Terugblik: Zulte Waregem twee minuten kampioen

Christophe Naessens blikt in een gastartikel terug op het beste seizoen in de geschiedenis van Zulte Waregem. 

HET SEIZOEN 12/13

Dit seizoen staat bekend als het beste seizoen van SV Zulte Waregem ooit. Heel het jaar lang behielden zij een plaats in de top 3 van het klassement. In uitwedstrijden was de ploeg zo goed als onklopbaar en verloor ze buitenshuis slechts 2 op 20 keer. Anderlecht, Club Brugge, Racing Genk, Standard, KAA Gent: allemaal moesten ze eraan geloven, Francky Dury en zijn mannen pakten ze één voor één. En dat met een basisploeg met een enorm percentage aan Belgische spelers en jongeren onder de 21 jaar. Op 19 mei 2013 werd de laatste speeldag van POI afgewerkt. Essevee moest winnen op het veld van Anderlecht om de kampioenstitel mee naar Waregem te nemen. Jens Naessens maakte in de tweede helft Essevee virtueel kampioen met een rake kopbal, maar twee minuten later viel een afgeweken vrije trap van paars-wit binnen. Zo eindigde SV Zulte Waregem op een oververdiende tweede plaats met een bijhorend ticket tot de Champions League-voorrondes. Heel België stond versteld van deze prestatie. Dit is het verhaal van hoe een kleine provincieclub met een budget van 8 miljoen euro de Jupiler Pro League op zijn kop zette.

DE TERUGKEER VAN DURY

De basis van het seizoen werd gelegd in de winter van 2012. Man van weleer Francky Dury werd bij de voetbalbond weggekocht om de falende Darije Kalezić te vervangen. Daarbij werden ook oud-spelers Mbaye Leye en Franck Berrier, beiden bankzitters bij Standard de Liège, teruggehaald. Samen zorgden zij voor de relatief makkelijke redding en werd er weer goed gevoetbald aan de Gaverbeek. Zodra het degradatiegevaar vermeden was, trad er decompressie op bij allen en strandde de club op een tweede plaats in POII. Dury’s terugkeer was volgens hem “een keuze van het hart”. Het is híj die SV Zulte Waregem vanuit derde klasse groot had gemaakt en vond dat de club “zijn identiteit verloren was”. Hijzelf was intussen “getransformeerd van een trainer naar een coach”. Op de eerste training van het seizoen, die opengesteld was voor supporters, beloofde Dury II hen “Zulte Waregem terug op de voetbalkaart te zetten”. Het behalen van POI moest de ambitie zijn. Een grote kuis in de spelerskern drong zich dan ook op. Habib Habibou kreeg een nieuwe kans, maar moeilijke jongens als Moussa Maazou, Teddy Chevalier en Guiseppe Rossini moesten de club verlaten. Ook Miguel Dachelet, Thomas Matton, David Vandenbroeck en co werden bedankt voor bewezen diensten.

JONGE, BELGISCHE TALENTEN

Voor inkomende transfers was het een enorme troef dat Dury een halfjaar beloftecoach en jeugdverantwoordelijke bij de Belgische voetbalbond was geweest. Vier jonge Belgen werden van de topclubs gehuurd: Jimmy De Jonghe en Pietro Perdichizzi van Club Brugge en Bruno Godeau en Bryan Verboom van RSC Anderlecht. Het zijn vooral deze laatste twee die dit seizoen zouden uitgroeien tot basisspelers en uiteindelijk definitief zouden worden overgenomen. Junior Malanda, kapitein van de Belgische U19, werd als vervanger van Davy De fauw op de rechtsachter aangetrokken van Lille OSC. Ten slotte kwam het grootste talent voor iedereen uit de lucht gevallen: Patrick Decuyper, manager van de club, kwam in de zomer op de Olympische Spelen in Londen in contact met John Bico, makelaar van Eden Hazard. Die laatste was op dat moment net voor 40 miljoen euro van Lille naar Chelsea getransfereerd. Zijn jongere broer Thorgan, spelend bij Lens, was samen met hem aangetrokken, maar zou wellicht het niveau niet halen. Zo kwam het dat een kleine club als Zulte Waregem in september opeens een speler van Chelsea FC in zijn rangen had.

