Ook al beweert Oostende-baas Gauthier Ganaye het volste vertrouwen te houden in de trainer, het is geen plezier om hen te zien spelen. Oostende is een ploeg vol misfits, een verzameling spelers die nooit in dezelfde kleedkamer hadden mogen belanden. Heel KV Oostende is een vergissing tout court. Want vergeet niet: Marc Coucke heeft daar het voetbal destijds nog moeten uitvinden. In een kuststad waar de plaatselijke sporten niet verder raken dan paardenkoersen, Black Jack in het casino, ijsjes likken op de dijk en strandvoyeurisme, lokte hij enkel het allerdebielste volk naar zijn club. Die garnaalprikkers dachten dat Coucke hen heil zou brengen, in werkelijkheid heeft hij een hoop in het zand bijtende mensen achtergelaten (letterlijk, zie foto’s van clubmedewerkers op kvo.be).
Maar niet getreurd, want McGeehan en Hornby zouden weldra opnieuw aansluiten bij de spelerskern. Zij kunnen het tergende lot van Oostende keren volgens Ganaye, het lot dat al jaren over iedere West-Vlaamse middenmoter in een verzadigd landschap hangt. We denken toch snel dat mannen van de Britse eilanden nooit iets anders hebben gekend dan voetbal, dat zij ons (arme stumpers van het vasteland) eens zullen leren hoe het spelletje werkt. Terwijl succesvolle Britten in Europa toch een zeldzaamheid zijn. Hetzelfde gevoel hangt nu rond Scott Parker bij Club Brugge. Met zijn strakke dassen onder glanzende bodywarmers probeert hij eerder de status van fashionkoning te betwisten met Aster Nzeyimana. Van die vermeende voetbalwijsheid is nog niets gekomen.
Hetzelfde met Sergio Aguëro. Een voetbalvriend vertelde me onlangs over Aguëro’s streams op Twitch waarin hij wedstrijden analyseert en andere voetballers op rust spreekt. Een soort van pensioenclubje dus, maar zonder klaverjassen. Zijn kanaal heeft 4,5 miljoen volgers, die allemaal ongelijk hebben. Aguëro doet aan voetbalappropriatie: hij is ervan overtuigd dat hij ons iets zinnigs kan leren over voetbal, omdat hij denkt dat uit elke geschoten bal de echo AGUEROOOOO luidt. Zonder zijn hartproblemen was Aguëro nog steeds een schitterende voetballer, maar dat is definitief voorbij. Ik ben niet enthousiast over de voetballer als big spender die na zijn carrière op een privé-eiland in de Stille Oceaan vertoeft, maar in het geval van Aguëro is dat geen slecht idee.

Advertentie