Woensdag 16 januari. ‘Guten Morgen mein Schatz!’ Toen Marijke die ochtend verschrikkelijk vroeg haar ogen opende, vond ze een vrolijk opgefokte Just aan haar bedrand. Hij had een zwart-witte sjaal om de nek en een pluche pandabeer in z’n linkerhand. ‘Das wird eine tolle Woche!’ proestte hij uit. ‘Ut m’n ogen hie onnozele pipo…’ stamelde Marijke, waarop ze haar sjaalman treiterend traag de kamer zag uitdartelen. ‘Jawohl mein Fraulein!’

Haar verdiende loon, dacht Just op weg naar zijn hobbykamer. Z’n halve trouwboek had hem tussen kerst en nieuw tegen wil en dank op sjaaldieet gezet. ‘Of kgeven al je sjarpen mee voe de kerstboomverbrandienge!’ Maar goed, nu was hij bovenal klaar om zich een week lang te smijten voor KAS Eupen, de ploeg waar het dit seizoen allemaal mee begon. Hij klopte zich op de borst dat de Panda’s van coach Makélélé Der Untergang van de eerste speeldag vakkundig zouden uitwissen met een klinkende zege tegen Sporting Lokeren.

De voorbereiding: geen herhaling van het Hitchcock-scenario

Na een moeilijk seizoensbegin hadden de Oostkantonners voor behoorlijk wat ademruimte gezorgd in het klassement. Niet in het minst dankzij de krappe, maar knappe zege op de vorige speeldag, net voor de winterbreak (0-1 op Cercle). Inmiddels hadden oude knakker Luis Garcia en co een bonus van 11 punten tegenover de nummer laatst bij elkaar getrapt. En maar goed ook, want geen enkel Eupens hart is bestand tegen een herhaling van het Hitchcock-scenario op het eind van vorig seizoen.

Om de minst populaire stek van de klassering helemaal van zich weg te duwen, deden de Duits- en anderstaligen er goed aan om de bezitters van de rode lantaarn op de komende speeldag met lege handen naar huis te sturen. Op de vervloekte lantaarn na dan toch. Op speeldag 14 bleken de Lokeraars van sheriff Sollied nog te sterk voor de Panda’s (2-0), maar 100 jaar na het ontstaan van de Oostkantons in 1919 was het definitief gedaan met het uitdelen van cadeautjes, of daar was Just toch van overtuigd.

Matchday: een voet- en hoofdrol voor good old Siebe Blondelle

De zaterdagavondwedstrijd begon als een droom. Na amper 5 minuten bleek dat bezoekende keeper De Wolf zijn schapenvacht was vergeten uit te trekken. Hij zweefde vrolijk naast de voorzet van Keita en liet Fall de thuisploeg op voorsprong koppen. Lokeren probeerde daarna wanhopig de bakens te verzetten, maar het was Eupen dat kort voor rust de score verdubbelde langs de onvermijdelijke dreumes Toyokawa. En opnieuw was het kwelduivel Keita die het voorbereidende werk voor z’n rekening had genomen.

De tweede helft begon met een serieus schrikmomentje. Linksachter Silas Gnaka was even vergeten dat zijn ploeg niet langer op de linkerhelft speelde en kopte een bal pardoes tegen de linker paal van zijn eigen doelman. Linke boel, dacht Just. Gelukkig behield Eupen daarna de controle en was er zelfs nog een voet- en hoofdrol weggelegd voor good old Siebe Blondelle (3-0 en 4-0), telkens na een hoekschop van Luis Garcia. De bezoekende eerredder van Jakub Reznicek was slechts een vage voetnoot in het Eupense voetbalfeestje.

De cooling down: bamboe vretend achterover leunen

Tot stijgende koleire van Marijke werd elke poging tot conversatie de volgende dagen beantwoord met een enthousiast ‘Ganz toll, mein Schatz!’ De nieuwe zege in het Kehrwegstadion had zowel Eupen als de sjaalman van elke overlevende spetter spanning bevrijd. Met heel veel zin voor overdrijving beeldde Just zich in dat het 100 jaar geleden voor de Eupenaars net zo gevoeld moet hebben toen België de Oostkantons als oorlogsbuit kreeg toebedeeld na het einde van dem Erster Weltkrieg.

De Panda’s kunnen tijdens het slot van de competitie in ieder geval op hun twee zwarte oren slapen. En al bamboe vretend de oorlog op de bodem van het klassement gadeslaan. Dat is allerminst het geval voor de grotesk geplaagde Waaslanders uit Lokeren. Kort na hun schabouwelijke prestatie kreeg trainer Trond Sollied het soort C4 waar je niet kan in rondrijden en werd dépanneur Glenn De Boeck uit de wachtkamer geplukt. Ganz toll, dacht Just, maar misschien moet ik de tricolores binnenkort toch maar eens een hart onder de riem steken.

Advertentie