EERHERSTEL

In de voorbereiding werden op één na alle matchen, alsook de galamatch tegen de Spaanse eersteklasser Rayo Vallecano, gewonnen. In Valenciennes werd een 2-0 opgehaald. Essevee startte dus met veel vertrouwen aan de nieuwe competitie. Deze werd geopend op Sclessin, tegen het vernieuwde Standard. Het waren niemand minder dan de oudgedienden Berrier en Leye die met wraakgevoelens Essevee de eerste drie punten opleverden met respectievelijk een goal en een assist. Ook de eerstvolgende thuismatch stond in het teken van revanche. Dury en co verpletterden ex-werkgever KAA Gent met een 3-1-overwinning. Met 6 op 6 stond Zulte Waregem meteen bovenin. Na een gelijkspel in Beerschot en een stevige 2-0-overwinning in de derby tegen de buren van Kortrijk was de ploeg klaar voor de confrontatie met Racing Genk. In de eerste helft werd er heerlijk gevoetbald, waarbij Leye een enorm kopkans miste na een lekkere buitenkant-voet-voorzet van Hernán Hinostroza. Maar Genk scoorde in de tweede helft tweemaal in twee minuten. Dury was ontgoocheld: hij had gehoopt dat zijn team reeds verder stond. Dit was trouwens de laatste match van Brian Hamalainen: de Deen werd kort nadien overgenomen door Genk. De ontgoocheling van die match was duidelijk blijven hangen, want een week daarop werd er thuis met een beschamende 2-4 van RAEC Mons verloren. Maar na een late overwinning op OHL, de eerste match van Hazard, kreeg de ploeg echter een nieuwe kans zich te bewijzen in de zonovergoten thuismatch tegen landskampioen RSC Anderlecht. Aleksandar Trajkovski, de Macedoniër van één miljoen, opende de score na een schitterende combinatie en dito kopbal, maar Essevee delfde het onderspit tegen de torens van Anderlecht in de vorm van Dieumerci Mbokani en Tom De Sutter. Zo stond Essevee op een zesde plaats in het klassement.

GÉNÉRAL BERRIER

Verloren zoon Habibou, vaak sukkelend met blessures, raakte speelklaar voor de match op Lierse. Hij speelde opnieuw, en hoe! Met drie goals in Lier scoorde hij een week daarna weer tweemaal in de thuismatch tegen Cercle Brugge, die met 3-1 werd gewonnen. De Brugse tegengoal kwam van de voet van Eiður Guðjohnson, de voetballegende die hiermee in zijn éérste seconde op de Belgische velden meteen scoorde op strafschop. Kenmerkend voor de reeds behaalde overwinningen is het feit dat Essevee steeds vroeg de score opende. Hierdoor kwam het kenmerk ‘de omschakeling’ goed tot zijn recht, met veel punten tot gevolg. Na 10 speeldagen stond de ploeg dan ook op de tweede plaats. Doch volgde er al snel een domper: thuis werd er tegen Sporting Lokeren, een stugge ploeg waar Essevee het altijd lastig mee heeft, met 0-3 verloren. Deze keer bleef de nederlaag gelukkig niet hangen en werd de uitmatch op Waasland-Beveren opnieuw gewonnen, na twee knappe goals van spelmaker Franck Berrier. Hij is dé man van de heenronde. Berrier wordt dan wel de ‘koning der assists’ genoemd, op dit moment heeft hij reeds 9 doelpunten op zijn teller staan. Dit werden er op het einde van het seizoen 14, in combinatie met 10 assists. Dit maakt hem met voorsprong de meest bepalende speler van het seizoen. De wedstrijd in Beveren was ook de eerste match van Bryan Verboom op de linksachter, nadat Niels Vandenbroucke en Jimmy De Jonghe hun kans hadden gekregen. Een minpunt is dat Habibou zich opnieuw blesseert aan de hamstrings. Hij zou niet meer in de basis staan dit seizoen.

