Wie Andalusië zegt, zegt Sevilla,… of frituursaus. Dat laatste is een ietwat rare denkkronkel waar je twee straten verder al van kan genieten in de dichtstbijzijnde frituur. Voor het Spaanse Sevilla moet je iets meer over hebben, namelijk een dikke twee uur met het vliegtuig. De Zuid-Spaanse stad is ideaal voor een citytrip, maar met Sevilla FC ook perfect voor een voetbaltrip. Een combinatie van beide resulteert in een heerlijk reisrecept, beter dan pakweg Andalousesaus.
Barcelona en Madrid zijn ongetwijfeld de meest gekende steden in Spanje, niet alleen omwille van hun toeristische attracties, maar ook vanwege hun voetbalprestaties. Behalve die twee voetbalsteden, want zo mag je ze noemen, heeft Spanje nog een aantal subtoppers te bieden. Valencia, Bilbao, Malaga,… en Sevilla. In voetbaltermen omvat die laatste zowel Sevilla FC als Real Betis Sevilla.
Zonder die tweede oneer aan te doen, kan je ervan op aan dat Sevilla FC momenteel de eerste ploeg is in de Andalusische hoofdstad. Dat komt ook tot uiting op straat waar het rood-wit van Sevilla FC meer aanwezig is dan het groen-wit van Real Betis. Een vaste reisformule aangeboden door touroperators die zulke voetbalreizen specifiek organiseren, is de beste manier om een voetbaltrip te beleven.
Paradijselijk gevoel
Het stadion met de heerlijk Spaanse naam Estadio Ramón Sánchez Pizjuán ligt midden in de stad, verstopt tussen een aantal shoppingcentra. Onopvallend, tot als je ervoor staat. Groot en mooi, maar niet immens. Een stadiontour met begeleidende gids mag vanzelfsprekend niet ontbreken. Het stadion biedt plaats aan ongeveer 43.000 kijklustigen. De persruimte, de trofeeënkamer, de kleedkamers, de spelerstunnel en uiteraard het veld en de tribunes zijn de moeite om te bezichtigen. Ook voor niet-voetballiefhebbers spreekt zo’n stadion tot de verbeelding.
In de kleedkamer van de thuisploeg hangt naast de deuropening een foto van Antonio Puerta. De 22-jarige voetballer van Sevilla FC liet in 2007 het leven nadat hij een hartstilstand kreeg op het veld. Een jammerlijk gegeven waar je tijdens de trip niet langs kan en mag kijken.
Zoals gezegd is het stadion omgeven door tientallen winkels, huizen en verblijfplaatsen. Toch is er maar één hotel dat contextueel perfect matcht om tijdens de trip te overnachten, namelijk het luxueuze hotel Meliã Lebreros. Niet alleen omdat het op een steenworp van het voetbalstadion ligt, maar ook en vooral omdat het de verblijfplaats van de Sevillistas is.
De dag voor de wedstrijd wandelen de spelers rustig het hotel binnen. Dat rustig wandelen mag je letterlijk nemen, alsof ze thuis komen. Ze lopen samen tussen de andere gasten en toeristen door de gangen van het hotel en maken graag even tijd om te poseren met een aantal fans voor de camera. Een ontspannen sfeer. Nadien verdwijnen de spelers naar hun kamers. Hét signaal om zelf ook naar je kamer te trekken voor een typische Spaanse siësta… Onzin, tijd om de rest van de stad te verkennen!
Een busrit doorheen het centrum van Sevilla nodigt je hiervoor uit. Een Engelssprekende gids legt tijdens de rit de geschiedenis van de stad uit en attendeert je aan welke kant van de weg iets interessants te zien is. Een tussenstop aan het prachtige Plaza de España mag niet ontbreken.
Het plein is een overblijfsel van de Ibero-Amerikaanse wereldtentoonstelling van 1929. De prachtige kleuren, fraaie architectuur, vele symboliek en rustgevende fonteinen en riviertjes geven je een paradijselijk gevoel.
Ook de Barrio de Santa Cruz, een voormalige Joodse wijk in Sevilla, is met zijn typische smalle straatjes en terrasjes de moeite waard om te bezichtigen.
Tot slot passeer je het Estadio Benito Villamarín, het stadion van stadsrivaal Real Betis, dat in tegenstelling tot dat van Sevilla FC minder oogverblindend is. Langs de buitenkant ziet het ietwat afgelegen gebouw er zelfs pover uit. Ook de omliggende wijk oogt niet zo fraai, eerder vervallen. Een andere kant van Sevilla.
