Op de grens tussen de provincies Utrecht en Gelderland ligt aan de Verlengde Sportlaan nummer 2 te Veenendaal het prachtige Sportpark Panhuis. Midden in de stad, maar op een of andere manier toch ook midden in de natuur. Het park doet niet onder voor de thuishavens van menig Jupiler Leagueclub, en dat is niet alleen in materiële zin. Bij aankomst word je vriendelijk verwelkomd door onder andere de vele vrijwilligers die de club kent. Van beveiliging tot barpersoneel, van catering tot verzorging, in elke tak van de GVVV-boom zijn veel werknemers te vinden die enkel werken uit liefde voor de club en hier geen vergoeding voor hoeven. Het is een prachtige club waar ook supporters van iedere tegenstander zich gegarandeerd op hun gemak kunnen voelen. Ik beschrijf mijn dag als neutrale toeschouwer bij de club en probeer uit te leggen wat deze club nou zo mooi maakt.

Gelders Veenendaalse Voetbal Vereniging
Laten we beginnen met een aantal feitjes over GVVV. In 1959 promoveerde de club naar de 3de- en het jaar daarop meteen naar de 2de klasse. In 1996 werd pas de overstap naar de Hoofdklasse gemaakt. Vanaf 2011 belandde de club in de Topklasse en sinds dit jaar spelen ze weer in de Tweede Divisie. Het eerste elftal staat op het moment onder leiding van Feyenoordlegende John de Wolf. De selectie telt 24 spelers met een gemiddelde leeftijd van 27,3 jaar. Ze hebben daarmee de gemiddeld oudste selectie van de competitie. Bij het Fair Play Klassement staat de club momenteel op de 16de plaats, nog voor Koninklijke HFC Haarlem en Kozakken Boys. Statistisch gezien kan er dus geconstateerd worden dat de ploeg nogal hard speelt. De doelpunten komen dit seizoen vooral van middenvelder Robin Mulder en spits Frank Tervoert.

4 maart 2017
In de wedstrijd tegen Kozakken Boys op 4 maart 2017 ben ik uitgenodigd om een middagje mee te gaan naar Veenendaal en hopelijk te gaan genieten van het spel van GVVV. De kennis en tevens oud-GVVV-speler die mij had uitgenodigd wordt bij aankomst als een soort van legende ontvangen. Het personeel begroet hem enthousiast en ook een aantal mede-supporters willen de aankomende wedstrijd alvast met hem doornemen. De kantine stroomt ondertussen langzaamaan vol en ook het tempo van de muziek begint toe te nemen. De barman kan zijn handen geen seconde rust geven. Het ene na het andere biertje wordt besteld en de rij lijkt maar niet te krimpen, maar toch verdwijnt de glimlach bij de beste man niet.

img-20170304-wa0011

GVVV – Kozakken Boys
Bij GVVV staat onder andere voormalig NEC-speler Cayfano Latupeirissa in de basis. Na een kort avontuur in de Nederlandse amateurvoetbalkelder werd hij afgelopen zomer overgenomen van JVC Cuijk. Jamarro Diks, de oudere broer van Vitessespeler Kevin Diks, die na een avontuur bij AS Trencin in Slowakije in de wintertransferperiode werd gehaald, begint op de bank. De ploeg begon de wedstrijd slecht en dat was ook op de tribune goed te horen. Achter me hoor ik een aantal mannen met een stuk meer levenservaring dan ik, om het maar netjes te zeggen, discussiëren over de gebeurtenissen in de wedstrijd. Een aantal van hen zijn vanuit Werkendam meegekomen om de uitspelende club te supporten, een aantal zijn diehard GVVV-supporters. Het spel van beide partijen is niet om over naar huis te appen, iets wat tegenwoordig toch vaker gebeurt dan het schrijven. De mannen tonen hun frustratie en de discussie begint uit te lopen naar een ouderwets “bekgevecht”. “Jullie spelen altijd als een stel houthakkers die iedereen geblesseerd willen schoppen”, “Nee, jullie spelen hoogstaand voetbal”. Zo klinkt het vanuit de echo’s van het tribuneplafond. Na een slecht begin weet GVVV uiteindelijk een 2-1-winst op het scorebord te zetten, volgens trainer John de Wolf “een gestolen overwinning, voor het eerst dit seizoen”. Ook Jamarro Diks heeft nog een aantal minuten mogen maken, waarin hij onder andere een heerlijke panna gaf. De groepen eerder besproken mannen schudden elkaar met gefronste wenkbrauwen de hand en scheiden hun wegen. De een verlaat het park zo snel mogelijk, de ander loopt nog een rondje langs de bar en praat de wedstrijd nog even na.

Na de wedstrijd
De thuissupporters kunnen hun geluk niet op. De club staat namelijk, mede dankzij de nederlagen van de concurrenten, na de wedstrijd op de 2de plaats. De achterstand op koploper Jong AZ bedraagt dan alsnog wel 16 punten, maar toch. Volgens velen is het ook helemaal niet goed om kampioen te worden en te promoveren naar de Jupiler League, aangezien de club daar helemaal geen geld voor heeft. In de praktijk zagen we het eerder al misgaan met het Groesbeekse Achilles ’29, dat na de promotie financieel bergafwaarts ging en momenteel op de rand van de afgrond zit. De supporters vinden het wel prima zo: leuk voetbal, goed sfeertje, weinig druk.

Ik geef ze daar persoonlijk groot gelijk in. De club is prachtig zoals zij is en verandering is nergens voor nodig. Het is prachtig om te zien hoe gepassioneerd de medewerkers van de club zijn. Prachtig om te zien hoe ook de bomen achter het doel hun best doen over de netten heen mee te gluren op de wedstrijd. Prachtig om te zien hoe iedere supporter verschilt van de ander en iedereen op zijn eigen manier geaccepteerd wordt. Het is prachtig om te zien dat de club zeer goed verzorgd wordt en prachtig om te zien hoe de letters GVVV vol trots achter het publiek op de tribune geschreven staan.

Advertentie