DE NIEUWE HAZARD

Een week later ontvangt Essevee in eigen huis Sporting Charleroi. De eerste helft is één van de allerbeste van het seizoen: Charleroi wordt volledig uit het verband gespeeld, met een 3-0-ruststand tot gevolg. Hazard en Verboom scoren hun eerste goals. Die laatste scoorde op assist van De fauw, waardoor de linksachter scoorde op assist van de rechtsachter, iets wat je volgens Dury “eerder verwacht van FC Barcelona”. Die andere goalscorer, Thorgan Hazard, kwam in de zomer toe als vooral de ‘broer van’. Zijn uitdaging dit seizoen is om “zijn eigen identiteit te ontwikkelen, om bekend te staan als Thorgan Hazard”. De zangkoren uit vak X na de overwinning tegen Charleroi waren duidelijk: “Leekens, Leekens, de boeren zijn op komst!”. Georges Leekens had na het mislopen van het EK afgelopen zomer zijn job als bondscoach omgewisseld met het trainerschap van Club Brugge. Dit nieuws sloeg in als een bom in het hele land. Na een goede seizoenstart kwam Brugge evenwel niet meer aan winnen toe: Leekens zijn positie stond wankel. Op 4 november stond de match in Jan Breydel op het programma. Na goed doorzetten van Jonathan Delaplace, het loopwonder die dit seizoen werkelijk alle gaten in het middenveld zou dichtlopen, kan hij de bal voor de goal brengen en Hazard tikt hard de 0-1 binnen. Dit mede doordat de lijnrechter onterecht vlagde voor buitenspel en de verdediging van Club bleef stilstaan, terwijl de arbiter liet doorspelen. Thorgan, broer van Eden, het zorgenkind van Leekens bij de Rode Duivels, zorgt voor het trainersontslag. Stiekem is heel België Zulte Waregem hier dankbaar voor.

ONVERSLAANBAAR OP VERPLAATSING

Intussen stond Zulte Waregem reeds drie weken op de koppositie van het klassement. Toch een verrassing voor vriend en vijand, na vorig jaar (bijna) voor de degradatie te hebben gespeeld. Het moge duidelijk zijn dat POI de ploeg niet meer mocht ontsnappen. Ondertussen droomden supporters al van veel meer. Er volgden evenwel drie gelijke spelen tegen Mechelen, Standard en Beerschot. Tussendoor werd er wel gewonnen op KAA Gent, de ultieme wraak voor Dury na zijn ontslag daar in 2011. Gent beleefde een rampseizoen en probeerde met alle moeite van de wereld de degradatieplaatsen te voorkomen. Ivan Lendrić, het Kroatische talent dat de voorbije zomer transfervrij werd aangetrokken, maakte die avond zijn enige goal van vermeldenswaardige betekenis. Hij scoorde nochtans erg vlot in de voorbereiding, maar in juni zou hij de club weer verlaten. Intussen bekerde Essevee ook verder, door Charleroi met strafschoppen te kloppen na een 2-2-gelijkspel in de achtste finale. Daarna stond een nieuwe derby van Zuid-West-Vlaanderen op het programma. Zulte Waregem neemt de laatste jaren de bovenhand in dit burenduel en ook deze keer moest Kortrijk eraan geloven, 1-2 met goals van Jens Naessens, een streekjongen die via de beloften in de eerste ploeg was gekomen, en Mbaye Leye, die dit seizoen zijn scorend vermogen nog niet teruggevonden heeft, maar wel enorm veel werkt voor de ploeg. Dit was de zesde uitoverwinning op rij. Uiteindelijk zou dit resulteren in een uitreeks van 32 op 36. Dit maakt Zulte Waregem één van de beste uitploegen ooit in België.

