Woensdag 31 oktober. ‘Aux armes!’ Just stond bezeten te brullen naast zijn sjaalkast, de rood-witte sjerp uitgestrekt boven het hoofd. ‘Nous sommes les Standardmen!’ Met dichtgeknepen ogen beeldde hij zich hetzelfde antwoord uit enkele duizenden kelen in. ‘Et nous allons chanter!’ Hij was zo klaar als een versgebakken Luikse wafel om de 16de speeldag te beleven als een in vuur en vlam gestoken Rouche. ‘Et nous allons gagner!’

Met het stoffen ding om de nek voelde Just dat hij de strafste sjaal voor het laatst had bewaard. Sclessin, de thuishaven van het stamnummer 16, wordt in zowat alle voetbalharten ten lande gevreesd en geroemd om haar extreem klimaat. Een warme hitsige heksenketel als de ploeg draait en een al even warme broeierige brandstapel als dat niet het geval is. De standaard uitrusting van de bezoekende kleedkamer bestaat niet toevallig uit enkele potige paletten premium pampers.

De voorbereiding: worstelen tegen kneusjes

Just dacht de dag nadien terug aan de zege van zijn strijders op de 10de speeldag, toen hij nog bezoekende fan was. Club Brugge werd op een indrukwekkende manier richting zowat alle hoeken van het Stade Maurice Dufrasne getrapt. Hij keek dan ook raar op toen hij de Luikenaars niet kon terugvinden in de kop van het klassement. Standard bleek een heenronde lang geworsteld te hebben met het trekken van een lijn in haar prestaties.

De troepen van opperwezen Preud’homme gooiden teveel punten te grabbel tegen klassementskneusjes als Moeskroen en Waasland-Beveren. Zelfs de semi-Duitse dreutels uit Eupen wisten de kaken van Carcela-González en co eerder dit seizoen met het schaamrood te kleuren aan de Kehrweg (2-1). Pay-back time dacht Just terwijl zijn Luiks bloed op haar meest natuurlijke temperatuur begon te komen: dat van het kookpunt.

Matchday: genieten in een sappige zetel

Na een 1 op 6 uit de vorige twee thuiswedstrijden hadden de rood-witte protagonisten het een en het ander recht te trekken voor eigen publiek. En al ontzettend vroeg in de wedstrijd bleek dat de belabberde bezoekers uit de Oostkantons hen hier graag een handje bij hielpen. Dankzij een vriendelijk afgeweken vrije trap (Kosanovic) en een penaltypresentje (Mpoku) sprokkelden de Rouches de oververdiende 2-0-ruststand bij elkaar.

Ook na de onderbreking sloop er geen al te grote ommezwaai in het spelbeeld. Just genoot met volle teugen van het ongecompliceerde wedstrijdverloop. Zijn sappige zetel voelde voor het eerst dit seizoen niet aan als een zenuwtergend foltertuig. Een dikke 10 minuten voor tijd voorkwam Mpoku met zijn tweede van de avond dat de bezoekers het mirakel uit de heenronde konden herbeleven (3-0). Het sein voor Just om nog een rondje ‘Aux armes!’ aan te heffen.

De cooling down: in de kruin van het klassement

Een volwassen overwinning tegen een grutkleine garnaal deed de Rouche in Just dromen van een grootse terugronde. Zelfs zonder buitenwipper Luyindama stond de verdediging als een huis en het middenveld kon de afwezigheid van smaakmaker Marin behoorlijk goed wegstoppen. Enkel voorin lijken de Luikenaars niet tot op de tand gewapend om elke inheemse tegenstander zonder verpinken te vertrappelen. Of ontbindt Oulare binnenkort zijn duivels?

De Waalse helden van Just doken dankzij de recente driepunter in ieder geval de top zes terug binnen. En met wedstrijden tegen Club Brugge en Sint-Truiden voor de boeg krijgt Standard ook een uitgelezen kans om te tonen dat spetters als Carcela en Mpoku nergens anders thuishoren dan in de kruin van de Jupiler Pro League. Hopelijk slaagt Sevilla er donderdagavond niet in om het aangewakkerde vuur terug uit te blazen. ‘Aux armes!’

Advertentie