OH Leuven heeft voor het eerst in vier maanden nog eens kunnen winnen in eigen huis. Marc Brys was duidelijk opgelucht na de 4-2-overwinning tegen Zulte Waregem: “Iedereen die OH Leuven-minded is, zal een goed gevoel hebben. De club, de spelers en de supporters hebben getoond dat OHL leeft.” Ik heb veel bewondering voor Brys ­– steeds positief coachend, doch met een realistische blik – maar een woord als ‘OH Leuven-minded’ geeft me koude rillingen. Bij ‘OHL-minded people’ kan ik me niets anders voorstellen dan ambtenaren zonder ambitie die per ongeluk in hun vroegere studentenkot in Leuven zijn blijven plakken. Zij lijden aan oorsuizingen op het ritme van Sweet Caroline, wat hen geestelijk gestoord en OHL-minded heeft gemaakt.
De regionale omroep van Oost-Brabent, ROBTV voor ingewijden, legde daar nog een dikke laag pretentie bovenop. Hun journalisten maken van OHL graag een grote club. De reportage van de wedstrijd tegen Zulte Waregem startte dan ook met een beeld van een tribune die ergens in de verte een echo van gejuich produceert: “Zo ziet een doelpunt aan Den Dreef eruit. De hel van OHL brandt eindelijk opnieuw een beetje.” Het beeld, de tekst, het geluid, het is de ene lapsus op de andere. De hel van OHL … hoe die journalist niet van zichzelf walgt, is me een raadsel. Allemaal kleinkunst.
Aan de andere kant van de wedstrijd, bij de Zulte- én Waregemsupporters, bestaat een gegeven dat nóg meer is dan kleinkunst. De kijk van Joost is een wekelijkse videoserie over de wedstrijden van Essevee. In de aflevering op OHL vraagt de man achter de microfoon aan een vrouw, overigens in een taaltje dat niet eens op het West-Vlaams lijkt: “Angèle, wat verwacht jij ervan vandaag?”, waarop de vrouw spontaan in lachen uitbarst. Zelden heb ik uitzichtloze wanhoop beter verbeeld gezien dan door Angèle. Joost – ‘Den Tuiter’ volgens zijn trui – is meer strijdvaardig. Met een lach deelt hij zoals iedere week zijn pronostiek: “Nen oldskoel, ien-twie.” Wat volgt in de video zijn beelden van de wedstrijd zelf onder de melodie van Iemand heeft je pijn gedaan van John Terra. De kijk van Joost is hoe degradatie écht eruitziet.
De verslagen van ROBTV en De kijk van Joost verbeelden een en hetzelfde: delusion. Zij zijn een authentieke getuigenis van hoe Den Dreef voor even het centrum van de aardbol en de voetbal was. Althans: voor de OHL-minded people en de Zulte- én Waregemsupporters dan toch.

Advertentie