HET TALENT MALANDA

Na het uitschakelen van Charleroi moest Zulte Waregem het in de kwartfinales van de beker opnemen tegen Racing Genk. De heenwedstrijd thuis werd een afgang: 0-5. Toevallig stond er die zondag ook in de competitie de thuismatch tegen Racing op het programma. Mario Been en zijn mannen verbleven zelfs op afzondering in de buurt van Waregem. Maar het werd duidelijk dat er woensdag in de beker krachten werden gespaard en dat Dury alles op de competitie wou zetten. Essevee speelde Genk door fantastisch combinatievoetbal van het kastje naar de muur, maar toch wisten de Limburgers na een zeldzame tegenprik de score te openen via een own-goal van Godeau. Essevee maakte echter net voor de rust oververdiend gelijk via een buffelstoot van Junior Malanda. Die was dan wel als backup-rechtsachter aangetrokken, maar had op dit moment een vaste stek op het (verdedigend) middenveld. Na reeds twee keer gescoord te hebben in de voorbereiding, speelde hij zich in deze periode erg in de kijker. De 19-jarige speler koppelt techniek en beheersing aan een enorme kracht. Na de rust scoren Leye en Berrier, Khaleem Hyland mildert in de laatste minuut tot een 3-2-eindstand. Na deze match kwam het besef bij iedereen die Zulte Waregem lief heeft dat de prestatie dit seizoen een ongeziene omvang zou kunnen aannemen. Na een gelijkspel op Mons en een thuiswinst tegen OH Leuven begon de winterstop en dus een nieuwe transferperiode. Habibou scoorde zijn laatste twee goals tegen OHL. Habib, die altijd al in Engeland wou spelen, wordt verhuurd aan de Engelse tweedeklasser Leeds United. Ibrahima Conté, die onder Dury zijn beste periode kende, werd een halfjaar geleend met optie van KAA Gent. Maar hét onderwerp van deze transferperiode was Junior Malanda. De speler, die een half jaar geleden nog compleet onbekend was voor het grote publiek, stond op het lijstje van binnenlandse top- en buitenlandse subtopclubs. De meest concrete namen bleken Club Brugge, VfL Wolfsburg, Fulham en Udinese. Er circuleerde een bedrag van 5 miljoen euro, maar uiteindelijk bleef Malanda toch. Patrick Decuyper besloot dat er niet genoeg werd geboden en dat de ploeg de speler nog meer dan nodig zou hebben in het vervolg van het seizoen. Het mislopen van de toptransfer zorgde evenwel voor een (korte) dip in de prestaties van Malanda.

17 MATCHEN ONGESLAGEN

Na de winterstop werd het ritme heropgepikt met een vlotte overwinning tegen Lierse en een 0-1-overwinning in Genk in de kwartfinale van de beker, die echter reeds al lang beslecht was door de 0-5-nederlaag in november. Essevee stond nu al weken op de tweede plaats en was klaar om de koploper en regerend landskampioen RSC Anderlecht vol in de ogen te kijken. De omstandigheden zaten mee: de kern was volledig fit en het was tijden geleden dat er nog eens verloren werd. Daarbij miste Anderlecht enkele belangrijke spelers, waaronder Gouden Schoen Dieumerci Mbokani en de geschorste Milan Jovanović. Tot grote frustratie werd de match om onduidelijke redenen afgelast. Het sneeuwde wel die dag, maar het veld en wegen leken er helemaal niet onder te lijden. De confrontatie werd dus uitgesteld. Na een late uitoverwinning op Cercle Brugge volgde een gelijkspel op Lokeren met een prachtgoal van Hazard. Daarna werd thuis Waasland-Beveren makkelijk opzij gezet. Op het einde van die
match pakten Leye en Malanda met voorbedachte rade een gele kaart, zodat zij geschorst zouden zijn voor de uitmatch op Charleroi en in alle geval niet voor de uitgestelde topmatch in Anderlecht. Hun plannetje ging echter niet door: de sneeuw zorgde andermaal voor een afgelasting, de match in Charleroi werd uitgesteld. De confrontatie met de landskampioen moest dus zonder de twee sterkhouders, maar moeilijk gaat ook. Voor aftrap van de topper liet coach Dury een motivatiefilmpje zien met een mix van fragmenten uit de film ‘The Gladiator’ en ‘best of’-beelden van elke speler. “Answer on the pitch!” was de boodschap. Het werd een zenuwslopende match, waarbij het middenveld van Anderlecht werd vastgezet en Essevee er gepast kon uitkomen. Op één van die aanvallen kon Berrier, ‘le Petit Général’, de 0-1 op het bord zetten. Mede dankzij doelman Sammy Bossut werd die voorsprong geconsolideerd en won SV Zulte Waregem voor het eerst op het veld van Anderlecht. Het was na deze avond dat de ogen van publieke opinie en media opengingen en voor het eerst werd Zulte Waregem echt beschouwd als een volwaardige titelkandidaat. Essevee leeft nu echt op een wolk en trekt barstensvol vertrouwen naar Charleroi, maar speelt daar een draak van een wedstrijd. Het is dankzij Bossut, die zijn periodes van flaters achter zich gelaten heeft en bezig is aan een prima seizoen, dat het in de laatste minuut nog 0-0 staat. Bij een allerlaatste corner slaagt uitgerekend Leye, die in principe voor deze match geschorst had moeten zijn, er met een schitterende borstcontrole en daaropvolgende volley bijna in de netten te doen scheuren: 0-1. Velen omschreven deze overwinning als ‘kampioenengeluk’. De ongeslagen reeks van 17 wedstrijden kwam ten einde met een 1-2-thuisnederlaag tegen Club Brugge, waarin Guðjohnsen, in de winter van Brugse ploeg gewisseld, een flagrant buitenspeldoelpunt mocht scoren. De reguliere competitie werd in Mechelen afgesloten met een zoveelste uitoverwinning.

