Verschillende stemmen stutten mijn denken: Jan Mulder (de romantische overdrijvingen), Slavoj Žižek (de vernietigende redenaties), Stefanie Mannaerts (de energetische schreeuwen), Johan Cruijff (het puur menselijke), en Pep Guardiola (de geniale gedachtegangen). De stem van Pep neemt vaak de bovenhand. Verdere uitleg daarbij is niet nodig.
Guardiola is misschien nog het beroemdst door zijn doodeerlijke interviews. De zin “Ik ben een mislukkeling in de Champions League, dus er is niets om je zorgen over te maken” ging heel de wereld rond door het onbedoelde shockeffect. Guardiola, mislukkeling? Die twee woorden naast elkaar vallen te interpreteren als een uiting van oneindige teleurstelling, maar dit zei hij na een overrompelende 7-0-overwinning tegen Leipzig. In feite gebruikte Guardiola dezelfde ironie als bij een andere uitspraak van twee maanden eerder: “Ik ben een genie.”
Enkel met de stem van Guardiola geloof ik dat voetbal rond absolute natuurwetten draait die beslissen of je een wedstrijd wint of verliest. Een nederlaag is niets dat zomaar gebeurt, het is een gevolg van een reeks beslissingen die vechten tegen dat systeem. Voor de wedstrijd tegen Bayern München gaf hij toe dat hij de fouten van de verloren Champions League-finale in 2021 bleef overdenken. Daarom denkt Guardiola in termen als genie en mislukkeling. Hij is het genie dat met 3-0 van Bayern kan winnen en de mislukkeling die de trofee opnieuw kan mislopen.
Mijn ironiserende rotkop begreep die absolute tweedeling tussen succes en falen lang niet. Volgens mij zat er veel grijs tussen die twee uitkomsten. Maar Guardiola’s obsessie begrijp ik des te meer sinds ik zelf tussen de lijnen stond van een wedstrijdje zaalvoetbal met een groep tieners. In mijn aanwijzen en begeesteren kwam mijn innerlijke Guardiola naar boven. Een jongen in mijn team stond linksvoor te zweven, alsof hij vastzat in een vierkant, roepend voor de bal die hij in een kruising zou dribbelen. Ik nam hem bij de schouder en vertelde dat voetbal niet rond vierkanten draait en dat hij moet verbinden met ruimtes en andere spelers. Hij draaide met z’n ogen, liep een keer terug om mee te verdedigen en verkaste terug naar zijn vierkant. De anderen pikten wel mijn passie op en we scoorden twee prachtig uitgespeelde doelpunten, waardoor de score op 2-6 eindigde. Met de stem van Guardiola verloren we misschien nog steeds, maar het bracht ons dichter bij de overwinning.
Column, Duitsland, Engeland, FC Bayern München, Manchester City
De stem van Pep
