Afgelopen zaterdag was het tien jaar geleden dat Cameron McGeehan als aanvoerder van de U18 van Norwich City de FA Youth Cup in de lucht mocht steken. Het was een eerste mijlpaal in de carrière van de inmiddels 28-jarige middenvelder, wiens contract bij KV Oostende binnen een dikke maand afloopt. Wij blikken terug op twaalf belangrijke momenten uit zijn carrière.

[1] 13 mei 2013: FA Youth Cup-winst met Norwich City
Toen op 28 april van dit jaar de honderdjarige herdenking van de opening van het originele Wembleystadion werd gevierd, zullen her en der foto’s zijn verschenen van legendarische aanvoerders die er een gewonnen FA Cup omhoog staken. Cameron McGeehan die op 13 mei 2013 de FA Youth Cup in de lucht stak op Stamford Bridge zal niet per se een beeld zijn dat in Zuidwest-Londen in het groot aan de muur zal hangen. Of het moest zijn dat The Blues willen aantonen dat hun jeugdspelers ook elders succes kunnen boeken.

McGeehan, geboren in Kingston upon Thames, droeg bij de jeugd zes jaar het shirt van Chelsea FC, dat hem in 2005 wegplukte bij Fulham FC. In 2011 maakte de zestienjarige McGeehan de overstap naar Norwich City, waarmee hij zich in 2013 plaatste voor de finale van de FA Youth Cup. Op 29 april 2013 maakte McGeehan het verschil door in de 90e minuut vanop de strafschopstip de 1-0 te scoren. Ook in de terugwedstrijd twee weken later stond McGeehan aan het kanon, en ook ditmaal vanop de strafschopstip. Norwich City won met 2-3, waarop McGeehan als aanvoerder de beker in ontvangst mocht nemen. Naast tweevoudig doelpuntenmaker Jérémie Boga (tegenwoordig bij Atalanta Bergamo) stonden onder andere Ruben Loftus-Cheek en Andreas Christensen aan de aftrap bij Chelsea. Bij een 1-2-voorsprong voor Norwich viel ene Charly Musonda Jr. in…

[2] 5 april 2014: nakende titel in National League met Luton Town
Nog voor McGeehan zijn officiële debuut in het eerste elftal van Norwich had gemaakt, leenden The Canaries hem in januari 2014 uit aan Luton Town, toen actief op het vijfde niveau in het Engelse voetbal. The Hatters waren op 1 januari 2014 naar de leiding geklommen na een 2-1-zege tegen Barnet FC en zouden die koppositie nooit meer afgeven. McGeehan debuteerde op 25 januari 2014 tegen Nuneaton Town en groeide meteen uit tot een vaste waarde.

Op 5 april 2014 opende McGeehan zijn doelpuntenrekening voor Luton Town: in de 1-0-zege tegen Aldershot Town scoorde hij het enige doelpunt van de wedstrijd. The Hatters konden de titel zo haast ruiken. En inderdaad: na de 2-0-zege van titelconcurrent Cambridge United bij Kidderminster Harriers was Luton Town officieel kampioen van de Nations League. Zijn officiële debuut bij Norwich City moest hij nog maken, maar McGeehan had voortaan toch al iets op zijn palmares staan.

[3] 23 januari 2015: replay afgedwongen tegen Manchester United
In januari 2015 werd McGeehan door Norwich City voor een maand uitgeleend aan… Cambridge United, de club waarmee Luton Town in het seizoen 2013/14 had gevochten om de titel in de Nations League. McGeehan mocht die maand in de League Two doorbrengen, want Cambridge had zich via de play-offs eveneens verzekerd van een plaatsje in de League Two.

McGeehan nam een vliegende start in de League Two: op 17 januari 2015 debuteerde hij met twee goals in de 4-0-zege tegen Newport County. Zeven dagen later zorgde de middenvelder mee door een stunt door Manchester United op een 0-0-gelijkspel te houden in de vierde ronde van de FA Cup. Ángel Di María, Robin van Persie, David De Gea, Daley Blind, Marouane Fellaini, Adnan Januzaj, Michael Carrick, Radamel Falcao… allemaal beten ze hun tanden stuk op McGeehan en co. Op 3 februari 2015 klaarde Manchester United de klus dan maar in eigen huis: het werd 3-0 op Old Trafford.