PLAY-OFF(S) 1

Essevee begon POI op een 2de plaats met 63 punten, wat door de halvering werd herleid naar 32:

1. RSC Anderlecht 34
2. SV Zulte Waregem 32
3. Racing Genk 28
4. Club Brugge 27
5. Sporting Lokeren 26
6. Standard de Liège 25

Samen met Anderlecht had Zulte Waregem dus een ruime voorsprong op de concurrenten: het was reeds lang duidelijk dat de titel wellicht naar één van beide clubs zou gaan. Ondanks in beide matchen te domineren qua balbezit en doelkansen, eindigden de eerste twee wedstrijden, thuis tegen Lokeren en op Racing Genk, allebei op 1-1. Hierdoor was evenwel geen man overboord: voor Zulte Waregem zijn dit traditioneel twee lastige wedstrijden. De opgelopen schade kon rechtgezet worden in een thuiswedstrijd tegen Standard. Dit was zonder scheidsrechter Jérôme Efong Nzolo gerekend, die erin slaagde twee (!) buitenspeldoelpunten van de Rouches goed te keuren: 3-4-verlies. De sfeer onder de Essevee-supporters was na afloop enorm verbitterd: er werd reeds maandenlang voordien voorspeld dat wanneer het er echt om zou gaan, de Belgische arbitrage wel ergens zijn invloed zou hebben. Met de verplaatsing naar Brugge in het vooruitzicht, leek de kans om kampioen te worden uit de vingers te glippen.

