Deze week begint het laatste interlandblok in het kader van de kwalificaties voor het EK 2020 – barragewedstrijden niet inbegrepen. België is sinds 10 oktober zeker van kwalificatie, maar achttien landen moeten hun ticket nog zien te veroveren. Een grote kandidaat is Finland, dat zich mits winst tegen Liechtenstein komende vrijdag voor het eerst kan plaatsen voor een groot toernooi. Jari Litmanen, die daar nooit in slaagde, moet zich ongetwijfeld voelen zoals Ryan Giggs bij Wales. “Ach, de grote sterkte van de huidige generatie is eenvoud en uitvoering”, legt de Finse sportjournalist Janne Oivio van Ilta-Sanomat uit. Een interview over de Rivelution aan de vooravond van een historische kwalificatie.

Hoe hard staan de Finnen achter hun nationale team nu de historische kwalificatie nabij is?
“Het enthousiasme is sinds de Nations League gestaag beginnen groeien. De Finnen in het algemeen, maar na een tijdje zelfs de grootste voetbalfans waren de voortdurende mislukkingen en slechte resultaten van de nationale ploeg in de afgelopen tien jaar erg moe geworden. Er viel dus veel op te lossen.

Wat nog het meeste stak, is dat we ondanks die slechte resultaten wel enkele herkenbare sterren in onze rangen hadden lopen – denk maar aan Niklas Moisander, Perparim Hetemaj en Roman Eremenko. Maar ondanks hun aanwezigheid presteerde ons nationale team zeer slecht, met als dieptepunt een vreselijke reeks tussen 2014 en 2017. De mensen waren het zat met de Huuhkajat (de Oehoe’s, de bijnaam van het nationale voetbalelftal, red.). Het voetbalteam werd alom bespot omdat niet alleen het nationale hockeyteam, maar zelfs het basket- en volleybalteam het beduidend beter deden dan hen. Huuhkajat is dus jarenlang het zwarte schaap geweest van de Finse sport.”

Voetbal werd dus hoe langer hoe minder de nummer 1-sport?
“Inderdaad. Maar nu wordt het steeds beter. Het enthousiasme groeit zienderogen, het vertrouwen in het team is zelfs zo groot dat de supporters in grote getale meereizen naar de verste uithoeken in Europa wanneer ons nationale team een resultaat nodig heeft. Dat was leuk om te volgen. Ik durf zelfs zeggen dat het enthousiasme vergelijkbaar is met de periode 1997-2008, toen de vorige goede generatie op zijn best was. Euforie zou ik het nog niet noemen, maar daar zitten we wel heel dichtbij. Naast de diehardfans beginnen ook de gemiddelde sportfans het Finse voetbal te respecteren. Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien raar, maar dat is geen geringe prestatie in dit land.”

Wat is volgens jou de belangrijkste reden dat Finland zich nooit eerder heeft gekwalificeerd voor een EK of WK?
“Niet genoeg goede spelers en zelden de juiste coaches. Soms te moeilijke kwalificatiegroepen. Het is geen verrassing dat Finland tot nu toe het dichtst bij kwalificatie is geraakt onder no-nonsense coaches als Roy Hodgson en Richard Möller Nielsen. Die waren pragmatisch en dwongen de spelers om bij hun sterke punten te blijven, wat simpel was om in korte tijd eenvoudig te leren en daardoor ook effectief was. Maar in die tijd was dat helaas nog niet genoeg.

Een grote generatie spelers werd deels ook verspild aan moeilijke kwalificatiegroepen met teams als Duitsland, Engeland, Joegoslavië, Turkije… En soms hadden we wel eens de verkeerde coach op het verkeerde moment, terwijl het team op dat moment op zijn best had moeten zijn. Zoals in het begin van de jaren 2000, toen we België een paar keer hebben geklopt. Georges Leekens zal zich dat wel herinneren, als mijn geheugen me niet in de steek laat.” (Leekens verloor in 1999 inderdaad zijn baan als bondscoach na een 3-4-thuisnederlaag tegen Finland, twee jaar later ging België onder Waseige zelfs met 4-1 de boot in tegen de Finnen, red.)

Wat is de grootste kracht van deze Finse ploeg, die twee keer verloren heeft tegen Italië, maar die hun werk heeft gedaan voor de meeste ‘kleinere’ teams?
“Eenvoud en uitvoering. Filosofisch gezien is het nu onder onze huidige bondscoach Markku Kanerva vergelijkbaar met hoe het was tijdens de vorige goede periode van Finland. Maar Finland heeft het voetbal natuurlijk niet opnieuw uitgevonden: ons voetbal lijkt meer op het IJsland van een paar jaar geleden. Lees: op zich niets bijzonders doen, maar alle kleine dingen die je doet wel zo goed mogelijk doen. Op die manier kan een groep gemiddeld talent grote resultaten boeken.

