Woensdag 7 november. Just zat te dagdromen met een rood-groene sjaal om de nek. Op de vorige speeldag, toen hij fan was van STVV, had hij hoofdshirtsponsor Willy Naessens zien prijken op de torso’s van Zulte Waregem. Zwembadgoeroe Willy was de man die Just altijd al had willen zijn. Succesvol, gerespecteerd, geliefd. De sjaalman zelf was een paar tellen later enkel en alleen nog maar ‘gejost’ toen hij een vraag van zijn wederhelft beantwoordde met ‘Ja, Marie-Jeanne.’         

Een huwelijk waar het nooit eens dondert is niet meer dan een hersengesponnen sprookje, en voor sprookjes is er geen plaats in het universum van Just. Ze bestaan niet. En al zeker niet in het voetbal, waar verenigingen even vlug van vrouw/trainer wisselen als Mogi Bayat van horlogeverpakking. Maar vraag een lukrake voetbalfan of er ook een uitzondering op de regel bestaat en je krijgt vast het gedoodverfde antwoord: Zulte Waregem en Francky Dury.

De voorbereiding: huwelijk onder spanning

Drilmeester Dury timmerde als coach van Zultse VV mee aan de wieg van de fusieploeg in 2001. Sindsdien sneeuwde het hoogtepunten aan de Gaverbeek: promoties, Europese campagnes, bekerzeges,… En op een kortstondig Buffalo-intermezzo na bleven de voetballovers elkaar heilig trouw. Maar dit seizoen stond het huwelijk plots serieus onder spanning, want na 14 speeldagen werd het Regenboogstadion verlicht door de rode lantaarn.

De recente 4 op 9 had de hoop op beterschap wel een flinke duw in de rug gegeven, ondanks de discutabele nederlaag op de vorige speeldag. Wat Just toen deed kirren van plezier, bracht zijn bloed nu aan het koken. Hij hoopte dan maar dat Zulte Waregem de eerstvolgende tegenstander een koekje van hetzelfde deeg in de wafel zou proppen. Sporting Lokeren, een concurrent onderaan in het klassement, moest en zou het kind van de rekening worden.

Matchday: Nill met een dubbele regenboog

Essevee begon aan de wedstrijd met een onthoofde aanval. Zowel Sylla als Harbaoui zaten zaterdagavond op het strafbankje. En het zou Just niet verwonderd hebben als ze er samen in slaap waren gesukkeld tijdens de eerste 45 minuten. In die zwakke periode was het Lokeren dat de beste kansen kreeg. De dij van Bossut redde de Waregemse meubelwinkel toen de goalie Miric in het oogwit keek.

Na de rust kwam er niet meteen beterschap. Lokeren claimde na een tiental minuten een penalty, maar in contrast met de vorige speeldag werd Zulte dit keer niet genekt door een varkeerde beslissing (pun intended). Het was langzaam aftellen tot het bitterzoete einde van de wedstrijd. Nill De Pauw trapte het stadion plotsklaps in vuur en vlam met een dubbele regenboog. Just sprong opgewonden recht uit de zetel waar Marijke in was weggedommeld op de denkbeeldige stoere schouder van Hamdi Harbaoui.

De cooling down: oude liefde roest niet

De volgende dagen pronkte Just met zijn rood-groene sjaal als was hij een opgeblazen paard op Waregem Koerse. Het was Essevee eindelijk zelf eens gelukt om de tegenstander een gevleide wafel te bakken en dankzij de deugddoende overwinning klom het meteen enkele stekken omhoog in het klassement. Dag rode lantaarn. Dag vervelende spanning. Dag huwelijkscrisis.

In de marge treurde De Pauw stilletjes voor het verlies en de rode lantaarn die hij tegenstander Lokeren had aangesmeerd. Lokeren is een ex-lief van Nill en zoals het spreekwoord het voorschrijft, was de oude liefde nog lang niet verroest. Mooi zo, dacht Just. Zolang hij zijn huidig lief maar voldoende aandacht schenkt. Denk maar aan Zulte Waregem en Francky Dury, aan Willy Naessens en Marie-Jeanne, of aan Just en zijn sjaa… Marijke.

Advertentie