Standard heeft alle frustaties van de laatste maanden omgezet in een schitterende wedstrijd tegen KV Mechelen. Zonder Ishak Belfodil liep alles opeens veel beter en de kansen volgden elkaar in sneltempo op. Uiteindelijk werd het 2-0, KVM kreeg nooit de kans om in de wedstrijd te komen en mag blij zijn dat de nederlaag niet (veel) pijnlijker werd. 

Na een ietwat rustig begin met veel middenveldvoetbal, kreeg Emond twee kansen na elkaar rond minuut 10. Eerst na uitstekend werk van Ryan Mmaee, maar zijn werd schot afgeblokt. Daarna kon de spits zijn hoofd niet goed genoeg tegen de bal zetten op een perfect afgemeten voorzet van Edmilson, die op geweldige wijze terugkeerde uit blessure. Croizet vond Claes aan de overkant met een knappe pass door de lucht, maar Goreux hinderde voldoende, zodat Claes niet kon afdrukken.

De mentaliteit van de Rouches was nu wel prima, iedereen vocht voor elkaar en dat leverde, zoals in ‘de goede oude tijd’, goed voetbal op. Marin schoot eerst nog op Coosemans, enkele minuten later was de goalie wel geklopt, toen linksachter Andrade voorzette en Luchkevych de bal tegen de netten werkte. Onhoudbaar voor Coosemans, 1-0 na 30 minuten.

Malinwa kon nog steeds geen voet aan de grond zetten en speelde een zeer frustrerende match. Zeker toen bleek dat Standard na de 1-0 vol voor nog doelpunten wilde gaan. Tussen de openingstreffer en de rust kon Standard 3 keer scoren: de schoten van zowel Luchkevych als Emond in een fase werden afgeblokt, Coosemans redde een schot van Emond na balverlies van Vanlerberghe en goed werk van Mmaee en ten slotte kopte Scholz net naast, op een hoekschop van Edmilson. De oververdiende ruststand was 1-0.

Mechelen gaat natuurlijk voor de finale van PO2 en daarvoor was minstens een punt toch wel nodig op Sclessin. Of KVM met goede moed uit de kleedkamer kwam, zullen we nooit weten, want het kreeg de kans niet om dat te tonen. De spelers van Standard bleven goed voetballen en kansen creëren. Marin speelde uitstekend diep richting Edmilson, die even dolde met zijn tegenstander en de bal net naast de paal plaatste, aan de verkeerde kant welteverstaan.

Na opnieuw een geweldige actie van Ryan Mmaee (spits bij de U21 van Standard) kreeg Emond een goede mogelijkheid… op de paal! Nog steeds geen 2-0, maar dat bleek slechts een kwestie van minuten te zijn. Dat Standard de tweede bal áltijd won, werd duidelijk bij dat tweede doelpunt: Marin schoot op doel, afgeblokt, Emond deed hetzelfde met hetzelfde resultaat en dan, derde keer goede keer, schoof Andrade het leer knap overhoeks binnen. Doelpunt en assist voor de Colombiaanse linksback, het was wel niet duidelijk of hij de bal meenam met de borst of arm. In elk geval een oververdiende score.

Dan kregen Goreux, Marin, Mmaee en invaller Legaer nog enkele kleinere kansen, maar een derde doelpunt bleef uit. Aan de overkant kon Vitas aan de overkant twee keer dreigen, met een kopbal tegen de dwarsligger en een vrije trap, die gepareerd werd door Gillet. De enorm verdiende eindscore was 2-0, de supporters van Standard kregen eindelijk nog eens te zien wat ze willen zien: mentaliteit, inzet, goed voetbal, veel kansen en een overwinning. Mechelen heeft de PO2-finale zo niet meer in eigen handen.