Met tranen in de ogen heb ik vernomen dat een faillissement voor Sporting Lokeren onafwendbaar is… In mijn leven heb ik vaak de vraag gekregen waarom ik, als Antwerpenaar, supporter ben van Lokeren. Ik kon er nooit echt een antwoord op geven, maar op de een of andere manier voelde ik mij wel verbonden met deze mooie club. Toen ik als jong manneke voor het eerst in het stadion ging kijken, was het gevoel niet te beschrijven, waardoor die “verbondenheid” alleen maar groter werd. Ik ging meer en meer naar het stadion en de liefde werd ook groter en groter. Telkens was het uitkijken naar die zaterdag-avonden waarbij ik de mooiste club van België (op tv of in het stadion) aan het werk kon zien.

Mijn favoriete voetballer aller tijden komt ook uit deze club, want wie kan er nu niet houden van Killian Overmeire? Volgens mij heeft hij mee het woord “loyaliteit” uitgevonden, want ik heb nooit een Lokeren zonder Overmeire geweten. De kapitein speelde er al sinds 2003! Als ze aan mij vragen naar wie ik opkijk, zal ik altijd zijn naam noemen. Het is een levende legende in het Waasland.

Dit seizoen waren er echter meer tranen dan vreugde en vandaag zal ik toch afscheid moeten nemen van Lokeren in zijn huidig bestaan. Uiteraard hoop ik dat ze zich op een of andere manier nog kunnen redden (door een fusie…), maar het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Lokeren, bedankt voor de geweldige jaren waarin de liefde voor het spelletje, mede dankzij deze mooie en geweldige club, alleen maar groter is geworden. 💛🖤

Advertentie