Gissen en missen

Een turnster is momenteel groter dan het hele Belgische voetbal, nationale ploeg incluis, en dat is terecht. Nina Derwael brak haar tegenstanders door zelf niet te falen. Nina is het equivalent van Mazzu time: een halve minuut schitteren en goud pakken. Zij is een rots zonder choking, koel en onbetwistbaar. Het Belgisch voetbal is twijfel, schaatsen, gokken.
Zulte Waregem-Standard, minuut 59; gladder ijs heb ik niet gezien afgelopen speeldag. De pijnlijk onzekere terugspeelbal van Govea verplichtte keeper Bostyn om een gok te wagen en met z’n vingers de bal nog weg te tikken. Met succes, maar de ref had alleen oog voor de vallende Bastien en wees naar de stip. Terwijl herhalingen herhaalden, keek de VAR naar een andere romcom. 0-1. Standard wint uiteindelijk de wedstrijd en het Referee Department geeft de desbetreffende ref ongelijk. Zo blijf het verder gissen en missen.
Deze evolutie is al jaren aan de gang: iedereen wint van iedereen. Is het niet door refs, is het door het eigen lamlendige onvermogen dat ploegen op de mat brengen. Mechelen: choke.
Gissen, gissen gissen, zoals wanneer Lionel Messi eindelijk zijn verlenging tekent bij FC Barcelona. Al 33 dagen – een Christuseeuwigheid – is de beste speler ooit op vrije voeten. Hij zou al van alles ondertekend hebben, hij zou voor duizenden supporters laten zien als de herrezen allesziener, zou, zou zou. Feitelijk heeft Barcelona het businessplan van een gokverslaafde: hoe hoger de inzet, hoe hoger de winst is de gedachte, maar verlies is onherroepelijk. Elke dag met Messi als vrije speler is een draai aan het roulettewiel met een springend balletje dat gist en mist. Messi is groter dan Barcelona, La Liga en een onverhoopte Super League samen. Daar valt niet rond te gokken.
Napoleon Games, Star Casino, Unibet, … het prijkt allemaal op de Belgische shirts, tribunes en voetbalkanalen. En dan is Wesley Sonck daar om reclame te maken voor Circus: “Wanneer de aftrap wordt gegeven, voel ik de passie voor voetbal weer opkomen.” De enige passie die Sonck voelt opkomen bij het fluitsignaal zijn de stress en de angst voor wie die eerste gele kaart pakt. Ach, wat zit ik nu te zeuren, voor sommigen is de passie voor voetbal bondscoach worden van Irak. Wie daarop had ingezet, zit nu op een jacht in Ibiza. Ik zal thuisblijven om nog meer voetbal te kijken.