Woensdag 26 september. Just keek apetrots naar de ontbijttafel die hij vers had gedekt. Het vorstelijk tafereeltje was zijn gloednieuwe sjaal absoluut waardig. Te midden van de porseleinen borden en kristallen glazen lagen drie fonkelgouden sterren die hij diezelfde morgen had opgedist van tussen het kerstgerief. Het paars aangelopen aangezicht van vrouwlief Marijke en het spierwitte tafellaken maakten samen het plaatje helemaal af.
Hij had de vraag “Ook een koffiekoek?” nog niet half uitgesproken of de gouden sterren vlogen onverhoeds door het keukenluchtruim. Op een nuchtere ochtend had Just dit opgevat als een onheilspellend voorteken, maar nu even niet. Want Royal Sporting Club Anderlecht had de cultklassieker tegen Standard op de achtste speeldag afgesloten met een spetterende climax. De 2-1-zege was een adembenemend achteruitzicht en sterkte Just in zijn overtuiging dat de trein van paars-wit richting titel nummer 35 nu pas echt vertrokken was.
De voorbereiding: met het schaamzweet tussen de billen
De eerste tussenstop van de mauve sneltrein was de bekerwedstrijd tegen Proximus Leaguer Royale Union Saint Gillis op donderdagavond. Just was volledig paraat om het tweederangsbroertje van de Brusselse trots met behulp van Dimata en co onder de grassprieten van het Constant Vanden Stockstadion te schoffelen. Geen spriet op zijn kalende knikker die eraan durfde denken dat hij enkele uren later met het schaamzweet tussen de billen onder de lakens zou liggen wroeten.
En die nacht was het niet enkel hattrick-boeman Youssoufou Niakaté die zijn REM-slaap aan diggelen trapte. De naderende wedstrijd tegen de frivole garde van STVV en de drie gouden sterren die Marijke onder zijn hoeslaken had gepropt, zorgden voor een nacht waarvan hij dacht dat hij hem nooit beleven zou. Dat trainer Hein Vanhaezebrouck het mislukte cupavontuur volledig op zijn eigen conto had geschreven, was zelfs uit de mond van iemand van zijn kaliber enkel een magere troost.
Matchday: tien kleine Truienaars geven geen krimp
Coach Hein voerde zeven wissels door en geloofde stellig dat zijn team er klaar voor was. In een zwartgallige bui – de slapeloze nachten eisten hun tol – vroeg Just zich af waar ze dan wel klaar voor waren. De herfst? De verkiezingen? Een nieuwe aflevering van ‘Professor T’? In een al bij al vermakelijke eerste helft toonde vooral Bakkali zich klaar om paars-wit naar een driepunter te loodsen. Tegenover de rest gaf STVV, zelfs met een man minder, amper een krimp.
In de tweede helft ging het van kwaad naar kwader. Sint-Truiden toonde zich te lang de evenknie van de mauve vedetten en naarmate de wedstrijd het einde naderde, groeide ook het aantal striemende fluitjes van de mopperende fans. Blessure of geen blessure, toen troetelkind Trebel werd vervangen, had arme Hein hoofd-, hand- en voetgebaren nodig om zijn achterban te sussen. Hen troosten met een driepunter bleek teveel gevraagd. De recordkampioen bleef op een troosteloze 0-0 steken tegen de tien kleine Truienaars.
De cooling down: een vettige veeg uit de pan
In de nasleep van de wedstrijd gaf Vanhaezebrouck zijn supporters een ongemeen vettige veeg uit de pan. Hij vond zijn dominant spelende ploeg onvoldoende gesteund door de joelende menigte. Just begon hierdoor oprecht te twijfelen aan zichzelf en stelde luidop de vraag “Had ik dan meer mijn best moeten doen?” Maar nog voor hij naar antwoorden kon beginnen zoeken, was Marijke al begonnen met het reciteren van een ellenlang zootje aan aandachtspunten waar haar echtgenoot afzichtelijk tekort schoot. Zij wist tenminste wel nog te scoren op de juiste momenten.
Terwijl hij de overgebleven kerstversiering vanonder zijn hoeslaken pulkte, beëindigde Just een frustrerende sjaalweek met de troostende gedachte dat voorzitter Marc Coucke het in het rond twitteren deels opgegeven had. Na het bekerdébacle deed hij nog een verwoede poging om de supporters als één meute achter de Anderlecht-kar te spannen, maar dankzij de jongste desillusie kreeg zelfs de grootste Twitter-junkie van ons land geen paars-wit vogelgeluidje meer uit zijn vingers geperst. Een toevalstreffer, zou wijlen Constant Vanden Stock gedacht hebben.
Door Fans Voor Fans 