Woensdag 24 oktober. Just en Marijke stonden in elkaar verstrengeld te heupwiegen te midden van de woonkamer. De kin van Marijke rustte op de groen-zwarte sjaal die sinds die ochtend om de nek van haar halve trouwboek plooide. Op de achtergrond kakelde Edith Piaf haar monsterhit La vie en rose. Het gelukzalig tafereeltje zou zelfs bij God in Frankrijk een zucht van afgunst hebben doen ontsnappen.     

Als God in Frankrijk, zo waant ook zowat iedere Cercle Bruggeling zich sinds AS Monaco dik anderhalf jaar geleden besloot de noodlijders een handje en vooral centje te helpen. Fans van minder met hun gat in de boter gevallen ploegen vonden en vinden er sindsdien niet beter op om steevast balend en smalend de stempel ‘Monaco B’ op de kop van al wat Cercle is te drukken. Alsof het prachtige Venetië van het Noorden en de ultratrouwe Brugse supporters plots geen deel meer uitmaken van de ziel van de groene vereniging. Just trok zijn schouders op en liet het niet aan zijn West-Vlaams hart komen.

De voorbereiding: sterk begonnen is nog niks gewonnen

De promovendus schoot als een kleine komeet uit de startblokken van het nieuwe seizoen. Na een mooie 8 op 12 begonnen de fans al wild te dromen, ondanks de niet mis te begrijpen waarschuwing van orakelzanger Marco Borsato. Maar inmiddels was de groen-zwarte familie stilletjes van hun roze wolk gedwarreld en werd het zelfs tijd voor een heropstanding. Het programma van de volgende weken bood zich in ieder geval aan als een mooie buitenkans. Om te beginnen kreeg Cercle KV Kortrijk en Eupen voor de voetbalkiezen.

Terwijl de Oostkantonners bij Just evenveel gevoelens deden opwekken als een doorsnee scheut bamboe, lag dat bij Kortrijk enigszins anders. De coach van de Veekaa, Glen De Boeck, doet menig Cerclefan nog steeds glimlachen en kokhalzen tegelijkertijd. Hij stuwde Cercle in het seizoen 2007/08 naar een ongekende zalige hoogte. Maar helaas ook naar ongekende transferuitgaven en contractverlengingen. Wat uiteindelijk leidde tot een kapotte grasmaaier voor Glen en een langgerekte kroniek richting de opengesperde portefeuille van Dmitri Rybolovlev voor Cercle.

Matchday 1: de zoete wraak van Xavier

In een frustrerende eerste helft beperkte Cercle zich tot het eten van het gras dat de Kortrijkenaars gezwind deden opspatten. Het overduidelijke overwicht van de bezoekers eindigde halfweg in een terechte 0-1-ruststand. Cercletrutte Just moest tegen zijn zin toegeven dat zijn Vereniging hier zelfs nog goedkoop mee weg kwam na een flauw en inspiratieloos driekwart uur van zijn falende helden.

Na opnieuw een aarzelend begin in de tweede periode prikte monsieur Mercier lui-même plotsklaps de bal tegen het net van de ex-ploeg die hem nooit naar waarde kon schatten (1-1). Mercier, in de eerste helft nog een schim van zijn eigen zelve, ontstak ook het vuur in de schoenen van zijn ploegmakkers en tot grote vreugde van Just overklaste Cercle de volgende twintig minuten de twijfelende vijand. Maar in het bittere slot van de wedstrijd was het toch nog opgelucht ademhalen toen Nardi de Brugse meubelen redde op een ultieme poging van Chevalier.

Matchday 2: Halloween in Eupen

Midweekvoetbal, het is niet meteen een geschenk uit de hemel. En al zeker niet als je als sufgewerkte Cerclefan de ultraverre verplaatsing moet maken naar een godvergeten gat getiteld Eupen. Om toch maar wat vertrouwd volk mee te krijgen, werd de Brugse posse warm gemaakt middels een gratis busreisje daarheen. Een gul gebaar waar de supporters gedurende de eerste helft in alle sereniteit konden over verder mijmeren, gezien er op het veld geen scheef getrapte grasspriet te beleven viel.

Het tweede bedrijf bracht gelukkig beterschap. Dylan De Belder stelde Van Crombrugge tot drie keer op de proef, maar jammer genoeg stond de Eupense goalie even pal als het vastgemetselde haar van stand-up comedian Donald Trump. Ook Nardi toonde zich aan de andere kant van het veld een stevig sluitstuk en zo leek de wedstrijd af te stevenen op een billijke brilscore. Helaas stond de extra tijd volledig in het teken van Halloween, de hype der hypes. Luis Garcia en Naomichi Ueda (owngoal) toverden de gratis busreis eigenvoetig om in een langgerekte rouwstoet.

De cooling down: Flammazine of Guyotine?

Hoewel Cercle na de 13de speeldag nog altijd 6 punten voorsprong heeft op de nummer laatst, was het ongenoegen over de prestaties de laatste weken al beginnen smeulen onder de Brugse supporters. Een verdere ontsporing en er zal een serieuze tube Flammazine nodig zijn om alle brandwonden te verzorgen, dacht Just. Of kiest het bestuur weldra voor de gemakkelijkste pijn door haar welopgevoede, maar amper ambitieuze trainer te slachtofferen onder de Guyotine? Nochtans zit hij met 13 punten uit evenveel wedstrijden perfect op het kleurloze schema waar hij elke ochtend botergeil mee wakker wordt.

Just stelde woensdagavond gelukkig nog vast dat de Groenen tot op heden geen enkel verlies aantekenden tegen een ploeg die lager dan hen geklasseerd stond. Een hoopgevende gedachte met de twee opeenvolgende thuiswedstrijden tegen Moeskroen en Waasland-Beveren in het verschiet. Want als de Brugse boys nog een tijdje zorgeloos willen verder genieten van la vie en rose, doen de spelers er goed aan om tijdig de wapens op te nemen richting een grootser schema.

Advertentie