Vier dagen na de 3-0-nederlaag op Old Traford maakte McGeehan vroegtijdig een einde aan zijn passage bij Cambridge United. In zijn tweede competitiewedstrijd scoorde hij een derde goal voor de club uit de universiteitsstad, dat niet onbelangrijk was gezien het eindresultaat (1-1 tegen Dagenham & Redbridge FC). Ook in de 3-2-nederlaag tegen… Luton Town speelde hij 90 minuten en was hij goed voor een assist, maar dan was er de competitiewedstrijd tegen Wycombe Wanderers. McGeehan pakte na 55 minuten rechtstreeks rood, nauwelijks een paar minuten nadat de bezoekers het enige doelpunt van de wedstrijd hadden gescoord. Door zijn schorsing was dit meteen het einde van zijn passage bij Cambridge United.

[4] 6 april 2015: doelpuntenheld voor oude liefde Luton Town tegen Tranmere Rovers
Kort na afloop van zijn uitleenbeurt aan Cambridge United leende Norwich City hem opnieuw uit aan Luton Town. Trainer John Still sloot hem snel weer in de armen. Deze keer kon McGeehan wel niet zo veel winstpremies opstrijken als tijdens zijn vorige passage: Luton Town stond weliswaar vierde bij zijn komst, maar kende een terugval: tussen 3 maart en 3 april 2015 verloor de club zeven keer op rij in de competitie. Onnodig te zeggen dat het feest was toen McGeehan op 6 april 2015 het enige doelpunt van de wedstrijd scoorde op bezoek bij Tranmere Rovers.

The Hatters pakten na die 0-1-zege bij Tranmere Rovers nog 7 op 15 in de competitie. De club eindigde achtste, ruim boven Cambridge United maar wel drie punten onder de zevende plaats die recht zou gegeven hebben op een plaatsje in de eindronde. McGeehan kreeg in het seizoen daarop een nieuwe kans om een gooi te doen naar promotie naar de League One, want in juni 2015 liet Norwich City hem definitief vertrekken naar Luton Town.

[5] 2 januari 2017: beenblessure in Portsmouth luidt het einde bij Luton Town in
McGeehan liet zich in zijn eerste volwaardige seizoen als Luton Town-speler meteen gelden. Zowel onder John Still als onder diens opvolger Nathan Jones was hij een vaste waarde op het middenveld van The Hatters. De club uit Luton, een stad die in het verleden bekend stond om zijn hoedenindustrie, maakte dat seizoen nooit aanspraak op een play-offticket en eindigde uiteindelijk elfde. Dat zal alvast niet aan McGeehan gelegen hebben: de middenvelder scoorde twaalf keer in de competitie, één keer in de League Cup en één keer in de EFL Trophy. Enkel aanvaller Jack Marriott scoorde dat seizoen meer voor Luton Town.

In het seizoen 2016/17 slaagde Luton Town er wél in om zich te plaatsen voor de promotie-playoffs. Daarin konden ze niet rekenen op McGeehan, want de Noord-Ier brak op 2 januari 2017 zijn been tijdens de competitiewedstrijd tegen Portsmouth FC – en kreeg daar gek genoeg een gele kaart voor. McGeehan zal op dat moment niet geweten hebben dat hij op Fratton Park voor het laatst het veld verliet als speler van Luton Town. McGeehan droeg 106 keer het shirt van de club en was daarin goed voor 31 goals, waarvan tien in het seizoen 2016/17. Dat seizoen leverde trouwens geen promotie naar de League One op, want in de play-offs gingen The Hatters onderuit tegen Blackpool FC.

