Woensdag 15 augustus. Terwijl Onze-Lieve-Vrouw aan haar jaarlijkse trektocht naar de hemelpoorten begon, stond Just klaar om zich te laten omnekken door een nieuwe sjaal. Na de Antwerpse dino van vorige week, had hij deze keer zin in een jonger blaadje. Koninklijke Voetbalclub Red Star Waasland – Sportkring Beveren, ofte Waasland-Beveren voor de luilakken, was deze keer de katoenen gelukzak.

Het corpulente stamnummer 4.086 is met haar 8 pietluttige lentes een ultrafrisse verschijning in de Jupiler Pro League. Als ervaren rot in het supportersvak wist Just maar al te goed dat de jonge vereniging gebouwd werd op de fundamenten van een oude reus: FC Red Star Haasdonk, later omgedoopt tot KV Red Star Waasland. Maar het gezicht van de fusieboys straalt bovenal de geest uit van de klassieke glorie KSK Beveren, tweevoudig landskampioen en evenveelvoudig bekerwinnaar.

De voorbereiding: samen klauwen voor Mufasa

“Mo how zeg, wien is die schoane vint?” Marijke keek gebiologeerd over de schouder van haar halve trouwboek naar het computerscherm. Daarop pronkte een foto van Yannick Ferrera, met zijn 37 de jongste oefenmeester in de hoogste klasse. In 2016 won hij de Croky Cup nog met Standard, nadat hij Sint-Truiden het jaar voordien naar de titel in de Proximus League had gecoacht. De perfecte man op de perfecte plaats om die Limburgse Kanaries zaterdag met veren en poten op te vreten, dacht Just hoopvol.

Ondanks zijn piepleeftijd is Ferrera amper enkele jaren te jong om door te gaan als vader van het leeuwendeel van de jonge welpen in de Beverse roedel. Tijdens de eerste speeldagen toonden zijn pupillen alvast dat ze bereid zijn om tot het laatste fluitsignaal te klauwen voor hun koning Mufasa. Een garantie op een zorgeloos seizoen is het niet, maar een betrouwbaar sluitstuk (Davy Roef) en een paar ongeslepen diamantjes zoals Nana Ampomah vormen toch op zijn minst al de begintune van een fijn muziekstuk.

Matchday: de VAR neemt en geeft

Op zaterdagavond begon het liedje dan weer met een valse noot. Technische troubles in de VAR-bunker zorgden ervoor dat de wedstrijd tien minuten later van start ging dan gepland. De jonge knapen van Waasland die rekenden op het verstrijken van het academisch kwartiertje konden dat dus lekker op hun buik schrijven of tatoeëren, al naargelang de voorkeur. Gelukkig werd de match zelf wel een aangename pot eens de bal aan het rollen ging.

In zijn stoffen zetel belandde Just in een emotionele rollercoaster. Het ging van blij naar ontgoocheld, van opgelucht naar triest en van verrukt naar al bij al content met het gewonnen puntje (2-2). De helden van de avond waren achtereenvolgens Ampomah, met een puike match en een goeie goal, de VAR, met een tragisch maar terechte tussenkomst, en Denzel Jubitana. De jonge Belg lukte een weergaloze gelijkmaker en had Beveren zelfs de drie punten kunnen/moeten bezorgen in het absolute slot. Just sloot hem niettemin liefdevol in zijn supportersarmen.

De cooling down: een lekstok voor Marc

Na de wedstrijd toonde de bezoekende coach, Marc Brys, zich het allerkleinste kind in en rond het stadion door de hand halsstarrig enkel in andermans boezem te willen steken. Just beeldde zich in dat Ferrera zijn collega op de persconferentie terstond een lekstok – die hij altijd op zak had om zijn jonge knapen bij gelegenheid mee te belonen – aanbood om hem toch maar voor even een toontje lager te doen zeuren.

Ondanks de karige puntenoogst (3 op 12) en het gebrek aan ervaring, bleef Just er de volgende dagen van overtuigd dat zijn ploeg dit seizoen niet in een al te zware storm zal terechtkomen. De jonge bende van Yannick toonde tot nu toe de nodige wilskracht en een eerste overwinning zal het enthousiasme enkel doen groeien. Al leek het Just geen kwaad te kunnen Onze-Lieve-Vrouw nog vlug even te smeken om geen sterkhouders meer te laten vertrekken voor eind augustus. En terwijl nog een lekkere ervaren appel uit de transferkast te doen vallen.

Advertentie