Lang Leve Cercle!

Wie het klassement van de Jupiler Pro League erbij neemt, kan er niet omheen: Cercle Brugge staat er slecht voor. Laatste in de stand, 9 punten achterstand op Waasland-Beveren, nog slechts 6 wedstrijden te spelen… Eventuele redding zou een voetbalmirakel genoemd worden. Maar zoals Cercle – Anderlecht van 24 januari aantoonde, kan in voetbal veel, en kan je na een slechte prestatie toch met de winst gaan lopen.

Laat ons eerlijk zijn, de kans dat de Vereniging volgend seizoen nog in de hoogste voetbalklasse voetbalt is behoorlijk klein. Na de gewonnen – heroïsche – promotiefinale tegen Beerschot (of was het Beerschot Wilrijk?) dacht iedere Cercle-fan dat na zeven magere jaren eindelijk de zeven vette jaren richting Brugge trokken. Ze zijn inderdaad naar Brugge gekomen, maar dan naar de andere kant van Jan Breydel…

Cercle heeft een moeilijk decennium achter de rug en het nieuwe lijkt geen verbetering met zich mee te brengen. Nochtans begon het zeker niet slecht, in het seizoen 2011-2012 strandde Cercle op 5 doelpunten van PO1. Het seizoen ‘12-‘13 luidde echter de start van de magere jaren in. Cercle stond, net zoals nu, afgetekend laatste. Desondanks slaagde Groen-Zwart erin om het behoud te verzilveren via Play-off 3. Ook de eindronde werd gewonnen en Cercle kreeg een tweede kans in Eerste Klasse.

In het seizoen 2014-2015 volgde wat al langer in de lucht hing. Na een vreselijke Cercle – KV Mechelen speelde Cercle PO3 tegen Lierse. Ditmaal verloor Cercle en was Tweede Klasse een feit. Daar ontmoette het voor het eerst sinds lang ploegen als Antwerp en Eupen.

In Tweede Klasse verliep het ook niet van een leien dakje, ondanks de beloofde snelle terugkeer door (inmiddels ex-voorzitter) Frans Schotte moest Cercle vechten voor een plaatsje in het nieuwe 1B. Gelukkig slaagde Cercle daarin. Het jaar daarop was rampzalig. De Vereniging liet het afweten en stond op het punt te degraderen naar de Eerste Amateurklasse. Vergelijkbaar met de huidige problemen van Lokeren. Geen van beide ploegen hoort thuis in een amateurafdeling.

Aangezien Cercle erin slaagde het behoud in 1B te verzekeren, ging de overname door AS Monaco door zoals gepland. Groot feest in Brugge. Het Monegaskische geld zou wel eens veel problemen kunnen oplossen. De Cercle-supporters zien het leven weer wat groener. Het is geen geheim dat Cercle voor de overname niet veel financiële middelen had. Het weigerde principieel met een meerderheidsinvesteerder te werken. Door de degradatie gingen veel jobs op Cercle verloren en werd het moeilijker en moeilijker. De verliezen en schulden dikten aan. De keuze tussen principieel blijven of buigen voor het geld was snel gemaakt. Alles voor de ploeg waar je van houdt.

Het seizoen 2017-2018 bracht beter voetbal en vooral de titel in 1B. Cercle was terug. Terug in 1A, waar het thuishoort. Met 81 seizoenen op het hoogste niveau doet Cercle het allesbehalve slecht. Het moet enkel Standard, Antwerp, Club Brugge en Anderlecht voor zich laten. Het deelt de 5e plaats met KAA Gent en Beerschot VAV (niet het huidige Beerschot). Stamnummer 12 is dus traditie. De (terechte) vrees is dan ook dat die traditie verloren zou kunnen gaan door een buitenlandse overname. Maar hoe mooi de sprookjes ook klinken van ploegen die compleet opnieuw beginnen, het is geen sinecure. Kijk naar onder meer Lierse Kempenzonen. Kiezen voor AS Monaco was de beste keuze, geen enkele Cercle-fan zou de begrafenis van zijn/haar Vereniging aankunnen.

In 2019 vierde Cercle zijn 120-jarige bestaan. In die 120 jaar heeft Cercle heel wat tegenslagen gekend, maar iedere keer slaagde het erin terug naar het hoogste niveau te klimmen. Toen kon dat nog op eigen kracht, vandaag is het voetbal veranderd. Op eigen kracht, zonder groot kapitaal, naar 1A gaan is een illusie. De natte maar onrealiseerbare droom van iedere traditiesupporter.

Monaco was/is dus welkom aan de groene kant van Jan Breydel. Dankzij de Monegasken hebben we opnieuw 2 seizoenen in Eerste Klasse vertoefd. Ik ben ervan overtuigd dat Cercle, samen met Monaco, opnieuw snel kan terugkeren. De overname van Cercle door de ploeg uit Monaco zorgt echter wel voor de perceptie dat Cercle Cercle niet meer is. Het klopt dat de Vereniging niet meer met jongens van eigen bodem werkt (of toch niet zoals vroeger). Het klopt ook dat er veel Monegasken naar Cercle komen om hier beter te worden. Maar omdat de manier van werken veranderd is, is daarom de ziel van een traditievereniging ook veranderd?

De keuze was simpel, het was ofwel roemloos ten onder gaan door een faillissement ofwel buigen voor het geld en een andere manier van werken. Als Cercle-fan ben ik heel tevreden dat ik nog steeds, of het nu in 1B of in 1A is, naar mijn favoriete voetbalploeg kan gaan kijken. En ik moet toegeven, ik ben door de overname niet veranderd. Geen enkele Cercle-supporter is veranderd, Cercle is nog steeds Cercle. En ja, misschien is de band tussen de spelers en de supporters niet meer zoals vroeger. Maar dan moeten we ons gewoon de vraag stellen of zoiets in 2020 wel nog leefbaar zou zijn.

Cercle is nog steeds een grote familie, en dat moet en zal altijd zo blijven. We hebben dan misschien niet het grootste aantal supporters van België en dat zullen we ook nooit hebben. Maar dat is juist het mooie aan kleine ploegen. Lokaal verankerd, traditie en de mensen kennen elkaar. Helaas wordt er veel gelachen met het hebben van minder supporters, terwijl het feitelijk andersom zou moeten zijn. Het is veel gemakkelijker om supporter te zijn van de buren, of van Anderlecht (alhoewel), of van Standard en noem maar op. Waarom? Daar zie je goed voetbal, daar degradeer je niet. Daar doe je mee voor de prijzen en kan je een heksenketel creëren (al betwijfel ik dat wel bij Club Brugge). Daarom verdienen supporters van kleinere ploegen, of ze nu met veel of met weinig zijn, veel respect.

Ondanks al de moeilijke jaren, waarvan we de hoogtepunten op één hand kunnen tellen, blijven de Cercle-supporters trouw achter hun Vereniging staan. Een Cercle-fan zal zijn of haar ploeg altijd verdedigen. Cercle Brugge ademt traditie en passie uit, op 9 april 2020 nu al 121 jaar. Stamnummer 12 is iets om trots op te zijn. Lang Leve Cercle!