Het ging in België onopmerkzaam voorbij, maar Alexander Horváth is eind augustus op 83-jarige leeftijd overleden. De Tsjechoslovaak won hij als aanvoerder Europacup II met Slovan Bratislava en nam hij als aanvoerder deel aan het WK 1970. Later was hij in België coach van RWDM, SK Halle en La Louvière.

Horváth begon zijn seniorencarrière bij Dynamo Žilina, de club die tegenwoordig MŠK Žilina heet. In 1961 verloor hij met de club de Tsjechoslovaakse bekerfinale. Doordat bekerwinnaar Dukla Praag dat seizoen ook landskampioen werd, mocht de club – die in het seizoen 2010/11 laatste eindigde in een Champions League-groep met Chelsea FC, Olympique Marseille en Spartak Moskou – aantreden in Europacup II. In de eerste ronde overleefde Žilina tegen Olympiakos Piraeus, ondanks een rode kaart voor Horváth in de terugwedstrijd, maar in de tweede ronde sneuvelde de club tegen de latere finalist Fiorentina.

In datzelfde seizoen 1961/62 eindigde Dynamo Žilina op een degradatieplaats. Horváth kwam uiteindelijk terecht bij Slovan Bratislava, dat toen nog als Slovan CHZJD Bratislava door het leven ging. Met deze club won hij in 1968 zijn eerste trofee: in de finale trok de club uit de hoofdstad aan het langste eind tegen… Dukla Praag. Horváth speelde bij Bratislava samen met onder andere Ján Čapkovič, Ján Popluhár en Ludovit Cvetler (later bij Standard Luik).

In 1970 voegde hij ook een Tsjechoslovaakse landstitel toe aan zijn palmares. Zijn grootste prijs met Slovan Bratislava was echter de Europacup II in het seizoen 1968/69. Horváth droeg de aanvoerdersband toen Bratislava op 21 mei 1969 de beker in de lucht stak in het inmiddels verdwenen St. Jakobstadion in Bazel na een 3-2-zege tegen FC Barcelona.

Horváth was ook kapitein toen Tsjechoslovakije in 1970 aantrad op het WK in Mexico. Op 3 juni 1970 gingen de Tsjechoslovaken met 4-1 onderuit tegen Brazilië, dat een kleine drie weken later met dezelfde score Italië versloeg in de finale. Tsjechoslovakije verloor in de groepsfase ook van Roemenië (2-1) en Engeland (1-0), waardoor Horváth en co na de groepsfase hun koffers mochten pakken.

11 juni 1970, de dag van Engeland-Tsjechoslovakije, is ook de dag dat België afdroop na een 1-0-nederlaag tegen thuisland Mexico. Het had zomaar gekund dat Horváth met de Belgen het vliegtuig opstapte – ware het niet dat het IJzeren Gordijn verlaten toen nog strafbaar was –, want diezelfde maand nog kondigde de Belgische tweedeklasser Daring CB, die in het seizoen 1969/70 op een haar na de promotie naar de hoogste divisie had gemist, de komst van de Tsjechoslovaak aan. Enkele andere aanwinsten van die zomer waren René Desaeyere (Beerschot VAV) en het duo Carl-Heinz Rühl-Heinz Hornig van 1. FC Köln.

Horváth toonde meteen zijn waarde voor Daring: in een oefenwedstrijd tegen Standard Luik in augustus 1970 ter ere van de 75e verjaardag van Daring bediende hij Gilbert Libon, die hierop het enige doelpunt van de wedstrijd scoorde. In een oefenwedstrijd tegen 1. FC Köln in diezelfde maand scoorde hij tweemaal, met een 3-2-zege als gevolg. Helaas werd Horváth in Molenbeek al vroeg geteisterd door een achillespeesblessure.

Horváth zou uiteindelijk, net zoals zijn ex-ploegmaat Hornig het eerder gedaan had, ook plaatsnemen in de dug-out van het Edmond Machtensstadion. In november 1977 verving hij Piet de Visser, de Nederlander die na het postkampioenenseizoen het roer had overgenomen van Felix Week. Horváth was op dat moment beloftentrainer bij RWDM. Zijn debuutwedstrijd, een 2-0-competitiezege tegen La Louvière, liet meteen een bittere nasmaak achter: het is de wedstrijd waarin jeugdproduct Eric Dumon een zware kniestoot van Michel Wintacq in de rug incasseerde. Dumon kon de wedstrijd nog uitspelen, maar de amper 23-jarige Dumon zou bij RWDM niet verder meer raken dan twee invalbeurten. Het was trouwens ook de wedstrijd waarin de latere Rode Duivel Michel De Wolf zijn profdebuut maakte.

Horváth parkeerde RWDM in het seizoen 1977/78 op een zevende plaats. Zijn eerste volledige seizoen als hoofdtrainer resulteerde in een vijfde plek. RWDM miste zo voor het tweede opeenvolgende jaar Europees voetbal, waarop de Tsjechoslovaak geen nieuw contract kreeg. Hij werd in het Edmond Machtensstadion opgevolgd door Jean-Pierre Borremans. Een definitieve exit was het echter niet: later coachte hij er bijvoorbeeld nog de provinciale kadetten (waaronder Johan Walem). In het seizoen 1986/87 dook hij zelfs nog eens op als hoofdtrainer na het vertrek van de Hongaar Tom Frivaldszky, die overigens ook dit jaar overleed.

Horváth bleef nadien nog een tijdje in België. In de jaren ’80 coachte hij SK Halle, begin jaren ’90 coachte hij… La Louvière. Daartussen was hij ook even actief bij het Turkse Sakaryaspor. Later ging Horváth, die volgens verschillende bronnen werd opgeleid als slotenmaker, nog aan de slag als binnenhuisarchitect. In 2020 werd hij opgenomen in de Sieň slávy slovenského futbalu, zeg maar de Hall of Fame van het Slovaakse voetbal. En dat terwijl hij ooit geschrapt werd uit de geschiedenisboeken omdat hij in België –lees: aan de andere kant van het IJzeren Gordijn – wilde blijven…

Advertentie