Hotel Meliã Lebreros biedt met een ham- en wijnavond, en de nodige tapasgerechten, een ideale kennismaking met de Spaanse keuken. Gedroogde Ibéricoham en gekende paella ontbreken niet tussen die kleinere hapjes.
Een lekkere Spaanse sangria in een van de lokale bars zorgt voor een aangename afsluiter van de dag. Wie wil kan het nachtleven van Sevilla verder ontdekken in een van de nabijgelegen nachtclubs.
Aficiones Unidas
Matchday. Met een croissant in de hand is het tijd om de spelers te begroeten bij het verlaten van het hotel. Van een ontspannen houding bij de spelers, is nu absoluut geen sprake meer. Integendeel, stewards, hekken. Een tweede inkomhal van het hotel wordt met linten afgeschermd. Spelers met hoofdtelefoons verlaten gefocust het hotel. Selfies of handtekeningen worden er niet meer uitgedeeld. Buiten staan tientallen fans de spelers op te wachten om hen bemoedigende woorden toe te roepen tijdens hun 20 meter lange tocht naar de spelersbus. The game is on, nu al, 12 uur voor aanvang van de wedstrijd.
Je kan niet zeggen dat je in Spanje bent geweest zonder echte, typische Spaanse tapas te proeven. Espacio Eslava is naar verluidt een van de beste tapasbars in Sevilla. De tapasbar die in de wijk San Lorenzo ligt is gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Vanaf het stadion van Sevilla FC is het zo’n 30 minuten rijden met de bus.
Un cigarro para Becquer, een gebak in sigaarvorm gevuld met inktvis en algen, is een van hun specialiteiten. Als je graag nieuwe gerechten ontdekt en proeft, is Espacio Eslava zeker een aanrader. Ook voor de echte bourgondiër is er keuze genoeg.
Terug naar de orde van de dag: voetbal. Er is geen betere manier om in de voetbalsfeer te komen dan een bezoek te brengen aan een lokale supportersverening. Aficiones Unidas (AFEPE) is zo’n fanclub, die zich op zo’n 500 meter van het stadion van Sevilla FC bevindt.
Met een supporterslokaal vol foto’s, shirts, sjaals, herinneringen en een speciale ruimte voor de overleden Antonio Puerta word je ondergedompeld in de Sevillaanse voetbalcultuur. Doe daar nog eens de Spaanse gastvrijheid bij en je bent helemaal klaar om toe te leven naar de wedstrijd van de dag.
Vamos Sevilla
Kort even opfrissen, om vervolgens in Sevilla FC-uitrusting, die je ongetwijfeld terloops in een van de sport- of fanwinkels heb gekocht, naar het stadion te trekken. Volk, veel volk.
Vijf minuten voor de aftrap van de wedstrijd beginnen de supporters aan hun moment van de avond: El Arrebato. Het clublied dat in het supporterscafé door een aantal beschonken fans werd mee gebruld, wordt nu door een vol stadion met tienduizenden fans luidkeels in koor gezongen. Indrukwekkend. ‘Een kippenvelmomentje’, zou tv-kok Sergio Herman zeggen.
Niet alleen voor, maar ook tijdens de wedstrijd laten de rood-witte fans zich horen. ‘Vamos mi Sevilla, vamos campeón’, weergalmt een aantal keer door het stadion. Minuut 16: handgeklap en naamgezangen te ere van Antonio Puerta die met datzelfde rugnummer speelde.
Na een rust- en eetpauze in de vorm van een vettige hamburger zijn het publiek en de spelers klaar om er opnieuw drie kwartier volledig voor te gaan.
Het laatste fluitsignaal weerklinkt. Een voetbalavond vol passie, sfeer en spanning zit erop. Tijd om naar de uitgang van het stadion te wandelen om de spelers te bedanken voor hun prestaties. Een laatste cerveza voor het slapengaan kan er nog bij. Met de Sevillaanse voetbalgezangen nog nagalmend in je achterhoofd en een sjaal die je niet geneigd bent uit te doen, val je enkele uren later in slaap. Met een vlucht die de volgende ochtend opnieuw huiswaarts vertrekt, zit de voetbaltrip erop.
Geen Real Madrid of FC Barcelona-toestanden waar bijna alles en iedereen in het teken staat van de club. Sevilla is op dat vlak, voor en na wedstrijddagen, ingetogener. Een voetbalploeg pur sang die vooral bestaat uit fans uit de streek zelf. Een warme, hartelijke, middelgrote subtopper in Andalusië die naast het prachtige weer en een beeldige stad nog een andere troef te bieden heeft. Geen frituursaus, wel Sevilla FC.
Door Fans Voor Fans 