Woensdag 23 januari. Just stond z’n paars-witte sjaal te begluren in de badkamerspiegel. Zijn mondhoeken trokken een stuk minder naar boven dan gewoonlijk. De nieuwbakken diehard fan had er dan ook helemaal niet op gerekend dat hij dit seizoen nog geen overwinning had kunnen vieren met de sjerp van de recordkampioen rond z’n nek. En gezien het schabouwelijke parcours van RSCA anni 2018-2019, voelde hij zich ook nu allesbehalve zegezeker.    

De overname van Marc Coucke baarde tot nog toe een uit de kluiten gewassen grijze voetbalmuis. De sportieve ellende leidde er zelfs toe dat de met grote trom binnengehaalde Hein Vanhaezebrouck enkele speeldagen terug het Astridpark met het schaamrood op de bilkaken werd buitengetrapt. Als zelfs de guitige blonde wondercoach van een stel kwistig overbetaalde voetbalvedetten geen vernietigend voetballend elftal kon maken, dacht Just, wie kan het dan wel? Het antwoord van Marc was kort en gierig: ‘n Hollander.

De voorbereiding: herkansing voor een arme kaashapper

Fred Rutten werd begin januari binnengehaald om de brokstukken op te ruimen en de drie sterren van de Brusselaars als vanouds te doen fonkelen. Na een deugddoende stage in Pinatar – de eerste coach die na een peperdure vakantie op kosten van z’n broodheer zegt dat de stage toch maar een kutbedoening was, moeten ze nog optrekken uit klei – was het reikhalzend uitkijken naar het eerste stapje van Fred in de Jupiler Pro League. Helaas trapte de arme kaashapper op de afgelopen speeldag recht in de muizenval van de Buffalo’s (1-0)

Dan maar een herkansing op speeldag 23 vond Just. En het kon maar beter meteen een goeie zijn in plaats van een uitbreiding van de schamele 4 op 21. Want daarover kon de (on)fortuinlijke vader van Xing Hui, Hao Hao en Tian Bao echt geen zinnige letter op z’n Twitterbord toveren. Het in een betere vorm verkerende KAS Eupen leek dan ook nog eens in staat om een nieuwe kans op een polonaiseparty te verstoren. En daar had de verguisde Anderlechtpreses nochtans recht op. De wedstrijd viel samen met zijn 54ste verjaardag.

Matchday: Just en Mogi lachen in hun vuistje

De thuisploeg ging voortvarend van start in de belangrijke thuismatch. Bij nieuw puntenverlies dreigden de Brusselaars immers hun stek in de top-6 kwijt te spelen. Maar het veldoverwicht vertaalde zich niet in huizenhoge kansen. Een breedlachende Mogi Bayat zorgde voor de grootste opwinding in het eerste halfuur tot Mamadou Fall plotsklaps het Constant Vanden Stockstadion in stilzwijgen trapte (0-1). Even later lukte Toyokawa zelfs bijna de dubbele voorsprong na een mistrap van Didillon. Weg hoop op een wederopstanding, weg polonaiseparty, weg grijns op het gezicht van mieterse Mogi.

Na het rustkwartiertje gooide Rutten nieuwkomer Peter Zulj voor 18.000 leeuwen. De linksvoetige Oostenrijker bediende amper 6 minuten later de jonge spring-in-‘t-veld Yari Verschaeren en die nette de gelijkmaker heel fraai. ‘Doorduwen!’ riep Just vanuit z’n eenmanstribune. En dat deden de paars-witten met veel plezier. Een kwartuur later kopte Santini de 2-1 voorbij Van Crombrugge. De VAR hielp een stevig handje mee door de goal niet af te keuren voor het buitenspel van voorzetter Obradovic. Just lachte samen met Mogi in zijn vuistje. Die van Eupen konden van hun kant geen vuist meer maken.

De cooling down: een werkpuntje called Bakkali

Fiere Fred toonde zich na de wedstrijd tevreden over het resultaat en de inzet van zijn poulains. Toch hamerde hij ook even door op de werkpuntjes die hem niet waren ontgaan. De aan de rust vervangen Bakkali, nochtans niet onpopulair in het Astridpark, zou wel eens zo’n werkpuntje kunnen zijn. De Nederlandse oefenmeester zag Zakaria een jaar of vijf geleden vast wel eens aan het werk in de Eredivisie en vraagt zich misschien wel af hoe het komt dat zo’n klasbak jaren later nog geen stempel kan drukken op een gebrekkig Anderlecht.

De partypolonaise van big boss Coucke kon na de match dan toch gewoon doorgaan. Hij slaakte een zucht van opluchting en blies dan in dezelfde adem maar meteen ook alle 54 kaarsen op z’n verjaardagstaart uit. Opgelucht, maar niet onbewogen, want de volgende dagen bleek al vlug dat hij en Mister Michel voor het sluiten van de transfermarkt nog het zekere voor het onzekere wilden nemen. Just hoopte het in elk geval met volle overgave terwijl hij afscheid nam van zijn paars-witte nekvriend.

Advertentie