EERGIERIGE LEYE

Maar toen kwam hét moment: Mbaye Leye, en heel de ploeg samen met hem, legde in Jan Breydel de beste prestatie van het seizoen neer. In minuut 71 stond het zowaar 1-4, na een fan-tas-tische hattrick van de Senegalees. Het niveau van de doelpunten was zo weergaloos dat de Brugse supporters voor hem applaudisseerden. Leye zou deze play-offs 7 keer scoren en daarmee het seizoen als clubtopschutter afklokken met 17 doelpunten. Mede hierdoor is Leye tot op vandaag de beste doelschutter van POI. Club kwam op het einde van de wedstrijd door laks verdedigen veel te makkelijk op 3-4, waardoor in de laatste minuut de kattensprong van Sébastien Bruzzese om Maxime Lestienne van de gelijkmaker te houden van immens belang was. De tweede keeper verving sinds het begin van POI Bossut, die een paar weken last had van een ontsteking aan de rechtervoet. Het was Leye die na de match voor het eerst in de pers verkondigde: “Zulte Waregem wordt kampioen!”. Door deze monsterlijke prestatie ontving Zulte Waregem drie dagen later barstensvol vertrouwen koploper RSC Anderlecht. Essevee kwam al na een kwartier op voorsprong via een strafschop, omgezet door Leye. Wat daar op volgde was een wedstrijd op het hoogste niveau vol suspense. De ontlading die uit het Regenboogstadion losbarstte toen Malanda diep in de tweede helft de verlossende 2-0 binnenknalde… “Zo’n sfeer heb ik hier nog nooit meegemaakt”, dixit Karel D’Haene, die dit seizoen met zijn collega Steve Colpaert een fantastisch verdedigend duo vormde. Met Bossut en De fauw incasseerde de quasi volledig Nederlandstalige defensie in de reguliere competitie slechts 29 goals op 30 wedstrijden. Doordat Leye een tweede penalty miste en Mbokani van dichtbij een vrije trap binnenkopte, werd het nog even heet, maar Zulte Waregem klopte thuis dé concurrent voor de landstitel en werd daarmee eerste in het klassement. John Van den Brom, de Nederlandse coach van Anderlecht, voelde zich achteraf enorm benadeeld door de scheids en noemde hem “een vervelende man”. Het Waregems legioen trok zich daar uiteraard niets van aan en droomde vanaf die avond van het onmogelijke: kampioen van België worden. Helaas werd die droom vrij rap een nachtmerrie: er werd 1-0 verloren in Standard en Genk besloot zijn kunstje van in de beker zo goed als over te doen: 0-4-afstraffing in eigen huis. Extra pijnlijk was de publieke ruzie tussen Berrier en Leye: bij een 0-3-stand kreeg Essevee een penalty, waarbij Leye de bal opeiste. Berrier was hier niet mee gediend, aangezien Leye zijn vorige had gemist. Uit frustratie tikte hij de bal weg van de penaltystip. Gedestabiliseerd Leye trapt de strafschop vervolgens huizenhoog over en slaat hierna Berrier vol op de kaak. Achteraf reageert Mbaye: “Volgend seizoen speelt ofwel Berrier ofwel Leye voor Zulte Waregem.” Essevee viel terug naar plaats drie, want Club Brugge speelde een prima POI en had met zijn tweede plaats ook nog steeds oog op de titel.

WE PAKKEN ZE, ÉÉN VOOR ÉÉN

Een week later leek alle hoop verloren toen Essevee tijdens de rust 2-0 achterstond op het veld van Sporting Lokeren. Het sprookje lag aan diggelen, de droom leek voorbij: Anderlecht kon de kloof vergroten tot vijf punten, twee speeldagen voor het einde. Maar de strijdvaardigheid waarmee de ploeg uit de kleedkamer kwam was onvoorstelbaar: de 2-0 ruststand werd omgebogen naar een 2-3 overwinning via Malanda en twee goals van kapitein Davy De fauw, die diep in tweede helft de winning goal scoorde op vrije trap. De fauw, die samen met D’Haene en Bossut geen minuut van de reguliere competitie had gemist, was de aanjager van de ploeg en het toonbeeld van een kapitein met zijn gedrevenheid en communicatie naar ploegmaats en supporters toe. Opvallend was dat Berrier tijdens de rust uit de ploeg werd gehaald. Hazard, die het seizoen begon als pure linkerflankspeler, eiste meer en meer de rol op als spelverdeler en zoog de ballen naar zich toe. Dit ten nadele van Berrier, ondanks zijn cruciaal belang in de successen van de voorbije maanden. In combinatie met de verzuurde relatie tussen hem en Leye zou Berrier de komende wedstrijden niet meer in de basis staan. Terug springlevend werd op speeldag 9 Club Brugge, dat exact ook 43 punten had na een reeks van vier overwinningen op rij, thuis in de ogen gekeken. Door een vroege rode kaart van Óscar Duarte en bijhorende penalty, omgezet door Hazard, werd het een galamatch. Er was evenwel wat geluk mee gemoeid, want de fout was niet binnen de 16 meter. De fauw scoorde opnieuw, Leye maakte er zelfs twee. Brugge milderde met twee doelpunten van Ryan Donk, maar Club-verdediger Michael Almebäck legde net voor de tijd via own-goal, onder druk van Hazard, de eindstand vast: 5-2! Hazard kreeg in de laatste minuut zijn applauswissel en werd vervangen door… Franck Berrier. Door de overwinning was Club Brugge uitgeschakeld voor de titel. Er hing een magische sfeer in het Regenboogstadion: als Zulte Waregem op de laatste speeldag kon winnen in Anderlecht, zou het kampioen van België worden. Uit vak X weerklonk: “Francky Dury, Francky Dury, we worden kampioen!”. Dit lied zou nog jaren nadien worden gezongen na belangrijke overwinningen. De spelers stonden met microfoon in de hand te zingen en te springen voor het sfeervak. Nooit eerder creëerde een ‘Forza SV’ zoveel kippenvel doorheen het stadion. Dury kon het niet laten ook deel te nemen aan het feestgedruis en riep naar de uitzinnige spionkop “We pakken ze, één voor één!”.

