De kogel is door de kerk! Roda JC is uit zijn lijden verlost. Dit keer door een Mexicaan. Een faillissement is voorkomen, niet voor het eerst. Als een volleerd gold digger stortte de Koempelclub zich de afgelopen dagen in de armen van de zoveelste nieuwe liefde. Na een textielbaron, een bamikoning en een Russische schoonspringer is de Kerkraadse club nu samen met een investeerder uit – godbetert- Méjico.

De beste man heet Mauricio Garcia de la Vega en heeft nu 80% van de aandelen van Roda JC in handen. Ik kan er niets aan doen, maar zijn naam alleen al roept bij mij meteen associaties op met Rógelio, de narcistische telenovela C-acteur uit de Netflixhit Jane the Virgin. Dat beeld past dan wel weer perfect in de soapserie die zich de laatste jaren rondom het Parkstad Limburg Stadion afspeelt. D’r Mauries heeft zijn fortuin naar het schijnt vergaard in de bankwereld en in de marketing- en entertainmentindustrie. Daarnaast fungeerde hij een poos als spelersmakelaar. Vooral dat laatste geeft aan waarom nu uitgerekend een in Spanje wonende Mexicaan een noodlijdende club uit een van de lagere divisies in Nederland koopt. Benieuwd hoe lang de liefde dit keer duurt. Want, je kunt veel zeggen van de verschillende lovers van Roda JC, maar niet dat ze financieel beter zijn geworden van hun affaire met de Koempelclub.

En dat terwijl er de laatste weken toch iets moois gaande was in de Parkstad-regio. De fans van Roda JC stonden op en ontplooiden het ene na het andere prachtige initiatief om Roda te redden van de ondergang. Niet om er zelf beter van te worden, maar omdat ze houden van hun club. Zelfs iemand als Ger Senden, door de huidige beleidsbepalers als oud vuil aan de kant gezet, nam het voortouw met een reddingsplan waarin oud-spelers zouden worden betrokken.

Supporters, oud-spelers en de echte clubmensen lieten luidkeels van zich horen. Allemaal met maar één doel: de club overeind houden. Maakt niet uit op welk niveau of in welke divisie. Gewoon, omdat geel-zwart bloed door hun aderen loopt. Dit was eindelijk dé kans om schoon schip te maken. Om in het Parkstad Limburg Stadion de tering naar de nering te zetten. Om te stoppen met het schrijven van rode cijfers. Alle dikbetaalde bestuurders, die er alleen voor zichzelf lijken te zitten, eruit. Afscheid nemen ook van de G7. Die G staat immers niet voor “gul”, want de gefortuneerde lieden (allemaal uit de regio) die daar deel van uit maken, hadden de club allang uit de brand kunnen helpen. “Power to the people”, net zoals dat bij de buurclubs Fortuna en MVV enkele jaren geleden gebeurd is. Nu was het moment daar.

Maar helaas. Jammer genoeg kiest de clubleiding voor de weg van de minste weerstand en verkoopt de ziel van de club. De “Trots van Limburg” is verpatst aan een Mexicaan en een Russische Zwitser. Frits Schrouff kan de boeken in als de laatste Koempel in het pluche. Daar waar de kans om van de bodem af opnieuw te beginnen voor het oprapen lag, is de kans groot dat een nieuw hoofdstuk van luchtfietserij gaat beginnen. De aankondiging dat het niet meer lang zal duren voordat Roda de Europese velden gaat bestormen, zal ongetwijfeld niet meer lang op zich laten wachten.

Advertentie