Dik een jaar geleden is het nog maar dat Jordy Soladio met FCV Dender EH naar de Jupiler Pro League promoveerde. Hij scoorde slechts vier doelpunten in het vicekampioenenseizoen, maar dat was gezien de krappe marge op de eerste achtervolgers zeker geen voetnoot in het promotieverhaal. Na een halfjaar in Israël koos de 27-jarige Soladio dus opnieuw voor een avontuur in de Belgische tweede divisie. “Het doet me denken aan wat ik met Dender deed”, aldus de Kortenbergenaar.

Een halfjaar nadat Jordy Soladio van Dender naar Maccabi Petach Tikwa verkaste, is de 27-jarige aanvaller terug in het land. Francs Borains, dat de voorbije twee seizoenen in de rechterkolom van de Challenger Pro League eindigde, is zijn nieuwe werkgever. Opnieuw Eerste klasse B dus voor Soladio, die in 2024 vicekampioen werd in deze reeks en vervolgens de eerste doelpuntenmaker van Vincent Euvrard in de Jupiler Pro League was. “Dat ik nu weer afzak naar 1B? Dat vind ik helemaal niet erg”, vertelt Soladio aan DFVF. “Ik ken de reeks, ik kan hier echt een rol van betekenis spelen. Niet in het minst omdat ik tot het kransje van de ervaren spelers zal behoren. De boys helpen, daar ben ik de geknipte man voor.”

Het zijn niet alleen de uitgesproken ambitie vna Francs Borains en de wens om weer dichter bij huis te voetballen die Soladio over de streep trokken om in de Borinage te tekenen, maar ook de trainer. “Igor De Camargo belde me geregeld op, hij wilde me er echt bij. Als aanvaller is het natuurlijk een droom om ooit te voetballen onder een trainer die zo’n topcarrière heeft gehad op die positie. Ik kan nog heel wat van hem opsteken”, aldus Soladio, die in het seizoen 2021/22 lang in de running was voor de topschutterstitel in de Luxemburgse hoogste divisie.

Uitgesproken ambities, Igor De Camargo, Georges-Louis Bouchez: allemaal mooi en wel, maar Soladio zal de underdogpositie van de Henegouwse club komend seizoen wel als brandstof gebruiken. “Challenges als dit, daar smul ik van. Niemand die rekening houdt met ons bij de start van de competitie, en wij die dan op kousenvoeten het tegendeel aantonen. Bij Dender was het hetzelfde: niemand keek naar ons, we deden in alle stilte ons ding en uiteindelijk zijn we onder Timmy Simons toch bovenin geëindigd. Dat patroon is ook mogelijk met Francs Borains. Het plaatje voelt dus aan als compleet.”