Toen Play Sports weer een video op Facebook plaatste met als titel ‘De Bruyne toont nog maar eens z’n klasse’, dacht ik aan een feilloze assist, of een juiste vrije trap. Ja, vrije trappen nemen is een absolute wetenschap waarin De Bruyne is gedoctoreerd. Ik bekeek de beelden met veel plezier en moest meteen denken aan een van de beroemdste bewegingen van Cristiano Ronaldo. In 2007/2008 stond Man. United 2-1 voor tegen Arsenal en begon Ronaldo in de laatste minuut rond te dollen met de ingevallen verdediger Justin Hoyte. Na in totaal vier keer de bal achter het steunbeen te hebben gedribbeld kon Hoyte de Portugees alleen met een overtreding afstoppen. De Bruyne deed dat maar één keer op de laatste speeldag tegen Norwich, maar wel in dezelfde dansende en heen-en-weer huppelende beweging als CR7. En daarbij scoorde KDB met die fantastische trap van hem in de verste hoek. Een overtreffing van Ronaldo 12 jaar geleden, dat durf ik te beweren.

Dat De Bruyne naast de award van FWA Player of the Year grijpt, valt te contesteren. Maar de argumenten pro De Bruyne kunnen het niet hard maken. Liverpool-kapitein Jordan Henderson is een volledig terechte keuze geweest in die verkiezing. De FWA, Football Writer’s Association, vertegenwoordigt de internationale journalistieke voetbalwereld en reikt die prijs in Engeland uit sinds 1948. Journalist Mark Ogden mocht ook stemmen. ‘Ik stemde voor Trent Alexander-Arnold,’ verklapte hij aan ESPN, ‘vanwege de impact die hij heeft gehad op Liverpool afgelopen seizoen.’ Dit is geen verkiezing op basis van harde statistieken, het gaat meer om imago en invloed in de sport. Het modelleiderschap van Henderson en de hyperdominantie van Liverpool in dit uitzonderlijke seizoen hebben de Engelsman zijn eerste individuele onderscheiding van zijn carrière bezorgd, en niet de cijfers aldus.

Het getouwtrek in de meest lucratieve competitie ter wereld zit er weer op, tijd om achterover te leunen met de voeten op tafel. Liverpool eindigt de campagne met een punt meer dan Man. City vorig jaar. Ondanks de 102 doelpunten van de Citizens was er geen enkele ploeg opgewassen tegen de Reds, en dat in een zeer moeilijk seizoen voor clubs. De prestatie van Liverpool ligt in de lijn van vorig seizoen, waarin ze op 97 punten strandden op de tweede plek. City doet het nu met veel minder, waardoor kan besloten worden dat het consequente spel van Guardiola toch gaten heeft laten vallen. Klopp is de grote winnaar met vier enorme prijzen op het einde van de rit in één jaar tijd. Al zeg ik wel: laat City toch de Champions League winnen. Ze hebben zich waarschijnlijk uit het gesjoemel geluld, maar dat stijgt boven de hoofden van gewone voetbalfans zoals jij en ik uit. Goed voor het Engels voetbal wel, dan komt Leicester nog eens een jaartje meespelen. En als United dan nog eens de Europa League meepikt, komt Tottenham er nog gezellig bij, nou dan kan iedereen mee (Sorry, Arsenal).

Alhoewel: Arsenal kan Europa nog in hoor, de finale van de FA Cup moeten ze zaterdag spelen. Je zou het bijna vergeten na hun dramatisch spel waarmee ze pas achtste eindigden. Heel Londen heeft teleurgesteld als de tering dit jaar. Tottenham en Arsenal zonder zekerheid van Europa (doch onder voorbehoud door het ingewikkelde doorschuifsysteem van Europese tickets), West Ham dat een heel jaar heeft moeten vechten voor het behoud en Watford dat is gezakt. Het is geen zicht, het Londense voetbalimperium lijkt ingezakt als een slap taartje. Van het grijze Crystal Palace zwijgen we en het Chelsea van Lampard is in principe net geslaagd met hun nipte vierde plek. Tottenham en West Ham zijn de ellendigste gevallen, Arsenal heeft gewoon geen filosofie meer post-Wenger. De bittere pil van de verloren CL-finale lijkt nog niet doorgeslikt bij de Spurs. Met die vaste waarden als Kane, Son, Lloris, daar kan je toch geen zesde mee eindigen? De Hammers daarentegen hebben al jarenlang heimwee naar Boleyn Ground, waar Payet die mythische krul trapte en ze nog Europees voetbal haalden.

Leicester en Wolves, echt genieten. Ik heb lang van die échte subtoppers gemist in Engeland, die het elke ploeg moeilijk kunnen maken. Ik gun het Brendan Rodgers zo hard dat ie Champions League mag spelen met z’n mannen. Leicester was opnieuw een stoomtrein, Jamie Vardy opnieuw topschutter, hoe lang blijft dat duren? Ze zijn een vaste waarde geworden in de nek van die rijke stinkerds. En vergeet niet: zelfs Wolves kan ook nog in het kampioenenbal terechtkomen. Kortom: het was me weer een jaar Engels voetbal, eentje dat we hopelijk nooit meer zonder publiek moeten afwerken, zo’n beker zonder fans trekt op niets.

Advertentie