Behoed u, voetbalminnend peultjesvolk, want Extra Time is nog steeds niet op de buis. De eerste weken van de Jupiler Pro League kunnen zelfs de belangrijkste voetbaltalkshow in Vlaanderen niet schelen. In september start host Frank Raes aan zijn laatste termijn, want in januari neemt Aster Nzeyimana het over. Nog even geduld dus voor nog een laatste keer de onmetelijke leegte in de ogen van Raes als een van zijn gasten met een overwetenschappelijke uitleg op de proppen komt. Stof genoeg om brandhout te maken van onze pintjesleague.
Want laten we eerlijk zijn, Eupen staat aan de leiding na vijf speeldagen. Die club heeft de uitstraling van een natgeregend biljet van vijfhonderd euro: het ziet er niet uit, maar het is nog verrassend veel geld waard. Hun coach Stephan Krämer – met alle respect voor zijn sportieve kwaliteiten ­– is een gekke Duitser met een tattoo van Arminia Bielefeld op zijn borst. Daar houd ik wel van. Enfin, hij heeft een geestig ploegje in elkaar gepuzzeld. Zij zitten op de eerste rij bij de begrafenis van het Belgische topniveau. Dat zou eigenlijk niet mogen, want aangetrouwde familie zit steeds een paar rijen achteruit.
Stephan Keygnaert beschreef afgelopen weekend de doodsoorzaak van het Belgisch voetbal, als een “een vehikel is dat in sneltreinvaart op de muur afstevent”. Ik wens het laatste woord daarover te zeggen: het is een in elkaar geperst wrak dat al op de muur is gekwakt, waarbij de passagiers alle moeite doen om eruit te klauteren. De Europese falen verdienen wel enige nuance: Antwerp is al geplaatst voor een groepsfase en Anderlecht streed voor hun waardigheid Aan Gent zouden we geen rouwwoord mogen wijden. Op hun muur staat het embleem van Rakow Czestochowa geschilderd. Als die club niet uit haar auto kruipt, zal het hele land haar veroordelen.
Daarenboven is het geen goed teken dat we matig tevreden zijn over Anderlecht. Als een Belgische club een volwaardige prestatie tegenover een volwaardige club neerzet, heerst er een verwachtingsloze laksheid. Belgen zijn nu eenmaal de opperste realisten. En daarom staan onze poten nog steeds op de grond en falen we tegen de Czestochowa’s van deze wereld. Keygnaert is overtuigd van het Amerikaans model, met optredens en lichtshows tijdens de rust om stadions terug te laten leven. Om het Belgisch voetbal te reanimeren is er echter drastische schaalvergroting nodig. Niet door Niels Destadsbader te laten blaten tijdens de rust. Nee tegen slof entertainment, ja voor een sterkere competitie: de trappistenleague.

Advertentie