De Académie laat van zich spreken: Standard leidde 5 seizoensrevelaties zelf op

Michel Preud’homme mag globaal gezien terugblikken op een uitstekend seizoensbegin: zijn team heeft minder moeite dan vorig seizoen met de kleinere clubs uit de competitie en slaagt er nu vaak wel in de organisatie te behouden op moeilijke momenten, waardoor ook lastige uitwedstrijden nog iets kunnen opleveren. Het voetbal is bij momenten uitstekend, met veel diepgang en beweging voor de bal. Er is sprake van meerdere uitblinkers, maar vooral het feit dat vijf revelaties uit de eigen jeugd komen, is erg opvallend.

Sterkhouders Konstantinos Laifis en Gojko Cimirot moesten afgelopen zomer absoluut aan boord gehouden worden en brengen over het algemeen zeer goede prestaties op de mat. Aanwinsten Nicolas Gavory en Selim Amallah bleken een schot in de roos. Voor Zinho Vanheusden (ook eigen jeugd) is elke wedstrijd sinds zijn comeback beter dan de vorige. Maxime Lestienne begon uitstekend aan het seizoen. Allemaal uitblinkers, en Gavory, Amallah en Lestienne kunnen we zeker als revelaties bestempelen. Hier gaan we het echter hebben over vijf andere seizoens(begin)revelaties, die allemaal opgeleid werden op l’Académie Robert Louis-Dreyfus.

Beginnen doen we tussen de palen, want daar staat opnieuw een Bodart. Als jonge doelman heb je naast veel geduld ook een beetje geluk nodig en eind juli had hij dat aan zijn zijde. Vanja Milinkovic-Savic, die wel nog de niet-JPL-wedstrijden mag afwerken, werd gehuurd van Torino om het vertrek van Ochoa op te vangen, maar kwam toe in Luik met een fysieke achterstand. Arnaud Bodart kreeg bijgevolg zijn kans op bezoek bij Cercle Brugge op speeldag 1 en de rest is geschiedenis. Hij straalt steevast kalmte uit en heeft alle kwaliteiten om even groot te worden als zijn oom Gilbert.

Ook vorig seizoen mocht de kwieke middenvelder opdraven in de beginfase van het seizoen, maar nadien moest hij vaak tevreden zijn met een rol als invaller en in de schaduw van Razvan Marin. De Roemeen verliet Standard voor Ajax en werd ‘vervangen’ door Bastien, die nu ook zowaar begint te scoren (en hoe!). Qua mentaliteit is hij gemaakt voor de club en daarnaast weet hij zijn natuurlijke explosiviteit te koppelen aan een meer dan behoorlijke techniek, waarmee hij dit seizoen ook aanvallend een absolute meerwaarde is. Neem daar nog eens het zelfvertrouwen bij dat hij tegenwoordig uitstraalt, en je hebt een geweldige box-to-box-middenvelder.

De concurrentiestrijd met Collins Fai is natuurlijk nog niet beslecht, maar de rechtsachter etaleerde zijn kwaliteiten zowat elke wedstrijd. Op Arsenal had hij het erg moeilijk en daarna verdween hij even naar de bank, maar op het veld van Club Brugge toonde de international van Kosovo opnieuw wat hij kan. Net als Gavory aan de linkerkant beschikt hij over een erg verfijnde techniek en een goede voorzet, waarmee hij een grote meerwaarde is voor het aanvallende voetbal van Standard. Dankzij zijn periode bij Moeskroen heeft hij ook de nodige ervaring opgebouwd.

Wat doet een 27-jarige speler die reeds 211 keer in actie kwam voor Standard bij de revelaties? Wel, omwille van de positie van de natuurlijke kapitein van Standard. De meeste mensen kennen hem als winger, maar tegenwoordig wordt hij als 8 opgesteld op het driemansmiddenveld (met de punt naar achteren). Zijn techniek, vista, lef en leiderschap zijn in die zone zeer belangrijk voor Standard. In wedstrijden waarin hij samen met Amallah – van nature een 10 en eventueel een 8 – speelt, zien we de Marokkaan zelfs vanop de flank spelen, wat duidelijk maakt dat het echt om een keuze gaat. Polo zelf gaf deze zomer ook aan dat hij een spelverdeler wil zijn binnen de ploeg, die zijn collega’s beter laat voetballen.

Na amper één wedstrijd mogen we Lavalée eigenlijk niet als revelatie beschouwen, zeker niet als je weet dat Dussenne en Bokadi eigenlijk voor hem in de centrale verdedigers-hiërarchie stonden. Die twee heren liepen beide een zware knieblessure op, waardoor Lavalée opeens de back-up voor het sterke duo Laifis-Vanheusden werd. Afgelopen donderdag bleek dat Vanheusden niet zou kunnen spelen door een lichte blessure en Lavalée greep de onverwachte kans met beide handen. Net als Bodart kende hij dus het nodige geluk, maar bleek hij eveneens volledig klaar te zijn wanneer de kans zich voordeed.