De 3-5-2- of 3-4-3-formatie, we zien deze steeds vaker. De Italianen gebruiken deze formatie al jaren en nu zien we dit ook in andere landen in Europa verschijnen. Wat zijn de sterke en zwakke punten van deze formatie? DFVF zocht het uit.
In balbezit is het zaak dat de drie centrale verdedigers het veld breedhouden om zo de eerste fase van de opbouw goed te laten verlopen. De backs gaan hierbij halfhoog staan rond de middellijn. De drie centrale verdedigers spelen de bal net zo lang rond, totdat met een verticale pass een linie van de tegenstander gepasseerd kan worden. Vaak heb je dan al 2 à 3 aanvallers uitgespeeld.
Hier zien we kort hoe dat eruit ziet bij het Chelsea van Antonio Conte. Moses en Alonse staan ter hoogte van de middellijn en de drie centrale verdedigers proberen het veld zo breed mogelijk te houden.
Wanneer echter met twee spitsen druk gezet wordt op de drie laatste verdedigers, stapt de meest centrale verdediger naar voren om zo een ”driehoek” te creëren, waardoor de andere verdediger altijd meerdere opties heeft om de bal in te spelen. Dit geeft de verdediging de mogelijkheid om de eerste pressie van de tegenstander te omspelen.
Hier zien we wat er gebeurd op het moment dat de meest centrale verdediger naar voren stapt. Er ontstaat een ruit waardoor de pressie van de aanvallers omspeelt kan worden zonder veel risico te lopen.
Deze ruit komt in de formatie terug als de bal hoger op het veld is. Op dat moment heeft de centrale verdediger de bal en komt om de beurt een verdedigende middenvelder de ruit c0mpleet maken. Zo ontstaan er ook rond het middenveld genoeg afspeelmogelijkheden.
De zwakte van deze formatie is wanneer de tegenstander druk zet met drie aanvallers. In dat geval wordt vaak gekozen voor een lange pass richting de backs die ter hoogte van de middellijn geposteerd staan. Deze komen namelijk vrij wanneer met drie aanvallers druk gezet wordt op de drie centrale verdedigers. Een andere manier om deze aanvallers te omspelen is door snel te spelen, dus opbouwen voordat de tegenstander in hun organisatie staat. Dit neemt echter veel risico’s met zich mee en dat is gevaarlijk in de eerste fase van de opbouw.
Doordat bijvoorbeeld bij Chelsea voorin spelers staan met veel creativiteit en dus ook de ruimte willen krijgen om te lopen waar ze willen, is deze formatie perfect. De backs staan hoog, dus hebben de twee vleugelspitsen alle vrijheid om te lopen waar ze willen. Wanneer je veel aanvallers hebt met creativiteit is deze formatie er zeker een om te overwegen. Hierdoor is deze formatie ook in aanvallend opzicht gevaarlijk. De vleugelspitsen mogen lopen waar ze willen en dit geeft de centrumspits ook de kans om zich terug te laten zakken op het middenveld. Zo is de voorhoede onvoorspelbaar en zeer moeilijk om te verdedigen. Misschien is dit wel het geheim achter het succes van Chelsea onder Conte.
Wanneer deze formatie geen balbezit heeft, wordt volledig teruggezakt met vrijwel alle spelers en wordt er met mandekking gespeeld. Iedereen heeft een eigen man en zet samen druk om de bal weer te veroveren.
Hier is duidelijk te zien hoe er verdedigt wordt wanneer de bal niet in bezit is. Iedereen pakt een eigen man en zo is er voor de tegenstander erbarmelijk weinig ruimte om te voetballen.
Dit zijn volgens ons de belangrijkste punten waardoor deze formatie zo succesvol kan zijn. Mits de juiste spelers en vaardigheden in je team zitten.
Door Fans Voor Fans 