Wie deze dagen tussen al het interlandgeweld nood heeft aan een stukje Belgische voetbaltraditie, trekt het best komende zondag richting Antwerpen. Aan Het Rooi staat die middag de klassieker Berchem Sport versus Eendracht Aalst op het menu. Ergo: een ontmoeting tussen twee slapende reuzen. Twee verschillende clubs, maar wel één brok voetbalhistorie. Overgoten met een flinke vleug vergane glorie, dat wel.
Je kunt niet heen om de zweem van vroeger die achter de affiche schuil gaat. Berchem Sport, opgericht in 1908 en drager van stamnummer 28, speelde in zijn historie maar liefst eenenveertig seizoenen in Eerste Klasse. Eendracht Aalst, anno 1919 en stamnummer 90, zestien seizoenen. Kampioen van België werden ze overigens nooit, de Leeuwen van ’t Stad. Den Iendracht evenmin.
Berchem Sport kende zijn beste periode vlak na de Tweede Wereldoorlog. Tussen 1948 en 1950 werden de geelzwarten drie seizoenen op rij vice-kampioen van België. De Ajoinen speelden vanaf 1939 tot en met 1947 acht jaargangen in wat toen nog de Ere Afdeling heette. Daarna kwamen ze heel lang niet meer voor op het hoogste plan. De gloriejaren van Eendracht Aalst vinden we terug in de jaren negentig van de vorige eeuw. Negen jaar Eerste Klasse, met als hoogtepunt een vierde plaats in de eindrangschikking in het seizoen 1994/1995. Onder leiding van een zekere Jan Ceulemans. De beste prestatie ooit.
Misschien wel het grootste fenomeen uit het Belgische voetbalhistorie was een kind van Berchem. Ludo Coeck werd er geboren, groeide er op en als zestienjarige maakte hij er onder trainer Rik Coppens zijn debuut in Tweede Klasse. Hij maakte furore bij Anderlecht en versierde een transfer naar Internazionale in Italië. Zoals dat geldt voor vele legendes, ook Ludo Coeck kwam tragisch aan zijn eind. Op een kille oktoberavond in 1985 verloor hij in de stromende regen op de autostrade de macht over het stuur. Hij werd amper 30 jaar. Berchem Sport vernoemde postuum zijn stadion naar zijn veel te vroeg gestorven zoon.
Het “Ludo Coeckstadion” – uit 1929 – was jarenlang één van de grootste groundhop-bestemmingen van de Benelux. Het ooit zo iconische stadion is bijna volledig afgebroken. Slechts een paar restanten herinneren nog aan hoe het ooit was. Een stadion van vergane glorie en dat geldt eigenlijk ook voor de twee ploegen.
Na een korte opleving in Eerste Amateur, zijn de traditieclubs inmiddels verzeild geraakt in de Tweede Amateurklasse B. En zelfs daar spelen zij geen rol van betekenis meer. Berchem sprokkelde vorige week nog eens een puntje tegen Geel (2-2). Eendracht Aalst werd op eigen veld met 0-3 aan de kant gezet door Vosselaar. Op de ranglijst staan de twee inmiddels een straatlengte achter op lijstaanvoerder Tienen.
Een terugkeer naar het hoogste amateurniveau lijkt, zeker op korte termijn, een utopie. En dat is jammer. Deze twee clubs met hun hondstrouwe aanhang verdienen eigenlijk gewoon een plaats in Eerste Amateurliga, tussen al die andere mooie ploegen zoals RWDM, Patro Eisden, Club Luik, Lierse en Olympic Charleroi.
Een klein nawoord genaamd "Voetbalwaanzin anno nu": Mocht u de klassieker aanstaande zondag willen bezoeken, dan dient u uw tickets in de voorverkoop aan te schaffen. Op de wedstrijddag zijn de loketten van het stadion in Berchem gesloten. Voor de bezoekende supporters van Eendracht Aalst geldt een combiregeling. Zij worden pas vanaf een uur voor aanvang van de wedstrijd toegelaten op het grondgebied van 't stad. Met sportieve groet, Politie Antwerpen, dienst Openbare Orde – Voetbal
Door Fans Voor Fans 