“Fratelli d’Italia, l’Italia s’è desta, dell’elmo di Scipio s’è cinta la testa. Dov’è la Vittoria? Le porga la chioma, ché schiava di Roma Iddio la creò.” (Vertaling uit het Italiaans: “Broeders van Italië, Italië is ontwaakt. Met de helm van Scipio heeft zijn hoofd zich getooid. Waar is Victoria? Laat haar voor Italië buigen, want als slavin van Rome is zij door God geschapen.“). Dit is de eerste strofe uit Fratelli d’Italia, het volkslied dat afgelopen zondag passioneel uit de keel van Chiellini daverde. Zeker: Italië is ontwaakt. Het land was dood en hun voetbalcompetitie begraven.

Giovanni Boccaccio schreef zo’n zevenhonderd jaar geleden Decamerone met verhalen over de pestepidemie in Noord-Italië. Wij zijn de Boccaccio’s van onze tijden. Wij zagen dezelfde regio kreunen onder een vreemde ziekte. Bergamo was leeg toen Atalanta schitterde in de Champions League. Inter maakte Milan af in een stil San Siro. Wembley schokte in elkaar. Victoria, de Overwinning, is voor Italië gebogen. Het maagdelijk blauwe voetbalenthousiasme gleed door het toernooi, waardoor de Azzurri zich terecht tot Europees kampioen kroonden. Met de grote Chiesa als kleine Scipio.

Ik had Wembley nog nooit zo gebroken geweten. De Engelsen waanden zichzelf onsterfelijk door te denken dat zij het voetbal groot hadden gemaakt. Ja, het ging naar huis komen, dat hoorden we wekenlang in samenhang met de meest onsmakelijke taferelen. Horden ‘fans’ drongen illegaal het stadion binnen en Boris Johnson droeg een gepersonaliseerd truitje. Alles ging te ver, telkens onder diezelfde hekelmelodie. Hopelijk kruipen de eilandbewoners terug in hun xenofobe grot om nooit meer terug te keren met dat lied. Ik wens ze elke wedstrijd op het WK in Qatar een bloedstollende penaltyreeks toe, zodat ze als woestijnratjes zullen worden doodgebeten door een meerdere in de voedselketen.

Filip Joos loeide al tijdens de openingswedstrijd van het EK dat Italië een potentiële overwinnaar was. Hij had echter nog geen idee wat voor hem lag: een matig toernooi. De knock-outfase zorgde voor 8 keer verlengingen met 4 penaltyreeksen, tot in de finale. Noem het niet spannend of sensationeel, het is om van te huilen. De besluiteloosheid en de angst om te verliezen leidden tot bange voeten. De Zwitsers maakten daar komaf mee en schoten Frankrijk van hun ondertussen godvergeten sokkel. Er vielen overigens ook 11 owngoals in het toernooi. Zet Comedy Capers op een voetbalveld en je krijgt Dubravka tegen Spanje.

Op het einde van de rit zijn Messi en Ronaldo topscorers van hun respectievelijke toernooien, namelijk het EK en de Copa América. In het jaar dat de machtswissel der besten in de maak was – met Mbappé en Haaland als nieuwe veroveraars – verandert er niets. Ondertussen is Messi al twee weken een vrije speler en gaat de waanzin verder. In augustus beginnen de reguliere competities en is het opnieuw aan met de pret: coaches ontslaan, rainy nights in Stoke en terugdenken aan heroïek uit de clubgeschiedenis. Wat is voetbal een leuk spel.

Advertentie