EN DE KOPBAL VAN NAESSENS

Geen enkele Essevee-supporter kon die dagen in mei slapen zonder te dromen van de kampioenschapsmatch in Anderlecht. De tickets voor de verplaatsing waren in geen tijd uitverkocht en op de Markt in Waregem werd een groot scherm geïnstalleerd. In de persconferentie vooraf claimde Van den Brom dat Anderlecht en Anderlecht alleen de verdiende kampioen zou zijn: als Zulte Waregem het toch zou halen zouden ze “als het aan mij ligt de beker op de parking in ontvangst mogen nemen”. Op 19 mei 2013 was het dan zover: de ultieme finale van de Jupiler Pro League, een rechtstreeks duel tussen RSC Anderlecht en SV Zulte Waregem voor de landstitel én rechtstreekse deelname aan de poulefase van de UEFA Champions League. Anderlecht had op dat moment 48 punten, Essevee 46. Enkel bij winst werd Zulte Waregem voor het eerst kampioen van België. Doordat Brugge slechts op drie punten stond, kon Essevee ook nog derde eindigen bij verlies, indien Club thuis won van Racing Genk. Tijdens de afzondering in het Brusselse wordt opnieuw een Gladiator-compilatie aan de spelers werd getoond, deze keer met beelden van de volledige campagne. Om 14u30 werd in een zonnig Constant van den Stockstadion afgetrapt met de volgende namen op het veld:

Proto – Gillet, Kouyaté, Nuytinck, Safari – Kljestan, Biglia, Praet – Suàrez, Mbokani, Jovanović
Bossut – De fauw, D’Haene, Colpaert, Verboom – Malanda, Conté, Delaplace – Naessens, Leye, Hazard

Anderlecht probeerde de match fel te openen, maar Zulte Waregem liet zich niet afbluffen, ving de druk op en kwam steeds beter in de wedstrijd. Anderlecht geraakte niet aan kansen, terwijl Essevee vooral via Hazard enkele keren door de paars-witte afweer geraakte. Evenwel kwam Anderlecht net voor rust uit het niets aan de beste kans, waarbij Bram Nuytinck knal op de dwarslat kopte. Conté werd bij aanvang van de tweede helft vervangen door Berrier. Hierdoor kwam Essevee er voetballend nog beter uit en eiste het balbezit volledig op. In minuut 56 riep commentator Filip Joos door zijn microfoon:

“Berrier naar Hazard. Nog steeds Hazard… Afleggen voor Leye. Aan de tweede paal is veel volk… En de kopbal van Naessens! En de gooaaaal! 0 – 1 Zulte Waregem! Wat een aanval!”

