Yves Lenaerts zei het profvoetbal enkele jaren geleden vaarwel. Hij stortte zich op de zakenwereld om een groothandel te starten in chocolade, koffie en confiserie. Nu blikt Lenaerts tevreden terug op zijn tijd in het profvoetbal.

Het is al even over 8 uur ’s avonds wanneer Yves Lenaerts het café aan de markt in Geel binnen komt gelopen. ‘Sorry dat het zo laat is. Het is enorm druk op de baan.’, excuseert hij zich meteen. Het staat een beetje symbool voor het leven dat hij nu leidt: dat van een drukke zakenman. Tijdens de feestperiode staat zijn telefoon dan ook niet stil. ‘Nog snel even deze klant antwoorden. Het is de hele dag zo.’

Twee jaar geleden, halverwege het seizoen in januari 2018, hing Lenaerts zijn voetbalschoenen definitief aan de haak. ‘De combinatie voetbal en m’n zaak gingen niet meer samen. Het was echt genoeg geweest op dat moment. Ik kwam van het profvoetbal en ben het jaren zo gewoon geweest. Dan komt die overschakeling naar ’s avonds trainen. Dat is voor mij niet makkelijk geweest. Vroeger moest ik niet meer doen dan trainen en nog eens trainen.’

Onhoudbaar

‘Veel spelers op dat niveau werken parttime of toch een job die makkelijk te combineren is met het voetbal. Ik werkte opeens voltijds. Ik was een hele dag weg en moest dan nog eens 4 keer per week trainen. Zoiets vreet echt energie. We moesten toen om 5 uur op de club zijn en meestal was ik al te laat door werk. Nog snel met een klant bezig zijn in de kleedkamer. Die situatie was niet houdbaar.

Tijdens Lenaerts’ zijn 2de seizoen bij ASV Geel, komt de club in financiële moeilijkheden. De onzekerheid bij Geel en de drukte met de zaak doen hem beslissen om een punt achter zijn carrière te zetten.’ Als de club niet zo in moeilijkheden had gekomen, had ik het seizoen nog uitgemaakt.’, vertelt Lenaerts. ‘Achteraf bekeken vind ik het jammer dat het zo is moeten eindigen. Je bent jaren aan een stuk prof geweest en plots is het gedaan. Maar ik had er de buik vol van op dat moment.’

De op dat moment geblesseerde Lenaerts besluit zijn contract eenzijdig te verbreken. ‘In mijn ogen was dat de beste oplossing voor iedereen. Ik kon mij volop concentreren op de zaak. En Geel heeft mij niet nog een half seizoen moeten betalen. Ik had evengoed daar nog voor de rest van het seizoen kunnen gaan zitten en centen pakken, maar zo zit ik niet in elkaar. We zijn in relatief goede verstandhouding uit elkaar gegaan. Ik wilde niet van die mensen profiteren en dat heb ik dus ook niet gedaan.’

Test

Een einde in mineur voor een carrière die startte op zijn 6de bij KFC Turnhout. De jonge Lenaerts wordt meteen in doel geposteerd. ‘Ik zal wel eens een wedstrijdje of 2 als verdediger gespeeld hebben, maar dat interesseerde mij niet echt.’, herinnert Lenaerts zich. ‘Ik wou ook gewoon zelf in doel staan. Een echte reden heb ik er niet voor gevonden. Mijn vader was ook een doelman, weliswaar in de lagere reeksen. Misschien dat het daardoor komt.’

Hij doorloopt alle jeugdreeksen bij de club uit de Speelkaartenstad tot hij bij de A-kern terechtkomt. Speeltijd bij de eerste ploeg zit er evenwel niet in. Lenaerts vergaart zijn speelminuten vooral bij de beloften. Het is ook op dat moment dat Lenaerts ontdekt wordt door PSV Eindhoven. ‘We speelden elk jaar een vriendschappelijk wedstrijd tegen de beloften van PSV.’, begint hij zijn verhaal. ‘We verloren telkens 6 of 7-0 van die jongens. Toch mocht ik eens een weekje gaan testen in Eindhoven. Blijkbaar deed ik het toch niet zo slecht (lacht). Ik kon al eerder vertrekken bij Turnhout. Onder andere Willem II en Lierse hadden interesse, maar mijn ouders lieten me niet gaan. Ze wilden dat ik mijn middelbaar eerst afmaakte. Het moment dat PSV kwam, studeerde ik net af. Ik moest dus op de trein springen nu die voorbijkwam als ik prof wilde worden.’

In 2001 steekt Lenaerts de landsgrens over om aan zijn avontuur te beginnen bij PSV. Bij de Lampenclub kijkt hij zijn ogen uit. ‘De jeugdwerking was echt top in Nederland. Nu heeft België het gat dichtgereden, maar Nederland was destijds veruit de betere qua jeugdopleiding. De faciliteiten alleen al: de terreinen, fitnesszaal… . Ik kwam van het simpele Turnhout in de Belgische tweede klasse. De stap naar een van dé topclubs in Nederland was dus enorm.’

Wereldklasse

En ook de spelersgroep bij PSV sprak tot de verbeelding. Zo deelde de nog altijd piepjonge Lenaerts de kleedkamer met onder meer een net doorgebroken Arjen Robben (ex-Bayern München), Mark Van Bommel (net ontslagen als trainer bij PSV), Klaas-Jan Huntelaar (Ajax), Phillip Cocu (ex-trainer PSV) en Ibrahim Affelay (ex-Barcelona, nu terug PSV). Dit illustere lijstje werd getraind door Guus Hiddink (voormalig trainer van onder meer Real Madrid en Chelsea).