[6] 23 september 2017: Championship-debuut in het shirt van Barnsley FC
McGeehan zorgde dan maar zélf voor zijn promotie. In juni 2017 ondertekende hij een driejarig contract bij tweedeklasser Barnsley FC, dat later dat jaar in handen zou komen van de Pacific Media Group. Vanwege zijn blessure kon hij pas op 12 september 2017 zijn officiële debuut maken voor zijn nieuwe club. Elf dagen later was het dan tijd voor zijn debuut in de Championship. In de 2-1-nederlaag tegen Wolverhampton Wanderers, toen ook al met Nuno Espírito Santo aan het roer, liet trainer Paul Heckingbottom hem in de 82e minuut invallen. Iké Ugbo, de latere spits van Cercle Brugge en KRC Genk, kwam samen met hem het veld op.

[7] 12 mei 2018: op een zucht van promotie naar de Championship met Scunthorpe United
De transfer van McGeehan naar Barnsley groeide niet meteen uit tot een groot succes: tussen 30 september en 31 oktober 2017 stond hij vijf keer op rij in de basis, daarna volgde in het kalenderjaar 2017 nog maar één basisplaats. In januari 2018 volgde een uitleenbeurt aan derdeklasser Scunthorpe United. De bedoeling was om meer speeltijd te vergaren bij The Iron, maar in dertien officiële wedstrijden was McGeehan er slechts drie keer basisspeler. Toch zal er op het einde van het seizoen wat opwinding geweest zijn voor de Noord-Ier, want de ploeg van onze landgenoten Funso Ojo en Marnick Vermijl plaatste zich dankzij zijn vijfde plaats voor de promotie-playoffs.

In de halve finale moest Scunthorpe United voorbij Rotherham United zien te geraken. In de heenwedstrijd werd het 2-2 in Scunthorpe, met dank aan een doelpunt van invaller Cameron McGeehan in de 88e minuut. In Rotherham gingen McGeehan en co echter met 2-0 de boot in, waardoor de Noord-Ier met lege handen terugkeerde naar Barnsley FC.

[8] 13 oktober 2018: geherlanceerd bij Barnsley na goal tegen… Luton Town
McGeehan slaagde er niet in om zijn cv te spekken met een promotie met Scunthorpe United, maar door zijn uitleenbeurt slaagde hij er wel in om (deels) deels uit de spotlights te gaan staan bij de degradatie van Barnsley FC. Jawel, toen de Noord-Ier in de zomer van 2018 weer aan de poorten van het Oakwell Stadium aanklopte, trof hij een derdeklasser aan. Dat betekende niet dat McGeehan moeiteloos weer kon instromen. Integendeel: toen de kalender overging van september naar oktober 2018, had de Noord-Ier nog maar één basisplaats en zes invalbeurten vergaard in de competitie. En een basisplaats in de League Cup-wedstrijd tegen Blackpool FC, de ploeg die zijn Luton Town destijds een peer had gestoofd in de promotie-playoffs.

Van Luton Town gesproken: de confrontatie met zijn ex-club op 13 oktober 2018 zorgde voor een ommekeer in zijn passage bij Barnsley FC. McGeehan mocht die dag voor het eerst dat seizoen een volledige wedstrijd spelen voor The Tykes. In de 26e minuut scoorde hij de 2-0, wat uiteindelijk een belangrijk doelpunt zou blijken gezien de 3-2-eindscore. McGeehan ontbrak daarna nog nauwelijks in de ploeg en mocht op het einde van het seizoen de promotie naar de Championship vieren. De club eindigde tweede, op drie punten van kampioen… Luton Town.

[9] 18 februari 2020: kwalificatie voor de EFL Trophy-finale met Portsmouth FC
Een volledig seizoen met Barnsley FC in de Championship, het leek McGeehan precies niet gegund. Een compleet seizoen werd het door de coronapandemie niet meer, maar McGeehan beleefde best nog wel wat mooie momenten op Fratton Park – de plek waar hij ooit geel kreeg omdat hij zijn been had gebroken. Zo plaatste Portsmouth zich dat seizoen voor de finale van de EFL Trophy, een bekertoernooi voor ploegen uit de League One en League Two. In de kwartfinale scoorde McGeehan het winnende doelpunt in de 2-1-zege tegen zijn ex-club Scunthorpe United, in de halve finale scoorde hij in de blessuretijd de 2-2 tegen Exeter City. Nog later in de blessuretijd kopte John Marquis de 3-2 binnen, waardoor de voormalige eersteklasseclub naar Wembley mocht.

