Twee maten en twee gewichten: het is een zinsnede die supporters wel eens vaker in de mond nemen. Doorgaans onterecht, af en toe statistisch onderbouwd.

De Standardfans deelden zaterdagavond een déjà vu-gevoel. Niet zozeer omwille van het resultaat, maar vooral omdat ze ref Bram Van Driessche andermaal een hoogst twijfelachtige wedstrijd hadden zien fluiten. Naast de flagrante fases (de bijzonder lichte dubbele gele kaart voor Thomas Henry en nadien de onbestrafte noodremduikvlucht van Alexis Mac Allister) gaven ook talloze – ogenschijnlijk – minder bepalende momenten blijk van een woord dat elke voetballiefhebber verafschuwt: scheidsrechterlijke inconsequentie.

De statistieken van Bram Van Driessche in wedstrijden van Standard zijn onwaarschijnlijk – en na bijna dertig duels niet insignificant. In vergelijking met de gemiddelden van de voorbije 51 jaar smeert hij de Luikenaars 240% meer directe rode kaarten, 141% meer gele kaarten en 52% meer nederlagen aan. Tellen we de dubbele gele kaarten bij de rode, stuurt hij elke drie wedstrijden één Rouche van het veld. Tegenover 1 op 15,5 bij Sporting Charleroi en 1 op 20 bij Antwerp, om ter vergelijking twee ploegen met een potig imago te noemen.

De close-up van de Supercup: El Hadj toont gapende oorlogswonde
De grote drie heersen niet alleen op speeldag één: STVV mee aan de leiding
De dure rentree van speeldag twee: RSCA scoort doelpunt van bijna 10 miljoen euro
Het genie van speeldag drie: Kos Karetsas schittert maar verliest