Didier Lamkel Zé is de laatste jaren misschien wel het spraakmakendste woelwater van de Belgische competite. De Kameroener kende echter enkele illustere voorgangers. Een dik decennium geleden maakte Adlène Guédioura het zowel bij KV Kortrijk als bij Sporting Charleroi te bont, getuige zijn mysterieuze exit bij Kortrijk en rake klappen aan een Charleroi-ploegmaat. Zijn misstappen bij zijn Belgische werkgevers leverden Guédioura gek genoeg… een transfer naar de Premier League op.

Romelu Lukaku, Divock Origi, Obbi Oulare: het zijn maar enkele Belgische voetballers die in België geboren werden terwijl hun Afrikaanse vader in onze competitie voetbalde. Hetzelfde gebeurde met Adlèe Guedioura, maar dan in een ander land: toen zijn vader Nacer in 1985 voor de Franse amateurclub La Roche Vendée Football speelde, kwam zijn zoon Adlène in La-Roche-sur-Yon ter wereld.

Adlène, zoon van een oud-voetballer en een oud-basketbalster, vond gaandeweg zijn weg in de voetbalwereld. Via Cosmo de Taverny en Red Star FC belandde hij bij Racing Club de France Football, een voormalige Parijse grootmacht in het Franse voetbal. Guédioura hield het echter niet lang uit in de Franse hoofdstad en op zijn zeventiende sloot hij zich aan bij CS Sedan, dat toen net naar de Ligue 2 was gezakt. Uiteindelijk koos Guédioura er toch voor om bij kleinere clubs in de buurt van Parijs – Olympique Noisy-le-Sec, Entente SSG en US Créteil-Lusitanos – te gaan spelen.

Hoopgevende berichten

En laat die Franse lagere divisies nu net een van de zoekgebieden van KV Kortrijk zijn. Toen de Kortrijkzanen in 2008 naar de Jupiler Pro League promoveerden, visten ze naast Guédioura ook Tristan Lahaye (SC Amiens), Mansour Boutabout (SCO Angers) en Olivier Fontenette (Stade de Reims) op uit de Franse lagere divisies. De transfer van Guédioura bleek al gauw een voltreffer: de middenvelder manifesteerde zich meteen als een van de betere nieuwkomers, al moest hij wel vaak aan de kant blijven staan met kleine pijntjes. De berichten over zijn herstel waren echter telkens hoopgevend en deden de KVK-supporters hopen dat het beste nog moet komen.

In december 2008 dook er echter een onheilspellend bericht op in de media. “Adlène moest de training stoppen, maar verder geen commentaar”, reageerde toenmalig Kortrijk-trainer Hein Vanhaezebrouck mysterieus op het gerucht dat de Algerijnse Fransman van de training zou zijn gestuurd. Enkele weken later klonk het dat Guédioura niet meer voor Kortrijk wilde spelen en dat hij voortaan met de B-kern zou meespelen.

Voorbeeldige mentaliteit

Eind januari 2009 ondertekende Guédioura, die in de clinch zou gelegen hebben met enkele Kortrijk-spelers, een contract voor anderhalf seizoen bij Sporting Charleroi. Kortrijk zou nog geprobeerd hebben om de brokken te lijmen, maar Guédioura zou elke verzoeningspoging hebben geweigerd. Bij Charleroi sloeg de slinger helemaal om: bij zijn debuut tegen Cercle Brugge kreeg hij van toenmalig trainer John Collins meteen de aanvoerdersband… omwille van zijn voorbeeldige mentaliteit.

Alles leek nu goed te gaan met Guédioura, die in de zomer van 2009 zelfs op interesse van de Italiaanse eersteklasser Chievo Verona kon rekenen. Maar in oktober 2009 maakte de middenvelder het opnieuw te bont: hij stuurde meermaals zijn kat naar de training en verkocht kapitein Abdelmajid Oulmers na een woordenwisseling zelfs enkele rake klappen op de parking. Guédioura werd twee weken op non-actief gezet, maar na twee weken drong algemeen directeur Mogi Bayat aan op een rehabilitatie in de A-kern – Guédioura moest immers nog geld opleveren. Dat laatste was voor trainer Stéphane Demol de druppel die de emmer deed overlopen, waarop de ex-Rode Duivel opstapte.

Amper twee caps

Uiteindelijk zou ook Guédioura niet veel later vertrekken op Mambourg. De 24-jarige Guédioura werd in januari 2010 samen met Geoffrey Mujangi-Bia tot het einde van het seizoen uitgeleend aan de Engelse eersteklasser Wolverhampton Wanderers. Nog geen 24 uur na zijn transfer maakte de Algerijnse Fransman al zijn Premier League-debuut tegen Liverpool. In tegenstelling tot Mujangi-Bia kreeg Guédioura tijdens zijn uitleenbeurt redelijk wat speeltijd, waarop hij ook in beeld kwam bij de Algerijnse nationale ploeg. Met amper twee caps op de teller reisde hij in juni 2010 met Algerije af naar het WK 2010. De middenvelder kwam in alle groepsduels in actie, zij het telkens als invaller.

Na het WK liet Guédioura zich niet meer zien bij Charleroi: Wolverhampton lichtte in mei immers al de aankoopoptie in het contract. Charleroi cashte zo’n 2,3 miljoen euro voor het Frans-Algerijnse woelwater. Mede door een scheenbeenbreuk speelde Guédioura in zijn eerste volledige seizoen bij Wolverhampton minder dan tijdens zijn uitleenbeurt van zes maanden. In de winter van 2012 leende de club hem uit aan tweedeklasser Nottingham Forest, dat hem op het einde van het seizoen definitief overnam voor een miljoen euro minder dan wat Wolverhampton aan Charleroi had betaald. Het bleek een gouden zet van The Tricky Trees, want een jaar later haalde Crystal Palace hem voor 3,5 miljoen euro terug naar de Premier League.

Cheikhou Kouyaté

Ook bij Crystal Palace slaagde Guédioura er niet meer in om potten breken in de Premier League, in die mate zelfs dat hij in 2014 door bondscoach Vahid Halilhodzic werd thuisgelaten voor het WK in Brazilië. Opnieuw moest een uitleenbeurt aan een Engelse tweedeklasser – ditmaal Watford FC – zijn carrière herlanceren. De succesformule bleek opnieuw te werken: Watford promoveerde in 2015 naar de Premier League, nam Guédioura definitief over van Crystal Palace en verkocht hem in januari 2017 voor 5,2 miljoen euro aan Middlesbrough FC. Helaas voor Boro herhaalde ook een ander patroon zich: na zijn dure transfer zakte Guédioura opnieuw helemaal in. Na amper een jaar liet de club hem transfervrij terugkeren naar zijn ex-club Nottingham Forest.

In augustus 2019 trok Guédioura na bijna tien jaar de deur achter zich dicht in Engeland. De inmiddels dertiger speelt sindsdien in Qatar bij Al Gharafa SC, de club waar ook landgenoot Sofiane Hanni (ex-KV Mechelen en -Anderlecht) speelt. Een maand eerder had Guédioura met Algerije de grootste trofee uit zijn carrière gewonnen: de Afrika Cup. In de finale tegen Senegal kwam hij trouwens een oude kennis tegen: Cheikhou Kouyatén, waarmee hij nog had samengespeeld bij… KV Kortrijk. Zo ziet u maar: op de grootste momenten komt dat Belgisch verleden graag nog eens piepen.

Advertentie