Door een prima driehoekscombinatie, hét handelsmerk van Zulte Waregem dat seizoen, kon Leye op de rechterflank vrij aanleggen naar de verste paal, waar Naessens achteruitlopend doelman Proto kon verschalken met een overhoekse kopbal. De vreugde van de jonge Naessens was zo intens dat hij met shirt over het hoofd het hele veld over sprintte. Het bezoekersvak, toegeschreeuwd door kapiteins Leye en De fauw, barstte uit zijn voegen, samen met de Waregemse Markt. Met tranen in de ogen konden de Esseveesupporters het nauwelijks geloven. Het nieuws sijpelde rap door naar de andere twee POI-wedstrijden op dat moment, Club Brugge – Racing Genk en Standard – Sporting Lokeren, wat op een collectief gejuich werd onthaald. Een kleine ploeg zou, oververdiend door het voetbal van een heel seizoen, kampioen worden ten kostte van het grote instituut en recordkampioen RSC Anderlecht. Twee minuten. Twee minuten heeft het geduurd. In het enthousiasme werd een Anderlechtspeler foutief afgestopt: Lucas Biglia, aanvoerder van paars-wit, trapte de daaropvolgende vrije trap. De bal zou wellicht meters naast gevlogen zijn, maar door een wilde sprong uit de muur van Leye schampte de bal tegen de Essevee-kapitein, waardoor in een afgeweken baan de bal in doel sukkelde. In minuut 59 stond het 1-1 en was RSC Anderlecht virtueel voor de 32ste keer kampioen van België. Beide teams waren nu verlamd door de stress. Essevee eiste de bal op, maar was te onmondig om echte doelkansen af te dwingen. Anderlecht verdedigde met schrik in de ogen het gelijkspel op eigen helft. Dit niet bepaald op een onruwe manier: Kouyaté werd meer dan terecht 10 minuten voor tijd met rood van het veld gestuurd nadat hij Naessens met twee voeten vooruit had neergemaaid. Ólafur Skúlason kwam een moegestreden Malanda aflossen op het middenveld, maar het mocht niet baten: Anderlecht teerde op zijn ervaring en kroop in een defensieve stelling, waar Essevee ondanks verwoede aanvalspogingen geen antwoord meer op vond. Intussen was het ook continu opletten voor een eventuele counter, want bij verlies zou Club Brugge nog over Zulte Waregem naar de tweede plaats klimmen, wat het ticket voor de Champions League-voorrondes zou kosten. Uiteindelijk werd er niet meer gescoord. De emoties die vrijkwamen bij het eindsignaal zijn met geen woorden te beschrijven. SV Zulte Waregem kwam in het seizoen 2012-2013 één doelpunt te kort voor de landstitel.

De eindstand van POI:

1. RSC Anderlecht 49
2. SV Zulte Waregem 47
3. Club Brugge 46
4. Standard de Liège 42
5. Racing Genk 40
6. Sporting Lokeren 31

HISTORY TOGETHER

Terwijl Biglia, Van den Brom, Van Holsbeeck en co met champagne hun zoveelste titel vierden, vielen de Essevee-spelers met tranen in de ogen verslagen op de grond. Elke Essevee-speler en -supporter besefte dat dit een ‘once in a liftetime’-opportuniteit was geweest. Anderlechtvoorzitter Roger Van den Stock zou bij zijn pensioen vijf jaar later, ondanks talloze titels en Europese overwinningen, de match tegen Essevee als meest memorabel moment uit zijn carrière bestempelen. Als een doekje voor het bloeden werd het team door het Anderlechtpubliek gehuldigd met applaus, wat ook op zijn plaats was, na 23 overwinningen en 69 doelpunten in 40 competitiewedstrijden. Tijdens de busrit naar Waregem werden de spelers in de bus op de hoogte gesteld dat de Markt volledig overspoeld was met rood-groene supporters. Bij aankomst maakte de verslagenheid al snel plaats voor trots en fierheid. Het besef van wat het kleine Zulte Waregem dat seizoen gepresteerd had zorgde voor enorme gelukzaligheid die uitbundig werd gevierd op het Waregemse plein. Die namiddag was het er figuurlijk op de koppen lopen: de bus geraakte niet door de massa volk naar het podium. De spelers vonden er niets beters op dan op de aanwezige politiecombi’s te klimmen, wat voor onvergetelijke beelden zorgde. Ze hadden dan wel één doelpunt te weinig, maar in hun hart was Essevee kampioen. SV Zulte Waregem, pas opgericht in 2001, kon in zijn achtste jaar in de eerste klasse alle bestaande waarden door elkaar gooien. Zo bevestigde het zijn rol als Belgische subtopper, ‘the best of the rest’, nadat ze in hun debuutjaar in eerste meteen de beker wonnen, Europees overwinterden in hun eerste campagne en meteen deelnamen aan POI bij de eerste jaargang van de play-offs. Iedereen met een rood-groen hart was dan ook met recht en rede apetrots, daar op de Markt in midden mei, nog onwetend van een nakende stamnummersaga, maffiose John Bico, verloren bekerfinale of Gouden Schoen.

Op 19 mei 2013 was Essevee twee minuten kampioen.