Het grappige is dat onze kern niet veel verschilt van die die tussen 2014 en 2017 alsmaar verloor, behalve dan dat… de grootste sterren (Moisander, Hetemaj, Alexander Ring) inmiddels gestopt zijn als international en dat Roman Eremenko voorlopig ook out is. Het is dus in zekere zin dus een slechtere versie van een van de minst succesvolle Finse teams ooit die op het punt staat om zich voor Euro 2020 te plaatsen.”

‘Waren we daar maar eerder opgekomen’, moeten Moisander en co nu vast denken.
“Ach, het is niet de fout van de sterspelers. Maar wat ik wil zeggen is dat ik het internationale voetbal niet zo ingewikkeld vind. Het gaat om een eenvoudige tactiek, focus op uitvoering, een paar overwinningen in de wacht slepen, en daar ga je dan. Vergeet niet dat nationale teams slechts een paar dagen per maand samen doorbrengen en dus weinig tijd hebben om aan tactiek of voorbereiding te doen. Dat betekent dat je een taai elftal moet hebben waarbij elke speler weet wat hij moet doen en de capaciteiten moet hebben om dat ook uit te voeren. Als je probeert te schattig te worden, kom je snel in de problemen. Of, zoals Finland in 2014-2017 of bijvoorbeeld Schotland op dit moment, gewoon in een spiraal van slechte resultaten kan komen die kan leiden tot een zeer lange donkere periode. Dat betekent niet dat het team ongetalenteerd is, zoals deze Finse groep nu heeft bewezen. Het is gewoon dat het heel moeilijk is om een negatieve cyclus te doorbreken.”

En dat heeft bondscoach Kanerva met verve gedaan.
“Kanerva’s grote prestatie is het benadrukken van de sterke punten spelers en het creëren van een speelstijl die de blootstelling van zwakke punten minimaliseert. Hij maakt ook gebruik van een zeer eenvoudige maar effectieve tegenaanvallen. Nogmaals, dat is niets nieuws in het voetbal, maar in het internationale voetbal is eenvoud de sleutel als je niet Spanje, Frankrijk of Brazilië heet. Je ziet: er zijn geen gouden geheimen of magische trucs aan te pas gekomen bij Finland. Kanerva is trouwens waarschijnlijk de grootste ster van dit team, samen met Pukki. Om naar het team te verwijzen gebruikt men vaak de term Rivelution, afgeleid van zijn bijnaam Rive. Het is uitgegroeid tot een veelgebruikte slogan in Finland.”

Een grote ster dan Jere Uronen en Valtteri Moren, die we kennen uit de Jupiler Pro League.
“Nja, de meeste voetballers staan in Finland relatief onopvallend op de voorgrond, zoals sporters dat meestal zijn, tenzij ze zeer succesvol zijn. In het algemeen zijn individuele sporters (vooral skiërs) hier populairder. Teamsporters moeten er echt al bovenuit springen, genre Teemu Pukki of Jari Litmanen, om nationaal populair te zijn. Uronen en Moren staan niet op datzelfde niveau. Uronen is vrij populair in zijn thuisstad Turku, maar verder is hij vrij anoniem. Moren heeft niet zo veel in de nationale ploeg gezeten, niemand weet echt waarom. We blijven het ons afvragen, maar hij staat niet echt op de radar van Kanerva. Er moeten minstens 2 à 3 geblesseerden zijn op zijn positie voor hij zijn kans krijgt. Ik weet zeker dat ze allebei gewaardeerd worden in Finland, maar erg bekend zijn ze jammer genoeg niet. Moren is trouwens een van mijn persoonlijke favorieten.”

Kunnen we dus samenvatten dat deze generatie beter is dan die van Litmanen/Hyypiä?
“Puur op basis van talent niet. Maar als team zijn ze beter, ja. Dat Finse team van eind jaren negentig en begin 2000 was echt getalenteerd, maar ze hadden de verkeerde leiding. Ze probeerden een stijl te spelen die niet iedereen aankon, en uiteindelijk kregen ze defensief telkens weer het deksel op de neus. Als ik de twee generaties naast elkaar leg en positie per positie moet bepalen welke generatie individueel de beste ploeg had, kies ik voor de generatie van Jari Litmanen en Sami Hyypiä. Maar het beste elftal als geheel is toch de huidige generatie.”

Advertentie