De Beker van België beleefde de meest bizarre zestiende finales die ik ooit heb gezien: Club Brugge, Standard en Anderlecht mochten het toernooi al verlaten eind september. Ook revelatie Antwerp werd op de knieën gedwongen. Al deze reuzen werden onthoofd, een voor een, door kleine duimpjes. Een ronde later halen Mechelen en Union, de nog overgebleven tweedeklassers, hun kwalificatie binnen voor de kwartfinale. De Heizel met die clubs, respectievelijk tegenover mekaar, zou een werkelijke herbeleving van pure geschiedenis zijn.

De spotlights in de schaduw van de bomen van het Dudenpark schenen fel over de legendarische staantribune gisterenavond in Vorst, bij de achtste finale van Union Saint Gilloise tegen Knokke. De supporters die massaal waren afgezakt waren verheven tot silhouetten onder de felle lichten. Spektakel alom, als je de cijfers bekijkt, want de thuisploeg won met 3-2. Voor het eerst in 50 jaar plaatst Union zich nog eens voor de kwartfinale, dat gegeven valt al historisch te noemen tout court. Zelf wonnen de Unionisten twee keer de beker in hun historie: 1913 en 1914, meer dan honderd jaar geleden voor het grote geweld uitbrak. Hoogdagen waren dat, jammer dat ik ze niet heb meegemaakt.

“We wisten op voorhand dat Genk de volgende tegenstander zou zijn en dat gaf een extra dimensie aan de match. Iedereen is heel blij dat we ons mogen tonen tegen de beste ploeg van het moment. We willen er een voetbalfeest van maken. Na Anderlecht willen we ook Genk over de knie leggen,” vertelde CEO Philippe Bormans na de wedstrijd. Ik kan het nog altijd niet geloven dat ze hun grote buur zo belachelijk hebben kunnen maken. Er is maar één team in Brussel, dat moet iedereen goed weten. Ze gaan het die Limburgers flink lastig maken, zeker op eigen bodem.

De overige tweedeklasser, KV Mechelen, heeft minder klare taal na hun achtste finale tegen Lokeren, die ze mooi met 2-0 verzilverde. Trainer Vrancken verheft de competitie boven de beker en concentreert zich volop voor de wedstrijd zaterdag op Westerlo. 1A blijft hoofdprioriteit en dat begrijp ik wel. Het bekeravontuur kan alleen maar positieve beïnvloeding brengen in de overweldigende cadans waarin de ploeg nu verkeert. De kwartfinale tegen Kortrijk, een speciale match voor Vrancken, zijn ex-club waar hij een jaar op de bank zat als assistent-trainer. Gevoelens van revanche zijn er niet, maar een halve finale van de beker blijft aantrekkelijk.

Een finale zonder topclubs zou historisch zijn, een finale van tweedeklassers historischer, maar een finale als Mechelen-Union zou geschiedenis schrijven, en de weg ligt ervoor open. Het zou zo prachtig zijn, die twee supportersclans tegenover elkaar met de historie die ze allemaal dragen. Elk z’n eigen herinneringen, elk z’n eigen ervaringen, elk z’n eigen drijfveer om die cup te pakken.

En dan Europees spelen, zotter kan je het niet maken.

 

Advertentie