De kerstvakantie is een verwrongen periode om met voetbal bezig te zijn. Vooral omdat mensen het hen niets kan schelen, want ze hebben allerlei abstracte concepten om handen: ‘familiebijeenkomst’, ‘liefdadigheid’, ‘kiprollade in dragon-mosterdroomsaus’. Zij komen enkel in contact met voetbal als hun nonkel aan de distafel begint: ‘Ze gaan toch beter moeten spelen, want anders …’ Wie is die ‘ze’? Wat is die ‘…’? Je zou voor minder in een depressie storten tijdens de feestdagen.
Zelfs toen de oude garde herinneringen ophaalde aan Pele kon ik niet deelnemen aan het gesprek. Als ik aan Pele denk, heb ik geen direct beeld voor ogen. Betekent dat dat ik niets van voetbal ken? Voor mij is Pele een mythe in de meest enge zin van het woord: Pele is ongrijpbaar, ieder beeld van hem valt buiten mijn psychologische mogelijkheden om zijn genie te bevatten. Van zijn generatie heb ik enkel Johan Cruijff vers zitten, waarschijnlijk alleen omdat hij een Nederlander met controversiële verhalen was. De ongrijpbare Pele; voor vroegere tegenstanders een fysieke werkelijkheid, voor jonge voetbalfans vandaag een psychologische.
Intussen keek ik naar een andere sport. Ik genoot oprecht van het veldrijden tijdens de kerstvakantie. Die sport is alle ironie voorbij. Toen Wout Van Aert de sprint na een zenuwslopende race won in Loenhout, vierde de massa supporters aan het hamburgerkraam alsof Kevin De Bruyne scoorde in de WK-finale. Nog nooit gezien. De mensen hebben veldrijden herontdekt, het is gedaan met opmerkingen als ‘Paardenkoppen staan langs een lintje in een Vlaams veld, brullend naar boertjes op fietsen van een jaarloon’. Ik nodig die ironische vlek uit naar het voetbalstadion, waar supporters wat meer moeten zwanzen met elkaar en met het schouwspel.
Dat is een mooi voornemen voor het nieuwe jaar: supporters moeten meer zwanzen. Nog eens een wedstrijdje van Union in het Dudenpark opzoeken, waar de fans relaxen op de staantribune en zwanzen in drieëndertig talen met hun buur. Union staat potentieel voor een zesde derbyzege op rij en nog meer historische momenten. Zij blijven een baken van hoop in een tijd van veel radeloze Brazilianen.

Advertentie