De finale werd zonder McGeehan gespeeld, want die vond vanwege de coronapandemie pas plaats op 13 maart… 2021. McGeehan zat toen al in België, net als zijn toenmalige Portsmouth-ploegmaat Christian Burgess, die in 2020 neerstreek bij tweedeklasser Union Sint-Gillis.

[10] 19 februari 2022: kapitein tijdens 1-0-zege tegen Standard Luik
In augustus 2020 stak McGeehan het Kanaal over voor zijn eerste voetbalavontuur op het vasteland. Hij ondertekende een driejarig contract bij de Belgische eersteklasser KV Oostende, die na het rampseizoen 2019/20 onder de vlag van de Pacific Media Group – dezelfde als die van Barnsley – ging varen. Eerder had ook Toby Sibbick al de overstap gemaakt van Barnsley naar KV Oostende, zij het dan wel op huurbasis. Een andere kersverse KVO-man die McGeehan nog kende van in Engeland: manager Gauthier Ganaye.

KV Oostende was niet de eerste kustclub van McGeehan– zie Portsmouth. De Noord-Ier had dus kunnen weten dat het daar soms op en neer kan gaan, zoals de golven. Kåre Ingebrigtsen sprokkelde in het seizoen 2019/20 veel te weinig punten en werd in december 2019 weggekocht door APOEL Nicosia, crisismanager Dennis van Wijk kon niet voor een spectaculaire ommekeer zorgen, Adnan Čustović kon door de coronapandemie slechts één wedstrijd coachen.

Enter Alexander Blessin, een voormalige jeugdcoach van RB Leipzig. Wie herinnert zich nog dat de Duitser aan zijn passage bij KV Oostende begon met twee competitienederlagen? Met 2 op 12 zelfs, als we de draws tegen STVV en Anderlecht meetellen. Maar kijk: na een paar maanden flirtte een fris spelend KV Oostende met de top acht. McGeehan speelde dat seizoen nog niet alles mee – Kévin Vandendriessche liep toen nog rond op het Oostendse middenveld –, maar de Noord-Ier viel wel op met zijn data. En laat dat nu net al een paar jaar een van de stokpaardjes van de kustclub zijn.

McGeehan ontbrak al even met een blessure toen KV Oostende in mei 2021 naast een Europees ticket greep in de Europe play-offs, ondanks een mooie vijfde plaats in de reguliere competitie. In de zomer scoorde hij in een oefenwedstrijd tegen VV Koekelare, maar opeens was de Noord-Ier weer enkele maanden out. Ook de heenronde van het seizoen 2021/22 ging dus noodgedwongen aan hem voorbij – verdomde enkel. Pas op Boxing Day maakte McGeehan zijn comeback in de 0-4-nederlaag tegen KRC Genk. Net op tijd voor de afscheidswedstrijd van Alexander Blessin, die kort erna naar Genoa CFC zou overstappen.

Bij afwezigheid van Brecht Capon droeg onder interimtrainer Markus Pflanz de aanvoerdersband bij KV Oostende. McGeehan bleef ook na de terugkeer van Capon kapitein, en was dat dus ook tijdens de 1-0-zege tegen Standard Luik op de 28e speeldag – toen opvolger Yves Vanderhaeghe al was geïnstalleerd. Niet dat een zege tegen Standard editie 2021/22 op zich zo memorabel was, want de Rouches beleefden allesbehalve een goed seizoen. Maar ook aan de kust was het een gijsgrauwe voetbaljaargang. Een zege tegen een G5-ploeg doet dan altijd deugd, zeker als je er haasje-over door kan doen in het klassement…

