Ik beloof: dit is geen polemiek, want lege tribunes zijn niet meer. Het was een genot om te zien dat zelfs Den Dreef in Leuven sfeervol kon zijn. De supporters hadden maar tien minuten nodig om de scheidsrechter de grond in te zingen. Zalige folklore.
De Jupiler Pro League is terug en de topclubs staan met een piña coladakater op hun trainingsvelden. Op de eerste speeldag stond de G van G6 voor Galgendood, Galblaaskanker of vrolijker gezegd: Geen overwinning. Tja, de arrogantie die de groten tentoonspreiden, is schaamteloos. Ze bikkelen verder in vakantiemodus terwijl nonkel Hein Vanhaezebrouck sakkerde over de dertien minuten blessuretijd in Club Brugge-Eupen. Niet omdat dat absurd lang was – net toen ik dacht van de EK-verlengingen af te zijn – maar omdat hij dat liever kreeg voorgeschoteld dan dat taaie kanarievlees. New year, new Hein? Vergeet het maar.
En toch valt de toppers niet alles te verwijten. De Pro League is een ongemakkelijk familiefeest dat veel te vroeg begint. Er vallen pas conclusies te trekken als de wijn op tafel staat en alle familieleden hun vlees in de fondueolie gooien. Eind augustus vallen de spelerskernen in hun definitieve plooi. Dat is allesbehalve een goede zaak, want het Europese voetbal zal snel voor de deur staan. Daarom heb ik maar een boodschap aan die clubs: focus op Europa en verkloot de Belgische coëfficiënt niet. Wishful thinking? Ja, want als de kampioen straks niet meer rechtstreeks naar de Champions League mag, zal de competitieformule nog eens veranderen en lachen de topclubs zich een bult.
Anderlecht liet voor het stadsduel tegen Union St. Gilloise nog weten: “Het zal Brussel zijn dat wint.” Na achtenveertig jaar bevindt het Brussels voetbal zich opnieuw op topniveau met wederzijds respect voor ieders grootsheid. Het heeft echter niet meer de sterallures van zo lang geleden, de representatie van de levende hoofdstad is belangrijker geworden. De Unionisten vierden hun historische derbywinst alsof ze nogmaals kampioen waren. Union is de sexy nieuwe vriendin van je broer die hij voor het eerst heeft meegebracht naar het feest. Ze straalt enthousiasme uit, lekker glaasjes wijn en stukjes vlees verorberend. Alle ogen zijn op haar gericht. Jaja, Union is er om mee te doen, te verbazen, op te vallen en vooral faire la Zwanze.
Grootvader Preud’homme zucht ondertussen aan het uiteinde van de feesttafel. Afgelopen maanden echoden zijn zuchten door de gangen van het lege Sclessin. Een transferverbod, de Balikwisha-saga en op het einde van de rit begraven de Genkies in extremis de onverwachte triomf. Grootvader heeft het niet makkelijk. Net zoals het kneusje van de familie: Excelsior Virton. Binnen twee weken start hun nieuwe seizoen in 1B. Ze hebben geen spelers, geen staf, geen geld. Enkel een pot vol loze geruchten. Het komt allemaal in orde, zeggen ze, maar wat met dit familiefeest? Dat duurt nog heel, heel lang.

Advertentie