De allegorie van het Bijbelverhaal over David en Goliath is de schepping van het ‘ondenkbare’. Het was rationeel ondenkbaar dat een herdersjongen als David de gevreesde reus zou kunnen verslaan. Maar hij stapte op Goliath af en zei: “Vandaag zal God je aan mij uitleveren. Dan zal iedereen hier beseffen dat God geen zwaard of speer nodig heeft om te overwinnen” (Samuel 1, 17:46). Met Gods steun raasde David zijn eigen rede voorbij en geloofde in de overwinning. Hij mikte een steen recht in het gelaat van de reus en het ondenkbare was geboren.
Sindsdien is David het symbool van alles dat de werkelijkheid te boven gaat, dat het ondenkbare concreet maakt, dat een voetbalwedstrijd over meer doet gaan dan twee doelen en een hoop gezeik.
Achter De Kazerne explodeerde in extase toen hun eigen David het bevrijdende doelpunt maakte en KV Mechelen opnieuw naar de bekerfinale stuurde. David Bates. Hij scoorde een verdedigersgoal zonder als een verdediger te vieren. Met binnenkant voet duwde hij de bal wat onwennig binnen, waarna hij nederig de vuist in de lucht balde. Nuchter, zonder glitter, maar van hemelse schoonheid. Waar een kleine held groot in kan zijn.
Een herdersjongen en een Schotse verdediger, wat is uiteindelijk het verschil? David versloeg de Goliath van de Croky Cup en bracht Mechelen in vervoering. De status die de Beker van België in het collectieve geheugen van Malinwa heeft, is van een andere dimensie. De term ‘bekerploeg’ wordt snel genoemd, al is dat een kleinerend woord. Een bekerploeg is hetzelfde als een sympathieke middenmoter die ver kan raken in de bekercompetitie, mits een gunstige loting. David bewees met zijn goal – en alle betekenis die daarbij hoort – het allergrootste tegendeel. David had geen zwaard of speer nodig om te overwinnen, enkel de Mechelse bekerliefde die het ondenkbare in leven bracht. David is vereeuwigd in die liefde.

Advertentie