Laten we een kat een kat noemen, iedereen is de situatie stilaan beu. Waar mensen met een hart voor FC Barcelona met de handen in het haar zitten na de zoveelste teleurstelling van gisteravond (0-3-verlies tegen Juventus in de Champions League), zitten de Vlaamse studenten stilaan op hun tandvlees. “Het licht aan het einde van de tunnel schuift steeds verder weg”, vat studente Tessa Ickx samen in haar open brief.

Zou Leo Messi zich als een Vlaamse student voelen of zouden er studenten zich momenteel zoals Messi voelen? De tweede optie lijkt waarschijnlijker. Ons redactieteam telt een groot aantal studenten. Verschillende universiteiten, hogescholen en studierichtingen komen bij Door Fans Voor Fans samen, en ook wij horen steeds hetzelfde signaal: studeren in de huidige omstandigheden is gewoon (vul zelf maar in). Het licht aan het einde van de tunnel schuift inderdaad steeds verder weg, terwijl het mentale welzijn keldert. Wij steunen Tessa’s open brief en vragen nadrukkelijk om maatregelen.

Als de regering echt een ploeg wil van 11 miljoen, dan mag ze die duizenden studenten die zich al maanden opsluiten en vastgeketend zitten aan hun computer niet vergeten. Of willen ze echt dat de “volgende generatie dokters, ingenieurs, advocaten, apothekers, taalkundigen etc.” een surrogaatopleiding genieten? Momenteel kunnen ze niet op een volwaardige manier les volgens, “want nee, online lessen en practica zijn geen volwaardig alternatief”, aldus Tessa. Ook bij Barcelona mogen ze hun ploeg naast het veld niet vergeten. Wat studenten voor de regering zijn, zijn de socio’s voor het Barcelonese bestuur: deel van het geheel, maar geen partner om de problemen mee te bespreken.

En zo ontstaat er demotivatie, onbegrip en zelfs wat woede. Waar Vlaamse studenten op het punt staan om de handdoek te gooien, smacht Leo Messi naar een nieuwe wind. De problemen bij FCB zijn natuurlijk al langer aan de gang dan de coronapandemie, maar net als de gezondheidscrisis en de code rood voor de Vlaamse studenten lijken de problemen bij de Catalaanse voetbaltrots een straatje zonder einde. Messi wou (wie weet wil nog steeds) weg. Weg van zijn club, ongelooflijk en onwaarschijnlijk, want Messi is Barcelona en Barcelona is Messi. Wie had dat ooit gedacht? Waarschijnlijk dezelfde mensen die hadden gedacht dat de studenten ooit hun lessen zouden missen. Niemand dus. Het tekent de diepe wonden die de voorbije maanden geslagen zijn.

Op het “vaccin” is het nog even wachten, zowel voor Messi in de vorm van een nieuw bestuur en zijn goeie vriend Xavi als coach, alsook voor de Vlaamse studenten. Maart is nog ver, onmenselijk ver. “Overdrijf eens niet zo”, horen we menig boomer al zeggen, maar besef maar al te goed dat voor velen leven en studeren intussen synoniemen geworden zijn. Blokken van oktober tot en met maart (voorlopig), was dat in jouw tijd ook zo, Patrick? Discussiëren over wie het nu het hardst te verduren krijgt is zinloos, daarvoor dient deze column ook niet, we willen gewoon onze stem ook eens laten horen, net als Messi.

Net zoals Koeman doen de hogescholen en universiteiten alles wat ze kunnen, maar jammer genoeg is dat alles nog steeds niet genoeg. Hen treft geen of weinig schuld, want ze bedoelen het heel goed. Maar net zoals Koeman zijn de onderwijsinstellingen afhankelijk van hun oversten.

Het zijn mooie woorden, “we staan 1,5 meter achter jullie” en “samen komen we er wel door”, maar wat zijn woorden zonder daden? Als onderwijsinstellingen echt achter studenten staan – wat ze achter de schermen ook zeker doen – dan doen ze er goed aan om na de lesvrije week toch in code oranje van start te gaan. Lagere en secundaire scholen mogen open, werknemers mogen naar hun werk (al wordt thuiswerk aangeraden) en gepensioneerden kunnen met mondmasker op naar hartenlust wandelen. En wat mogen de studenten? Zwijgen en leren, want daar komt het toch stilaan op neer.

Missen studenten het echte leven? Ongetwijfeld even hard als alle niet-studenten, maar kunnen studenten nog wel spreken van een leven? “Studenten kunnen toch videochatten na de lessen?” Ja, Karen, dat kunnen ze, maar zou jij na meer dan tien uur achter je computer gezeten te hebben nog eens uren met je vrienden bellen om elkaar nog wat depressiever te maken? Want waarover spreken studenten? School, school en nog eens school.

Willen studenten meer of minder school? Geen idee, we spreken hier niet voor dé student, we delen gewoon wat er bij velen leeft. Wat we wel willen is opnieuw kunnen praten met elkaar aan de aula of tijdens de break in de aula. Waarover? Waarschijnlijk over corona, maar het doet zo goed om eens in het echt te praten en niet eerst je virtuele hand op te steken en onderbroken te worden door een echo van die ene persoon die z’n micro constant laat aan staan.

Kan de situatie nog verslechteren? Waarschijnlijk wel, want je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat de cijfers in januari opnieuw zullen pieken. Vingerwijzen hoeft niet, maar besef goed dat tieners na de kerstvakantie en wie weet illegale kerstfeestjes op maandag 4 januari opnieuw halftijds in de klas gaan zitten. Dat wordt opnieuw een klap voor de plichtsbewuste student. Een straatje zonder einde is het, net als de lijdensweg van Messi bij Barcelona.

Zagen en klagen moet af en toe kunnen, maar we moeten ook elkaar steunen. Jong, oud, dik, dun, knap, lelijk, wit en zwart. Iedereen zit in een moeilijke situatie, ook Messi. ¡Ánimo, Leo! Ooit wordt het beter. Daarom een oproep naar jou als DFVF-lezer: blijf online in contact, volg allemaal samen de regels en bijt toch nog even door. Spreek desnoods af om via Teams, Zoom of Skype virtueel samen voetbal te kijken. Net als Messi zullen ook wij ooit opnieuw samen genieten van prachtvoetbal, op het veld en in ons dagelijks leven. Ik heb gezegd.

Advertentie