 februari 2023, namelijk op 21 december 2022. Genk haalde het toen niet in 90 minuten, maar via een goal van Joseph Paintsil vroeg in de verlengingen trokken de Limburgers uiteindelijk nog aan het langste eind.

Negen competitiezeges op rij (and counting) in 2024/25: quasi dag op dag een jaar na de fameuze Anderlecht-Genk
Wat een voorteken zou het geweest zijn als Genk, net als in het seizoen 1998/99, met een soortgelijke reeks aan het seizoen begonnen zijn. Op de eerste competitiespeeldag droeg Genk evenwel bij aan de trend om weinig te scoren – in acht wedstrijden werd er slechts acht keer gescoord –: Genk-Standard bleef 0-0. Op de tweede speeldag ging Genk met 3-1 de boot in bij OH Leuven, en dus was een winstreeks welkom. De jongens van Thorsten Fink boekten na de nederlaag in Leuven een knappe 21 op 21, te beginnen met een 3-2-thuiszege tegen Club Brugge op 11 augustus. Na een uur stond het nochtans 0-2 voor Club Brugge, maar de gelukstrui van Nicky Hayen ten spijt maakte Patrik Hrošovský er in de blessuretijd nog 3-2 van. Genk won nadien op verplaatsing bij Beerschot (3-4) en Anderlecht (0-2) sloot de maand augustus af met een 1-0-thuiszege tegen KVC Westerlo dankzij een late goal van Nikolas Sattlberger.

In september speelde Genk twee keer thuis, de 22e en de 28e. Promovendus FCV Dender werd met 4-0 ingeblikt, tegen KV Mechelen was het minder simpel: Hyeon-gyu Oh maakte pas diep in de blessuretijd de 2-1. Genk ging diep, zo diep dat het een week later met 2-1 de boot inging bij KV Kortrijk, weliswaar in het Guldensporenstadion weliswaar. Er kwam een einde aan de knappe reeks, maar niet aan die van competitiezeges in eigen huis, want na de interlandbreak pakte Genk de volle buit in de Limburgse derby: de twee doelpunten van ex-Genk-jeugdspeler Adriano Bertaccini konden de 3-2-thuiszege niet verhinderen. Antwerp, dat twee seizoenen eerder stokken in de wielen had gestoken wat betreft de winstreeks van Genk in eigen huis, moest op 3 november buigen voor Fink en co: 2-0 werd het in de Cegeka Arena, getekend Patrik Hrošovský. De tweede en meteen ook laatste thuiswedstrijd van november 2024 leverde ook geen problemen op: Sporting Charleroi hield tot de 77e minuut stand, maar moest uiteindelijk toch afdruipen na een 3-0-nederlaag.

Ook in december voegde Thorsten Fink twee groene vinkjes toe op de kalender. Tegen KV Kortrijk, dat al na een paar minuten op voorsprong kwam, werd wraak genomen met een 3-2-zege. Op 22 december 2024, quasi dag op dag een jaar na de fameuze Anderlecht-Genk met de scheidsrechterlijke dwaling die uiteindelijk toch niet herspeeld werd, boekte Genk een historische 2-0-zege. Na drie reeksen van acht competitiezeges op rij in eigen huis, hebben de Limburgers eindelijk eens een nummer negen beet. Een volledig foutloos parcours heeft Genk sinds 11 augustus wel niet gereden in eigen huis: op 4 december nam Genk wel de maat van Standard Luik in de Beker van België, maar Patrik Hrošovský trapte de 2-1 wel pas in de verlengingen voorbij Matthieu Epolo. Dat zal het plezier van de negen opeenvolgende competitiezeges in eigen huis natuurlijk allerminst bederven.