“Je eerste keer vergeet je nooit”. Dat is met veel dingen in het leven zo. Sinds gisteravond vraag ik me af wat Romain Matthys van zijn eerste keer vond. Zijn eerste keer in De Geusselt welteverstaan. Romain: 23 jaar, keeper van beroep en geboren in Seraing, mocht eindelijk gaan doen waar hij voor gehaald was: keepen. In zijn loopbaan is hij al door heel wat wateren gewassen. Hij keepte op Rocourt, in het Edmond Machtens Stadion in Molenbeek en sinds deze zomer in Maastricht. Een Romain in de stad die werd “gestiech door de Romeine”. Dat kan niet mis gaan, denk je dan meteen. Maar tot vorige week zat hij vooral op de bank. Met lede ogen moest hij toezien hij coach Klaas Thijmen, de Utrechtse grabbelaar, telkens maar liet staan. Tegendoelpunt na tegendoelpunt.

Afgelopen dinsdag werd alles anders. Eindelijk stond Romain in een officiële wedstrijd van MVV onder de lat. Voor de KNVB Beker, in het Catawiki Sportpark in Assen of all places….In dat godvergeten oord, deed Romain waar hij goed in is: ballen tegenhouden. De ene na de andere save. Zoals hij dat tot een paar jaar geleden wekelijks deed bij Club Luik. De grote vraag na afloop: was deze bekermatch een zoethoudertje, of kreeg hij nu eindelijk zijn kans? Even leek een blessure nog roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk stond hij daar vrijdagavond toch maar weer mooi bij de eerste elf op het wedstrijdformulier: Romain Matthys, keeper van MVV.

Eindelijk zijn debuut in de Nederlandse competitie. Thuis in eigen stadion, en dan ook nog tegen Roda JC. Een ‘Liègois’ in Petit Sclessin. Zou hij er wakker van gelegen hebben? Zou hij hebben gedroomd van een glansrol? Van een allesbeslissende redding in de laatste minuut? Dat kan toch bijna niet anders. De wedstrijd tegen de aartsrivaal, de krent uit de Keuken Kampioenenpap. Maar zou iemand hem ook hebben verteld dat een wedstrijd tussen MVV en Roda negen van de tien keer uit de hand loopt? En dat iedereen dat weet, met uitzondering van de partijen die gaan over de veiligheid in het stadion? Dat de Geusselt op zulke avonden transformeert tot een snelkookpan? Dat het meestal niet de daden op het veld zijn die het nieuws halen?

Zouden ze hem hebben gewaarschuwd dat zijn debuut wel eens op een teleurstelling zou kunnen uitlopen, en dan niet vanwege een of ander slippertje met de bal? Zou hij de tekst op het spandoek van de Angel-Side hebben begrepen? “Loat ut stöbbe in De Geusselt”, stond er op. Ik heb niet zo 1-2-3 een Nederlandse lading dekkende vertaling paraat, laat staan een Franse, maar “stöbbe”, dat deed het gisteravond in Maastricht. Vuurwerk, opstootjes, meer supporters dan spelers op het veld en een meppende oproerpolitie. Na nog geen halve wedstrijd vond de arbiter van dienst het mooi geweest. Tja en als dan stoeltjes en zelfs een complete deur het veld op vliegen, dan weet je het wel. Dan trappen burgemeesters op de rem.

Einde oefening dus en een debuut in duigen. Na drie maanden wachten, was het na tweeënveertig minuten alweer voorbij. Het werd “un début très chaud”, zoals dat op zijn Frans zeggen. Dat dan weer wel. En bovenal: een eerste keer om nooit meer te vergeten. “Bienvenue in Mestreech, Kakou”.

Advertentie