[11] 23 maart 2023: interlanddebuut voor Noord-Ierland tegen San Marino
McGeehan werd aanvankelijk een Engelsman genoemd in de Belgische pers. Dat klopt ook: McGeehan is geboren in Kingston upon Thames en heeft de Engelse nationaliteit, net als de in Kingston upon Thames geboren Engelse internationals Luke Shaw en Declan Rice. Het voorbeeld van Rice is trouwens illustratief: de huidige speler van West Ham United, die net als McGeehan een deel van zijn jeugdopleiding genoot bij Chelsea, droeg in het verleden ook de kleuren van Ierland, het land van zijn grootouders.

McGeehan heeft net als Rice roots die elders in het Verenigd Koninkrijk liggen. “De grootouders langs m’n vaders kant zijn Noord-Iers, verhuisden naar de Ierse Republiek en dan naar Schotland. Daar is mijn vader geboren, die zowel de Ierse als Schotse nationaliteit heeft. Mijn mama is dan weer een echte Pompey Girl uit Portsmouth. Ik kan dus voor heel wat nationale ploegen spelen”, legde McGeehan in oktober 2020 uit in de Krant van West-Vlaanderen. Met als interessante uitsmijter: “Maar ach, ik heb momenteel geen interesse om voor Noord-Ierland uit te komen”. Noot: McGeehan kreeg in 2018 al eens een oproepingsbrief voor The Green and White Army.

Op 23 maart 2023 was het dan toch zover. McGeehan, die in het verleden altijd was uitgekomen voor de jeugdelftallen van Noord-Ierland, maakte in het Olympisch Stadion van San Marino zijn interlanddebuut voor… Noord-Ierland. In de 67e minuut liet bondscoach Michael O’Neill hem bij een 0-2-voorsprong invallen tegen de dwergstaat. Dat werd meteen ook de eindstand, waardoor de Noord-Ieren een prima start – nu ja – namen in hun kwalificatiegroep richting Euro 2024.

[12] 23 april 2023: afscheid in schoonheid (?) bij KV Oostende in de Ghelamco Arena
KV Oostende sloot het seizoen 2021/22 af op een teleurstellende twaalfde plaats. Dat was evenwel klein bier in vergelijking met de zestiende plaats in het seizoen daarop. In een seizoen met drie zakkers stond dat helaas voor de Oostendenaren gelijk aan een degradatie uit de Jupiler Pro League.

Het was niet met kapitein McGeehan dat de Oostendse sloep zinkte: dat seizoen was het Anton Tanghe die in het merendeel van de wedstrijden de aanvoerdersband droeg. McGeehan speelde nochtans mee in 21 van de 34 wedstrijden. De Noord-Ier koos zijn wedstrijden wel uit om te scoren. In de 3-1-zege tegen KV Kortrijk, die de supportersprotesten bij KV Kortrijk deden ontketenen, scoorde hij tweemaal. McGeehan stond ook aan het kanon tijdens de 3-0-zege tegen Club Brugge, die het bootje van Club-trainer Scott Parker definitief deed kapseizen.

KV Oostende kapseisde dat seizoen, zoals hierboven gezegd, samen met RFC Seraing en Zulte Waregem. Bij gebrek aan exploten als tegen KV Kortrijk en Club Brugge. Het dient wel gezegd dat KV Oostende met een klinkende zege (tijdelijk) afscheid nam van de Jupiler Pro League. Bij aanvang van de slotspeeldag kenden de West-Vlamingen hun lot al, maar dat hield niet tegen dat ze op bezoek bij KAA Gent, dat bij een zege zeker was van een ticket voor de Champions play-offs, nog eens een laatste keer alles gaven. Het werd 1-2 voor Oostende, waardoor de Buffalo’s uiteindelijk nog naast hun plekje in de top vier grepen. Oostende nam met opgeheven hoofd afscheid van de hoogste divisie, en ook voor eindecontractspelers als McGeehan was het een gedroomd (?) afscheid.

Advertentie