‘Als je ziet met wie ik allemaal samenspeelde. Die gasten hebben bij de grootste clubs ter wereld gespeeld, prijzen gewonnen. En dan Hiddink nog als trainer een van de besten ter wereld. Het maakt mij toch wel trots dat ik met die mensen gewerkt heb.’, aldus Lenaerts.

Na 3 jaar in Eindhoven keert Lenaerts terug naar België, bij Heusden-Zolder. In Limburg krijgt hij eindelijk de kans als nummer 1 van een A-ploeg. Na 2 seizoenen is het verhaal echter afgelopen. In 2006 gaan de Limburgers in vereffening. Lenaerts moest dus op zoek naar nieuwe club.

Beker

Lenaerts tekent uiteindelijk bij Club Brugge, weliswaar niet om vast onder de lat te staan. Lenaerts: ‘Ik wist goed genoeg dat ik bij Club niet de vaste doelman zou zijn. Stijn Stijnen was onbetwiste nummer 1. Daarnaast had je nog Geert De Vlieger als doublure. Een Rode Duivel en voormalig Rode Duivel uit de ploeg spelen, dat had niet gelukt. Ik weet ook niet of ik goed genoeg was om een basisplaats te hebben. ‘ Lenaerts zou bij Club aan 3 bekerwedstrijden komen.

De volgende club in het rijtje werd OH Leuven. Volgens Lenaerts zelf de mooiste periode uit zijn carrière. ‘Aan mijn tijd in Leuven heb ik vrienden voor het leven overgehouden zoals Bjorn Ruytinx, hem hoor ik nog wekelijks. Ik zat op de bank bij het incident met Carcela. Het had niet mogen gebeuren. Het was van beide kanten niet nodig. Bjorn is naast het veld nochtans echt een geweldige gast, een beer met een peperkoeken hartje. Maar op het veld is het echt een vechter. Dat hij achteraf afgeschilderd werd als beenhouwer, heeft hij dan ook echt niet verdient. ’

Gewone gasten

Het eerste seizoen bij OHL is Lenaerts vaste doelman. Leuven speelde kampioen en mocht zo dus voor het eerst in de clubgeschiedenis naar de hoogste afdeling van het Belgische profvoetbal. Volgens Lenaerts door de hechte spelersgroep. ‘We hingen allemaal goed aaneen. Het was dan ook allemaal heel simpel. Bijna de hele kern bestond uit “gewone” Vlaamse jongens. Jordan Remacle en Hamdi Harbaoui waren de enige die het Nederlands niet als moedertaal hadden. Jordan die had in Nederland gespeeld en sprak dus ook Nederlands. Hamdi moest gewoon goede voorzetten krijgen en dan kreeg je gegarandeerd doelpunten. Beiden lagen dan ook goed in de groep.’

‘Na de thuismatchen gingen we wel eens met de ganse ploeg iets drinken op de Oude Markt in Leuven. Resultaat: een hoop slaapkoppen een dag nadien op training. Na de zondagstraining gingen we nog eens op café. En maandag ook nog. Op dinsdag begonnen we onszelf stilletjes aan te concentreren op de volgende wedstrijd Ik denk niet dat ik ooit zoveel pinten gedronken heb als toen. (lacht). Nu zou je daar denk ik niet meer mee weg komen.’

OH Leuven
Auteursrechten: eigen redacteur. Portretrechten worden niet opgeëist.

Ook in eerste klasse staat OHL met Lenaerts nog steeds in de basis, stevig zijn mannetje. Op de openingsspeeldag gaat Anderlecht voor de bijl op Den Dreef. Halverwege het seizoen speelde Lenaerts echter zijn plaats onder de lat kwijt. En dat zorgt nog steeds voor een beetje wroeging. ‘Ik vond de beslissing van de coach toen niet terecht. Ik maakte één foutje en was meteen mijn plek kwijt. Dat vind ik nog altijd jammer. Thomas Kaminski kwam in mijn plaats. Hij werd in het begin van het seizoen geleend van Anderlecht, dan weet je wel dat je het niet kan permitteren om fouten te maken. Na ongeveer 15 speeldagen was het dus zover.’, aldus Lenaerts.

Geen spijt

De jaren nadien komt Lenaerts nog amper aan speelminuten. Bij de Leuvense fans bleef hij echter populair. ‘Ik weet dat ik goed lag onder de supporters. Als je lange tijd bij een club zit leer je ook wel mensen persoonlijk kennen. De erkenning die je krijgt is dan ook enorm fijn. Ik was best populair, maar Bjorn (Ruytinx) was er nog veel langer en zijn populariteit was onmetelijk. Het is ook wel een teken dat als je hard werkt dat je dan geapprecieerd wordt.’

In 2016 zet Lenaerts een stap terug. Hij gaat als semi-prof aan de slag bij ASV Geel om het voetbal te kunnen combineren met de zaak die hij met zijn vader opstartte. Ondanks het abrupte einde is Lenaerts tevreden over zijn carrière. ‘Ik beklaag mij niks. Ik ben enorm tevreden over de carrière die ik heb gehad. Voor hetzelfde geld was ik gaan studeren. Of ik dan nog prof had geworden zullen we nooit weten.’

Advertentie